Mijn vriendin belde. Fout met haar 45 jarige dochter. Longkanker en niet lang meer te leven. Of ik een keer wilde komen praten. Dat hebben we gedaan. Eerst de ouders, daarna met de dochter en hen. Heel triest. Heerlijk mens, machtig gezin (2 jonge kinderen) en een zaak. Die was eerst van de ouders en moet nu snel verkocht worden. Ze had net een echtscheiding achter de rug. De fysieke pijn schreef ze aanvankelijk daarvaan toe. Maar sinds ruim een week weet ze 'beter'. Om dan samen over de afloop van het leven te praten. Als je God niet als optie hebt. Maar gelukkig gelooft ze wel in meer. Ik merkte dat ik al dingen vanzelfsprekend was gaan vinden die voor anderen kompeet ls een verrassing overkomen. Door mijn werk en wat me medisch overkwam kreeg ik het gevoel voor haar van waarde te zijn. Dat geeft me tenminste het gevoel iets te kunnen doen. En het wonder? Vandaag 5x van de piste in Seefeld geskied. Blauwe piste oké. Maar wie had dat een jaar geleden kunnen dromen? Het ging als en in het zonnetje! De Jägerthee en Gluhwein waren verdiend! Professor Tilanus krijgt een ansichtkaart. En de apresski gana we zo genieten met de andere camperaars van de Ned Kampeerauto Club. Bijzonder.
Hoi lievers, Inderdaad we hebben veel aan je adviezen gehad en waren blij af en toe ons hart te kunnen luchten aan iemand die begrijpt wat je voelt. Onze dochter heeft ook een weblog gemaakt en zij heeft daar zelf veel aan en heel veel mensen zijn blij op deze manier met haar te kunnen meeleven.
BeantwoordenVerwijderenNogmaals dank en nog fijne dagen