Controle!!!

We waren weer in Rotterdam Erasmus. Woensdag. Zowel bij de chirurgenploeg van Professor Tilanus als bij de oncologen. Tilanus liep ik tegen het lange lijf in de gang. Heb hem nog eens een keer uitvoerig gecomplimenteerd als Tita Tovenaar. Een wonderlijk mens en een bijzondere specialist. Even een herstructurering van mijn lijf. Mijn slokdarm weg, maag omhoog en vrijdag jl een 8 gangen diner. Gisteravond een pracht feest met heerlijke catering en veel wijn. En dat doe je alsof er niets gebeurd is.

Dus, Tilanus echt een fors compliment gegeven. Na het bloedprikken voor de oncoloog, op naar de chirurgen ploeg van Tilanus op Heelkunde. Daar was de top assistente Marijke weer met haar charme offensief bezig. Trof een 84 jarige man met zijn echtgenote op zijn verjaardag aan. Diep in de put zat hij tegenover ons. Kon geen slok meer nemen. Geen passage mogelijk en moest direct door naar castroscopie en dan naar een ziekenhuisbed. Je zult zo je verjaardag maar moeten vieren.

Ik kon hem als cadeautje even opbeuren en dat werkte echt. Toen hij hoorde dat dat stralende lijf tegenover hem nog maar enkele maanden geleden een slokdarm mocht weg laten nemen was hij blij verrast en werd hij rustiger. Heb er een soort reclame spot van gemaakt voor de afdeling Heelkunde-Erasmus. Hij was direct veel rustiger. Ging op zijn gemak door naar wat hem zou overkomen die dag. Zielig, pijnlijk. Hem mijn kaartje gegeven voor als hij wil praten.

De chirurg, die vandaag bijgestaan werd door het verpleeghoofd van de oncologie afdeling (leermoment) was erg tevreden; ik ook. Die droge keel ’s-morgens? “dat is normaal. We hebben flink huisgehouden in dat gebied en kunnen niet altijd voorkomen dat we speekselklieren raken. Gaat meestal na maanden over. Als het na 9 maanden niet over is, gaat het niet meer over.” Oké. Helder. Over 3 maanden terugkomen. Drinken dus voor het naar bed gaan?

Dat vond de oncoloog prima. Vooral spoelen met alcohol blijkt heilzaam, als je de vraag op de juiste manier stelt/manipuleert.

En dat “vertrek maar richting Z Spanje” was nu ineens “vertrek rustig naar Z Spanje”. En “ik hoef je niet meer te zien. U bent ontslagen” Dat klonk heel aardig. Zouden ze in de Tweede Kamer en met de vakbonden ook zo moeten regelen. Zo heerlijk om ontslagen te worden. Zo spontaan. Een afdeling om geen “tot ziens” tegen te zeggen. Jammer dat op de verpleegafdeling bijna al mijn vriendinnen weg zijn naar andere afdelingen. Toch leuke meiden die er wel waren toen we even gedag gingen zeggen. En Wietske uit de nachtdienst stuurde nog een mailtje dat ze mijn kaartje had ontvangen. De schat.

Door naar mijn zusje en haar nieuwe man uit de USA.

Die verbleven nu in Rotterdam na 2 weken ’s-Hertogenbosch. Ze rijden nog steeds in onze Chrysler, genieten van Nederland en denken terug aan hun prachtige feest van afgelopen vrijdagavond. 8 gangen in de Oude Herberghe. Beide families nader kennisgemaakt. Erg leuk.

De nacht in de bruissuite van Hotel Central.

En op zaterdag een vaartocht over de Binnendieze en rond het middaguur een surprise lunch met bijna alle neven en nichten Van der Veer met hun kinderen in de Raadskelder op de markt.

Vandaag Jan weer aan de lijn gehad. Gaat redelijk goed met hem. Alleen de zure haring niet en soms wat maagzuur. (weet niet waar hij het over heeft, onherkenbaar, bofkont). Geniet wel van het leven en kan niet gemist worden. Moet voor de twee kleinkinderen zorgen.

Gisteren naar de camper gaan kijken. Geweldig. Die wordt erg mooi en is nu bijna klaar. De lange lijst van opties is nagenoeg afgewerkt en zeer deskundig gedaan door www.autoservicetilburg.nl . Geweldige mensen die Van Santvoord jongens. Door de import door hun van onze spiksplinternieuwe Knaus camper hebben we erg veel geld bespaard. Ook mijn zus en zwager waren er om naar hun nieuwe camper te komen kijken.

Toen snel door naar het ziekenhuis in den Bosch, want dat rare plekje op mijn voorhoofd, misschien wel huidkanker zij de chirurg, moest even door dermatologie bekeken worden in den Bosch. Lijkt mee te vallen. Smeerseltje gehad en over twee weken terugkomen. Net voor de grote reis. Voor die tijd zie ik mijn oude collega Bas nog. Ga ik op de koffie. Heeft huidkanker. Kan hem dan veen vragen of dat allemaal zo mee valt als de medici beweren.

Zo ben je druk met niks, of niet dan?