Niets gebroken.

Als ik dit schrijf staan we tussen een Tsjechiese en Nederlanse vrachtwagen geparkeerd voor de laatste vakantienacht nog 250 km van huis. Vrachtwagens mogen op een enkele uitzondering na niet rijden op zondag niet rijden in Duitsland. Daarom staan de parkeerplaatsen vol. Deze ook. Misschien wll 50. Maar dit is ook een van de enorme hoeveelheid gratis camperplaatsen. In een straal van 15km zijn er hier wll 10. Jorinde bakt de aardappelblokjes en het vlees. Samen hebben we een prima flesje rood open gemaakt en op de achtergrond zingen de Carpenters. Onze Lidll radio kan alle geheugenkaartjes aan, ook die van mijn iPAQ van 2 GB. Goed voor een vakantie vol muziek. De camper is uiterst comfortabel. Oké, de tik rechtsboven is er nog niet uit, de koelkast wil even niet op gas en het grote dakraam heeft vochtverschijnselen, maar dat zijn details die de uitstekende dealer in Tilburg weer snel zal verhelpen. We 4en ook met 2en de verjaardag van mijn 1 jaar en 1 week oudere zus Thea. Dus... Inderdaad ik ben volgende week zondag (Carnavalszondag!) jarig. Word ik 60. Wie had dat vorig jaar gedacht? We vieren het hartje stad, onder het bordes van het gemeentehuis. Daarom hebben ze Pasen zo vroeg gedaan dit jaar (als je je niks verbeeldt....). We hebben een pracht wintersport week gehad. 4 dagen geskied. De laatste dag was helemaal super. Ik knalde naar beneden vind ik). Mijn kinderen denken daar genuanceerd anders over als ze er bij zijn. Die wachten dan halfweg rustig tot opa er aan komt. Maar ja... Alles is relatief. En bij de clubleden (zo'n 35 van de 15.000 NKC leden waren aanwezig) waren er maar 4 skiërs. Dus je bent al snel een snelle. Leuke en interessante mensen. Heel verschillende achtergronden en hobby's. Ze hebben 1 ding gemeen; ze willen meer van de wereld zien. Sommige wonen 50% van hun tijd in de camper! Inderdaad, veel ouderen, maar dat is logisch buiten het seizoen en voor mensen die investeren in een camper! Maar we zijn onderweg naar huis. Alles (nog) heel. Weer even thuis wonen, heel even, want dan gaan we weer. Het leven kan zo mooi zijn.

Hoezo kamperen?

Er wordt ons, als wij het over de camper hebben, nogal eens meewarig gevraagd of kamperen leuk is. Na een lange skidag zitten we nu in de camper tv te kijken. Hete luchtverwarming aan. Jorinde aan de thee, ik aan de koffie. Stoel in luie stand. Spotjes aan. Fris na een heerlijke douche. Keuze uit zo'n 6 drankjes (heupflesjes die we thuis navullen). Maar de top van luxe was de taxi die ons van de piste tot voor onze camper bracht. Dat lukt je in het beste hotel niet.

Een wonder en verdriet

Mijn vriendin belde. Fout met haar 45 jarige dochter. Longkanker en niet lang meer te leven. Of ik een keer wilde komen praten. Dat hebben we gedaan. Eerst de ouders, daarna met de dochter en hen. Heel triest. Heerlijk mens, machtig gezin (2 jonge kinderen) en een zaak. Die was eerst van de ouders en moet nu snel verkocht worden. Ze had net een echtscheiding achter de rug. De fysieke pijn schreef ze aanvankelijk daarvaan toe. Maar sinds ruim een week weet ze 'beter'. Om dan samen over de afloop van het leven te praten. Als je God niet als optie hebt. Maar gelukkig gelooft ze wel in meer. Ik merkte dat ik al dingen vanzelfsprekend was gaan vinden die voor anderen kompeet ls een verrassing overkomen. Door mijn werk en wat me medisch overkwam kreeg ik het gevoel voor haar van waarde te zijn. Dat geeft me tenminste het gevoel iets te kunnen doen. En het wonder? Vandaag 5x van de piste in Seefeld geskied. Blauwe piste oké. Maar wie had dat een jaar geleden kunnen dromen? Het ging als en in het zonnetje! De Jägerthee en Gluhwein waren verdiend! Professor Tilanus krijgt een ansichtkaart. En de apresski gana we zo genieten met de andere camperaars van de Ned Kampeerauto Club. Bijzonder.

Medioren (Bossche Omroep)

Tijdens een interessante verhandeling, die werd gehouden ter gelegenheid van een originele nieuwjaarsreceptie, hoorde ik een nieuw begrip: Medioren.
Met een knipoog naar het woord senioren en medium, wordt de leeftijdgroep van 55+ bedoeld. Een steeds groeiende groep, die volgens de inleiders specifieke wensen heeft als het om wonen gaat. Juist op een moment dat ik een excursie aan het organiseren ben naar de USA en daar kennis nam van de vele initiatieven voor deze doelgroep, kwam het om de hoek langs. In de USA blijkt die markt bediend te worden op heel verschillende manieren. Hele parken worden voor die groep gerealiseerd. Exclusief, dus met een soort leeftijdsdiscriminatie. Oud word je vanzelf, maar je mag dan niet in het park afwachten tot het zover is. Misschien is een voorgeborchte dan een idee. Voor pre-medioren. Maar wat als je dan weer senior wordt? Word je dan verjaagd naar een ander park? En wat als een medior een relatie krijgt met een jongere partner en ze nog eens aan kinderen denken? Maar dan net doen of het je kleinkind is? Ik moet er niet aan denken dat er dergelijke parken in ons drukke Nederland gaan ontstaan. Op leeftijd geselecteerd. Lijkt me enorm saai.
Het soort huis, de locatie en de verschijningsvorm roepen vaak al automatische bepaalde groepen op. Maar selecteren op leeftijd, of handicap lijkt me erg ongewenst en zelfs verboden. Maar dat we gaan bouwen met in ons achterhoofd dat we er medioren mee verleiden op die plek te gaan wonen is natuurlijk prima. We bouwen immers ook voor grote gezinnen (nog weinig als appartement trouwens) en kleine huishoudens.

Weer een half jaar gekregen.

Zojuist op controle geweest bij Tilanus (zelf). Liep nog een Van der Veer als patiënt rond en die blijken er nòg meer te zijn. Maar goed, mijn dossier was als gebruikelijk kwijt/er niet maar sommige mensen hebben geen dossier nodig. Professor was tevreden, omdat ik dat ook was. De glimlach bij mijn mededeling dat ik som wat vol zat na een 7 gangen diner of een frietje/satésaus met een bami bal, was tekenend. De vermoeidheid blijkt normaal, maar toch even bloedprikken en ..... Over 6 maanden terugkomen. Daar knap je van op! Geweldig.
Had zaterdag juist slokdarm vriend Frans op bezoek/het eten. Heeft nog wat bijverschijnselen en ongemakken. Dan is alles betrekkelijk. Ook na het nieuws dat een lotgenoot nu een tumor op de 12-vingerige darm heeft en dus aan de verkeerde kan staat. Even met Tilanus en zijn lieve assistente gesproken over hulp aan patiënten die minder fortuinlijk zijn. Het was en is een mooie dag.