Het gaat steeds beter met André en het lijkt erop dat hij sneller dan verwacht thuis zal komen. Een datum durven ze nog niet te noemen, maar als alles zo blijft gaan kan het al goed volgende week zijn.
Verder zoeken we nog iemand die vrijdagmiddag op bezoek wil, wij zijn dan namelijk naar een musical, maar we willen wel dat iemand bij hem is. Vrijwilligers kunnen ons thuis bellen.
Vandaag alleen maar goed nieuws, zoals de titel al verklapt.
André is weer van de zuurstof af, hij krijgt nu alleen nog maar voeding. Hij kan al naast zijn bed zitten en heeft vandaag zelfs gedouched! Hij mag vanavond wat bouillon en misschien koffie, morgen mag hij wat ijs, de bofkont. Hij heeft vanmorgen een gastroscopie gehad waar niks verkeerds op te zien was. Morgen zal hij een slikfoto gaan maken waarbij ze kijken of er niets lekt.
Nog meer fijn nieuws is dat Esther vandaag is bevallen van een tweeling! De twee jongens Tim en Tom zijn zonder problemen op aarde gezet. Dit zet de score dus op 5 mannen en 1 vrouw in huize van der Veer.
De zuurstof die los mocht zit er nu weer in, zijn longcapaciteit is nog niet groot genoeg. Hij heeft geen morfine meer, enkel nog wat andere pijnstillers. Hoewel het dus best goed gaat voelt hij zich niet zo. Vandaag voelde hij zich nogal zwak en zelfs de laptop die Jorinde had meegenomen ging ongebruikt mee terug (dat zegt genoeg).
Hij is erg blij met de bezoeken, maar heeft op het moment genoeg bloemen(we willen immers de andere patienten niet jaloers maken) :)
Erasmus MC
tav André van der Veer
H noord 892
Postbus 2040
3000 CA Rotterdam
André heeft een heel mooi prikbord achter zich hangen (hij kan hem zelf niet zien helaas, nooit gesnapt waarom die dingen daar dan hangen), dus als je een kaartje wil sturen kan het naar bovenstaand adres!
Er zijn ondertussen al weer wat slangen uit, en Jorinde mag niet op bezoek komen als ze zijn laptop niet mee neemt :)
Vrijdag lag hij nog op de Intensive Care, zelf vinden wij dat hij er erg goed uitziet. Hij had nog een heel stel draden en slangen aan zich hangen. Hij heeft nog veel pijn en moet nu ook verplicht hoesten, op die manier blijven zijn longblaasjes actief. De vriendelijke verpleger wilde hem wel even helpen hoesten en zou 'niet te hard drukken', waarna hij zich met vol gewicht op André's borst afzette.
Vandaag is hij naar de gewone afdeling verhuisd, hij ligt daar met zijn "chemo-vriend" Jan, en een man uit Schijndel die al bekend was met de weblog van André. Zodra de verplegers al zijn slangen en draden weer aangesloten hadden kwam Tilanus binnen. Die vond al dat gedoe niet nodig en heeft daarna bijna de helft van de slangen verwijderd.
Ondertussen zijn Jorinde en ik al weer thuis, de rest van het weekend heeft hij nog genoeg bezoek. Mocht iemand hem nou ook even willen opzoeken mogen jullie ons wel even thuis bellen (op Jorinde's mobiel mag natuurlijk ook). Dit om te voorkomen dat iedereen tegelijk komt, het is natuurlijk leuker en makkelijker als het wat gepreider is.
Later deze dag gaan ze André proberen op een stoel te laten zitten, beweging is belangrijk, net als het hoesten. Hij heeft nog veel pijn, maar heeft een hele mooie knop, die hij kan gebruiken om wat extra pijnstillers naar binnen te pompen.
Zoals ik al gemeld had, was de operatie goed verlopen. Ze hebben de hele slokdarm verwijderd, hij kreeg dus de grote operatie. Ondertussen ligt hij op de IC lekker aan de morfine. Tussen het slapen probeert hij nog wat verpleegsters te versieren en aan een glas wijn te komen, er zijn dingen die zelfs zo'n operatie niet klein krijgt.
Wel heeft hij veel pijn, zelfs met de morfine. Nu mag hij nog blijven liggen, maar morgen zal er wat beweging in gaan komen. Wij verwachten dan ook dat hij morgen nog wat meer pijn zal krijgen.
Tot zover deze update.
Matthijs
Beste mensen,
Aangezien André nu in het ziekenhuis ligt zal ik voor een tijdje de weblog up to date houden. Verwacht van mij echter geen gedichten e.d. :)
Ik heb net van Jorinde gehoord dat de operatie gelukt is, dat wil zeggen dat er geen onverwachte dingen gebeurt zijn. Over een paar uur weet zal ze de kamer op mogen en krijgt ze te horen wat er precies gedaan is. Zodra ik meer weet zal ik het zeker hier plaatsen.
Matthijs van der Veer
Vandaag was het druk. Tientallen telefoontjes, de bank en de huisarts. Veel was het, erg veel. Zaterdag erg leuk bij mijn afscheidsfeest. In Hilversum en geslapen in mijn geboorteplaats; Bussum. Ruim 20 man waren we in Studio 21. Een aanrader.
geboortehuis opgegroeid de studio het cadeau
En dan krijg je dit lieve gedichtje van zomaar iemand:
Heer, ik weet dat U geen wonderen doet. U bent geen tovenaar waarvoor de kanker wijken moet.
U kijkt wel uit. Stel dat U een smekeling zou verhoren, dan was het einde zoek, zat U mooi met de
gebakken peren. Nee, Heer, met mijn smeekbeden zal ik U beslist niet storen. Het zou bovendien
oneerlijk zijn als U de dood van hogerhand zou keren, tegenover al die tobbers die kreperen in
een godvergeten hongerland.
Maar Heer, verhinder niet, dat door stom toeval of speling van het lot, deze mens gauw beter wordt.
Het leven is goed.
Druk was het de afgelopen dagen. Net thuis van Spanje mocht ik deoude vrienden Jos en Guus woensdagmorgen op de koffie krijgen. Kanjersvan ontwikkelaars, buurjongens in de VUT met nog veel pit. Omdat ookHenk en Anja vrienden van overzee of beter nog op zee met diefantastische boot van hen zich ook meldden maar meteen aan latenschuiven. Henk als oud architect heeft immers genoeg voor de tweeontwikkelaars gewerkt, dus dat moet iets moois worden en dat werd hetook. We hebben samen weer veel over bouwen enz. gepraat. Gelukkig ookover het leven en wat ons nog meer bezig houdt. Tenslotte haakten ookMarcel en Christa Willems aan, goed in plaatjes van mensen en gebouwenen toen was het gezelschap compleet.
Dezelfde avond was Marcel er weer, nu om plaatjes te maken van het tekenen van de akte van verkoop van mijn kantoor aan de akte van verkoop van mijn kantoor. Dat had allemaal lang op zich laten wachten, maar laten we zeggen dat met en door enige agenda druk nu toch alles is afgewerkt. Klaar om onder het mes te gaan.
Vandaag Jan en Alouisia Jetten kwamen vandaag met een vechtpet uit Cuba; voor mijn guerrilla strijd. Net voordat het Statenlid Alouisia als fractievoorzitter in Provinciale Staten met Edelachtbare Dames en Heren naar Turkije op studiereis gaat. De meesten kennen hun plaats hoorde ik desgevraagd en vliegen economy class. Een enkeling is daar te goed voor en vliegt bussines class en je kunt gewoon raden wie; ik raadde het ineens goed. Gaan kijken waar de Brabantse Turken vandaan komen. Jan en ik zien vol vertrouwen uit naar een grote cultuur omslag in Brabant nu deze Edelachtbare Dames en Heren een bescheiden reisje maken en met mappen vol aanbevelingen "hoe zeg ik het op zijn Turks zonder zelf de politieke verantwoordelijkheid te hoeven nemen?" Met de nieuwe regering en leiders van Turkije op komst wordt het allemaal "leefbaarder", ook hier.
Maar morgen ga ik met de collega's mijn afscheid vieren, in Bussum, mijn geboortegrond.
Dat ik 2 dagen na Jan geopereerd zou worden kon ik niet vermoeden. Maar tijdens onze Spanje trip, net voor het weekend, kwam de brief binnen van Erasmus. De 23e op komen dagen om 11 uur en de dag er na op de tafel. Het gaat nu dus gebeuren. 2 dagen na onze 20e trouwdag en in onze geplande Rome reis, dus de Paus en de Sixtijnse kapel zien ons niet komen. De reis is geannuleerd. Dat is balen. Maar zaterdag a.s. nemen we wel afscheid van onze medewerkers/ collega’s als wij gast zijn in de Hilversumse studio’s. Onze 20e trouwdag vieren we thuis en we hopen morgen toch echt de overdracht af te ronden. Ik vertrouw op een gelovige omgeving die mij bijstaat om de nu komende strijd te strijden.
Ik vertrouw op eigen kracht en vertrouwen.
Ik weet dat er meer is en dat ik daar sterk de strijd mee in ga. Ik geloof en hoop. Ben vol goede moed al heb ik de laatste paar dagen momenten van grote twijfel gehad.
Niets is meer toevallig. Dat Johan in zijn Hospium nu net op het journaal moest komen terwijl wij in Spanje zitten. Ik overal goed weer heb en zoveel lieve brieven krijg. Zoveel lieve reacties en vooral conclusies dat “zo’n positieve vechtjas er zal komen”. Mijn God wat een vertrouwen in eigen kracht.
In Spanje was het een groot feest. Peter kookte en bouwde en sjouwde en was gastheer zoals hij dat alleen kan.
Irene liefdevol, verheugd dat we er waren en zij zoveel kon doen voor ons. Wat hebben we samen gestoeid over alles van belang. Wat waren we het over veel weer eens en wat was er veel van ons beiden voorspelbaar.
En dan die kinderen. Toepen, zwemmen en discussiëren, maar vooral veel lachen en gek doen. En die vrienden/vriendinnen. En de scooters deden het weer fantastisch.
Sitges ( de woonplaats) is mooi, Benidorm bijzonder vol hoogbouw als is het project middenin de natuur gelegen. We hebben er hard gewerkt en goede ideeën achtergelaten hoorden we. Als je nog wilt investeren; nu doen. Toine is gek, stapelgek. Maar dat bedoel ik positief. Hij kwam weer vol perfecte en de meest maffe plannen binnen, maar we wisten de woonlasten sterk omlaag te brengen en begint Peter te zeuren dat we nu ook weer niet te snel geld moeten verdienen in verband met de winstbelasting. Tja …… Wat nu weer vriend. Maar een leuke club mensen heeft hij daar en een park me
Maar we zijn weer thuis en hebben heerlijk weer gehad. Nu even rust.
Het was weer even wennen in ’s-Hertogenbosch. Met de trein uit Heerenveen en dan thuis. Weer helemaal verzorgd worden. Veel aanloop. Lunch met mijn opvolgster die inmiddels per 1 mei begonnen is en er al flink tegenaan gaat. Ze heeft er echt zin in en vindt het een uitdaging. Weet dan ook wel waar ze het over heeft. Prima overleg tijdens de lunch, in de zon met toch maar 2 glaasjes rosé (pp). Rest rustig aan om de volgende dag 5 afspraken te bedienen, beginnende bij de personeelsvereniging om 9 uur. Want iedereen is druk, druk en mijn afscheid moet geregeld worden voor de eigen mensen. Dat doen we dan de19e, in de studio’s in Hilversum en dat belooft een feest te worden. Daarna een goede relatie, vrienden inmiddels uit Drunen ontvangen; Jan en An. Hij 76 zij 67 en komen weer net terug van een wereldse treinreis door Zuid Afrika. Bijzonder en wat is het heerlijk om zulke mensen om je heen te mogen hebben. Jan steekt er nog een op, hoest wat, nou ja wat, toont zijn blauw bloed en deuken en maakt brede smile. Tevreden. Gelukkig en sterk met zijn tweeën. Hebben samen een leuke onroerend goed zaak met mij gedaan en toen dat uiteindelijk wat haken en ogen gaf mocht ik weer helpen, want makelen is een persoonlijk vak. En ook dat liep leuk af.
De lunch met mijn oude maatje Pieter Jan en we zijn weer bij samen. Daarna was Waalwijk aan de beurt; Frans en Saskia, de BMW club vrienden. Subtiel komt Frans er even mee dat hij ook zo zijn medische ervaringen heeft en dan snap je zijn betrokkenheid nog meer.
Deze goede vrijdag werd afgesloten met de Bank. Gaan de beleggingen verder keurig regelen dus we kunnen op vakantie, naar Spanje. Maandag, vandaag dus. In het weekend nog wat bezoeken afgelegd en toegezien hoe Roosje de eerste softbal wedstrijd verloor en de tweede won. Van hetzelfde team. Leuk potje!
En dan geloof of ongeloof; we gaan naar Spanje, werken en ontspannen. Het mooie weer is over in NL. In Spanje wordt het mooi. Daar word je toch gelovig van? Als ik ergens naar toe ga is het weer fantastisch. Ook op de Canarische eilanden, net die dagen. En Friesland. Alleen Frankrijk iets minder, maar dat maakten Henk en Annemieke, onze gastvrouw en -heer, dubbel en dwars goed.
En na thuiskomst en het afscheidsfeestje gaan Jorinde en ik onze 20e trouwdag maar in Rome vieren. De Paus kan er van op aan dat we hem niet, maar de kerk wel opzoeken. Daarna klaar voor de operatie. Want mijn vriend en kamergenoot Jan gaat de 22e onder het mes en de schaar. Dan zit ik in de Sixtijnse kapel en laat daar een kaarsje branden. Ik zal er wel kort na aan de beurt komen.
Goed dat Matthijs niet zo van reizen houdt en thuisblijft. Voor de post zullen we maar zeggen, maar hij schijnt soms ook naar school te moeten. Roosje wat minder. Maar beiden hebben meer 8en dan 7 of minder op hun lijsten staan. Dan ga je gerust er even tussen uit.
Het was goed vorige week donderdag bij de oncologe, mevrouw Groenewoud. Al schrok ik in de wachtkamer. Henk mijn kamergenoot van de laatste chemo voelde zich deze, ook voor hem derde ronde echt beroert. Hij was somber, maar keek met goede verwachtingen uit naar de maagoperatie voor hem. Dat doet vreemd aan, maar wij als ‘deskundigen’ weten dat er zonder maag prima te leven is. Vreemd als je weet hoe Bourgondisch ik leef, maar je schijnt alles gewoon, of bijna gewoon te kunnen blijven doen op eet- en drank gebied. Merkwaardig was het toen ik Henk mijn psoriasis elleboog wilde laten zien. Ik bleek het niet meer achter de elleboog te hebben en zag plots dat mijn nagels weer gewoon waren, zonder sporen van psoriasis. Zoals heel veel jaren geleden. Straks even aan de oncologe vragen hoe dat kan.
De oncologe ontving ons met een brede glimlach; ze was tevreden over het resultaat van de kuren. Bloed was weliswaar zo slecht dat een 4e ronde niet doorgegaan zou zijn vandaag, maar de scan was hoopvol! De drie klieren klieren veel minder! Duidelijk teruggedrongen en voor de operatie optimaal, zo minimaal zijn ze geworden. En wat de tumor betreft; mogelijk iets minder maar in ieder geval erg laag, dus je weet maar nooit hoe dat er straks uitziet als je openligt, want dat blijft verrassend. Zou zo maar alleen de maag kunnen zijn maar ik reken er niet op.
Wat de psoriasis betreft: klopt, kan door chemo meer of minder worden. Bij mij dus minder, heel veel minder en dat doet me goed.
Zo heb elk nadeel zijn voordeel, zou de zojuist wel 60 jaar geworden Johan in al zijn wijsheid zeggen.
Op naar Balk nu, met Roosje (wat was het lang wachten tussen bloedafname en gesprek specialist) en Jorinde de chauffeur/verpleegster/kok/hoedster. Daar was het heerlijk uitwaaien, in de zon zitten en de volgende morgen buiten ontbijten. Wat een genot hier te zijn. Tegen 12 uur mocht ik naar Heerenveen, de franchiseclub van Robert en Jan. Kanjers die veel concepten aansturen waaronder Garantiemakelaar en Woonaccent. De gast van hen om een middagje te luisteren naar de uitleg over de makelaarsmarkt en mogelijke oplossingen. Jammer dat ik geen kantoor meer heb. Zou zo mee gaan doen met het nieuwe concept. Ik trof ook Rene daar, de koper van mijn kantoor die daar ook belangen heeft. Heeft het nu wel erg druk. Neemt veel nieuwe mensen aan en is stevig bezig. Er zijn wat collega’s wat bezorgd over zijn aanpak. Bang soms. Jammer want de Naber club is er een van samenwerken, en woord wat in de makelaardij niet goed door de spellingcontrole komt. De top is een collega die vindt dat hij een procedure moet starten tegen mijn oude kantoor omdat wij ons vergist hebben met het aannemen van een order in zijn werkgebied. Mag niet, inderdaad, maar dat wist gen mens van ons en ik ben ziek, dat wist hij. Niets mee te maken, de botte bijl er in, kanker of niet. Dat ik oude klanten van hem nog nazorg biedt omdat ze hem daarin niet vertrouwen, zal niet ter zake doen. Jammer. Jammer dat hij vindt dat dit ethisch kan en de NVM tuchtrechter straks hem terecht zal moeten wijzen. Dat is de andere zijde van collegialiteit. Dat hij weinig succes ter plaatse heeft zal ook niet zonder oorzaak zijn.
Maar nu even weer Friesland. Heerlijk genoten. De boten zijn schoon, de ramen ook. Klusjes gedaan. En ... 5 km gefietst op 1 dag en de volgende dag ... 20 km waarvan een groot deel tegen de wind in!!Heerlijk ontspannen en gegeten met Louis. Louis de beheerder en goede vriend die dag en nacht voor je klaar staat. Ook alleen deze week. Vrouw op stap. Wilde geen gast maar gastheer zijn. Verdorie. Moeten we binnenkort weer. We hebben heerlijk gegeten en wat gedronken, nou ja, wat …… En dan het gesprek. Alles kwam langs. Twee wat oudere mannen in een kerk, nu restaurant. Inspirerender kan haast niet. Het werd wat laat, 11 uur. Bijna te laat voor mij. Moe maar voldaan weer thuis gebracht door Louis die gelijk zijn late patrouille ging rijden. Geweldig mens.
Op woensdag komen dochter met man en zijn 2 lieve kinderen . Stefan, mijn bootsmaat pakt de laatste hobbels van het kleine bootje. Zorgt er voor. Gaat er mee zeilen en daar ben ik benieuwd naar. Maar rond het middaguur mag ik met de trein vanuit Heerenveen naar den Bosch. Daar kom je ontspannen aan. Thuis. Liefdevolle maatje staat op het station. Heerlijk.
