Als ik dit schrijf liggen we in bed in New York. Te lang na het laatste bericht, maar te veel leidde me af om er even voor te gaan zitten. Zakelijk lopen de hazen anders dan gedacht. Helaas lijkt een procedure om afspraken na te laten komen onafwendbaar. Daar slaap ik slecht van en dat is niet bevordelijk voor de genezing en conditie. Eerlijkheid duurt het langst. Maar op 11-9 kwamen we aan in the Big Apple. We kwamen uit Provedence, waar we mijn zwager en zus bezochten in hun prachtige in het bos gelegen huis met zwembad en tennisbaan. Met één van de 3 auto's zijn we na een paar dagen naar hier getrokken en overmorgen gaan we naar Washington, om donderdag voor een paar dagen naar Provedence terug te gaan. Daar vieren we dat na ruim 25 jaar mijn zus Amerikaanse is, na het behalen van haar diploma's daarvoor. Haar 4 kinderen, met inmiddels 4 kleinkinderen zijn Natuurkundig Professor, Nierspecialist, elektrotechnisch Ingenieur en dierenarts en allen super Amerikaans. Ze wonen door heel de USA.
Wat een werelddeel. Ik denk dat ik hier nu zo'n 8x ben geweest, waarvan 2x aan de westkust en 1x Canada met een camper. New York is niet een stad, maar De USA. Ontzettend. We slapen op Broadway, het Theaterdistrict, 46e straat W. Omgeven door theaters. New York neem je door een meerdaagse hop-on hop-off tour te boeken. Ze laten je alle hoeken van de stad zien, waaronder Ellis Eiland waar miljoenen de USA binnenkwamen. Alles oogt uiterst efficiënt, al struikel je over het uiterst vriendelijke personeel. Bijna allemaal 'service' personeel. Ze leven van de 'tip', normaal 15 tot 20%. Ook zo vreemd is de tax. Bijna overal komt nog een percentage tax bij. Maar personeel is uiterst gemotiveerd en vriendelijk. Nog even naar en camper gekeken in de showroom. Voor $ 80.000,- ( 55.000,-) koop je een fantastische camper met slight out. Ons formaat met een maattoeslag van 30% omdat de USA nu eenmaal meer wil. En hier ook met oven en onze voorzieningen. De meeste campers zijn bussen of trailers. Alles is groot, erg groot en erg veel. We moeten stoppen met 'gewoon' eten. Dat staat gelijk aan zelfmoord. We moeten nog een hele week voordat we weer naar huis mogen. Dan blijven we 2 weken thuis om dan met onze camper naar Frankrijk en N Spanje te gaan. Het leven is mooi al ben ik nu gesloopt.
Vanaf 2007 is mijn professionele, arbeidzame leven geëindigd door verkoop van mijn zaak en direct aansluitend geconstateerde slokdarmkanker. Aanvankelijk leek dit genezen, maar augustus 2011 blijkt de kanker nu in volle hevigheid en ongeleeslijk terug.
zondag 14 september 2008
Te lang geleden
Abonneren op:
Reacties (Atom)