Lekkere vrijdag

Wat een dag weer. De vermoeidheid kwam los. En zomaar naar ‘mijn’ kantoor geweest. Voor de eerste keer na mijn ziekte. Danielle, de nieuwe office manager nodigde me uit op de koffie. Het deed me goed om haar wat tips te mogen geven. We deelden gevoelens en spraken beiden de hoop uit dat in de toekomst talent en ervaring optimaal ingezet kan worden. Bijzonder. Heel bijzonder. Extra leuk van Sara een pracht magnum Spaanse wijn voor de verjaardag van mij te krijgen met de tekst van mijn geboortekaartje er op. Ze was wel op mijn feestje.

Even bijzonder was dat ik teruglopend ‘oom Guus (Keser)’ aan de lijn kreeg die langs wilde komen. Samen een boterham gegeten en maffe plannen gesmeed. Dat deed Guus vroeger veel en dat was een onderdeel van zijn enorme succes. Hem gevraagd dat maar weer eens te gaan doen. De jonge garde zou er van smullen. Hij heeft veel te bieden. Ik denk aan een sponsor avond met hem volle zalen trekt. Hij is met mij van mening dat veel ex-kankerpatiënten of hun nabestaanden graag medici of een ziekenhuis willen bedanken. Een beeld(-je) biedt dan uitkomst. Ik heb er zelf ervaring mee en Guus ook. Hij heeft nu een geweldig beeld gemaakt en toonde mij het model. Door naar de gieterij en we gaan zien wat er van komt.

Vanmiddag Roosje naar de kroeg gebracht, op krukken. En meteen maar even foto’s gemaakt voor mijn ‘baas’ Brabant Wonen van een bijzondere situatie op neen bouwlocatie. Leuk werk.

Knietje

Die knie van Roosje blijkt na de MRI scan en ziekenhuisbezoek, niet gescheurd of anderszins beschadigd. Fysiotherapie mag de komende weken de heilzame werking gaan doen. En thuis op de hometrainer. Wij mogen haar dus nu dagelijks naar Boxtel brengen, tenzij er nog mensen zijn die zeggen: "gezellig, doe ik een keer".

Zelf ben ik lekker bezig met heel veel projecten. Die overkomen me. Ook wat zaken die vastliepen en nu los gaan komen. Ook voor een corporatie veel werk. Heel stevig bezig. Leuk. Heel leuk. En vandaag een nieuwe foto laten maken van mezelf, want dat gezeur dat die in de Bossche Omroep en op deze weblog er niet uitziet moest maar eens afgelopen zijn. Marcel Willems, een gouwe gebouwen fotograaf. (www.marcelwillems.nl)

Kop pastte net.

En gisteren met een goede vriend, die even te veel voor zijn kiezen kreeg, wezen "stadten", in Eindhoven. Lekker een lichte lunch op een terras in de volle zon. Tja, leuk voor twee jongens.

NIEUW LOKATIES

Als je straks een nieuwe woning zoekt bestaat de kans dat je ergens anders kan gaan wonen dan alleen op de Groote Wielen. Tenminste als het om een zogenaamde grondgebonden woning gaat. Want dat is nu echt de enige serieuze plek, samen met Empel, maar dat ligt daar om de hoek. De gemeente maakt er serieus werk van om andere locaties te vinden en voor te bereiden en omdat zo’n plan in dit land altijd tenminste 10 jaar voorbereiding kost, zijn we alweer aan de late kant. Maar er komt garen op de klos. Tenminste 4 locaties zijn genoemd, zelfs in Vlijmen. Enkele zijn slechte locaties vinden enkele makelaars. Daar willen hun klanten niet wonen, vertelden ze in een goed vooroverleg met de gemeente. Ik kreeg ineens een déjà vu. Heel veel jaren geleden hoorde ik dat ook over Maaspoort en bijvoorbeeld Aqua Ducis. Maar ook over het Paleiskwartier, Concordiaterrein en de rand van Deuteren. De oplossing bleek altijd simpel: maak er een aantrekkelijk plan van en doe wat woonconsumenten graag willen. Een goede stijl en kwaliteit hoeven daar niet onder te lijden. Als we ruimte geven aan klanten wensen zal een eventueel komende woningrecessie geen prop in de markt te veroorzaken zoals eerder wel is gebeurd, toen men aan die wensen voorbij ging! Soms zijn huizenkopers net gewone klanten waar je rekening mee moet houden.

Nog steeds mank.

Roosje beweegt moeizaam. Op krukken of in een rolstoel. Ze verveelt zich enorm en heeft verdriet dat ze niet beter gaat. Donderdag is de MRI scan gemaakt en we gaan kijken of ze eerder dan a.s. donderdag naar het ziekenhuis kan. Eergisteren waren de twee goede vriendinnen van haar hier; bleven slapen. En gisteren brachten we haar naar een verjaardag. Maar ja, na afloop gaat dat spul stappen en mag zij weer opgehaald worden. En dan doet de lift het niet. Maar 1 uur, maar wel net dat uur. Dus omhoog klauteren met Jorinde en dus de volgende morgen uitslapen. Vandaag verjaardag van mijn broer in Amsterdam, in het Amsterdamse Bos en daar ging Roosje toch ook maar mee naar toe.
 

Gisteren verjaardag Henk en Diny Keser. Dat was ook een geweldig en natuurlijk muzikaal feest. Daar troffen we Jules, man van nicht Renate Keser. Met hun 2 kinderen. Hij is vrij van kanker hopen we nu. Moedig dat hij zo snel na zulke zware tijden al kwam. Moedige man; geweldig gezin. Voorbeeldige knokkers. Net als neef Hans. Maar goed. Iets anders; mijn auto. Ingeruild en de nieuwe staat klaar, maar laat ik maar even staan om te kijken of er nieuwe nummerplaten aankomen. Als iemand daar iets van weet?

En tenslotte; keidruk. Ben de hele week voor Brabant Wonen bezig geweest. Daar is een hoop mooi werk te doen. Liggen veel ijzers in het vuur. Als de Minister nu van hun geld afblijft gaan we prachtwijken maken!

Gipsvlucht is geland

Zo, dat was het ziekenhuis in Geldrop. Gips er af, de gipsmeester pakt dat knietje even aan, buigt het en stopt dan spontaan. “De orthopeed mag het afmaken, want 2x pijn doen is niet nodig” en die maakte het af. Ze moest gewoon even doorbijten en de knie buigen. Gips in de prullenbak. En wat een verrassende pijn plek in de knieholte. De vraag was wat ze toch allemaal in Oostenrijk hebben gedaan met al die spuiten ter verdoving, tegen trombose en al dat gedoe met gips en een diagnose die je nooit kan stellen vanaf een röntgenfoto. Nou ja, de reis met ambulance,vliegtuig en ziekentaxi was duur maar goed verzorgd. Rond de middag was ze woensdag thuis. Maar sinds vanmorgen denken we aan een knie kuil cysten of Baker cysten. (zie http://gezondheid.infoblog.be/3075/kniekuilcysten_of_baker_cysten_vaak_al_bij_een_bestaande_zwelling ) Volgende week kan er hier in de straat al een MRI scan gemaakt worden en de week er na gaan we terug naar dokter Vellema in Geldrop. In de behandel-/gipskamer hingen foto’s van heel bekende topsporters die daar een beurt gehad hebben, werkelijk toppers en wanden vol, dus het zal wel goed komen maar wel even duren. Roosje ligt nu op de bank, te rusten na zoveel spanningen en nu een stuk rustiger. Morgen komt de hele groep terug. Ook haar telefoon oplader en ski’s.

Publieke dames en heren….

Vroeger hadden we in den Bosch nog een tippelzone, aan de Parallelweg “achter het station”. Of de Schilderstraat met haar “publieke etalages”. Dat is nu allemaal weg. Vervangen door mooie projecten, of onderweg vervangen te worden. Zo gaat onze stad flink vooruit. Jammer dat er in diverse wijken nog misstanden zijn en bijvoorbeeld in Boschveld middenstand gevestigd zit met een ruim geweten. Zonder problemen blijken daar verdovende middelen verhandeld te worden. Daar merk je een paar honderd meter verder helemaal niets van. Tussen de mooie nieuwbouw wijken op west is het verleden helemaal verdwenen. Onder ander door een prachtig Westerpark, de rand van Deuteren en het Concordia project is het er goed geworden. Maar toen ik vorige week van het station naar huis liep was ik erg verbaasd. Verscheidene dames en ook een enkele heer tippelden over de Magistratenlaan, voorheen Parallelweg. Rook kwam uit hun hoofd, naar later bleek alleen hun mond. Maar het was echt een walm. Omgeven door peuken op straat, een volle asbak aan de muur bleken het de publieke ambtenaren te zijn van de Rechtbank en het Openbaar Ministerie. Vreemd eigenlijk met zo’n mooi gebouw en binnenplein veroordeeld te zijn tot de straat om je verslaving uit te mogen leven. En daar stonden echt niet alleen de jongste bediendes. Een bordje gaf aan dat roken onder de doorgang en op het plein niet was toegestaan. Als je er met de auto langs rijdt valt het niet zo op, maar lopend moet je de toch al smalle stoep af en het fietspad op om de publieke dames en heren de rookruimte te geven. Jammer van die mooie gevel.

Familie portret

Zijn ze niet geweldig?

Jarig en Roosje in het ziekenhuis

Wat een feest gisteren. Het begon allemaal met een champagneontbijt in Hotel Central, op de markt in den Bosch, nu Oeteldonk. Gast van het Oeteldonks Vaandel. Kreeg meteen mijn eerste cadeau voor mijn 60^e verjaardag van Joep Chappin en zijn vrouw Rina. Champagne van eigen wijngaard. Toen door naar de bus op de markt, tegenover het bordes van de gemeente, om de intocht van de Prins mee te maken. Wat een spektakel. Iedereen kwam Prins, Adjudant en de Peer gedag zeggen en natuurlijk ook nog het burgerbestuur. En daarna de kelder van de Raadskelder in. Helmaal achterin was het te doen. Daar hadden we onze eigen ruimte. Zo’n 100 man konden ons vinden, 4 niet en die kwamen helemaal uit den Haag. Dat is balen. Maar carnaval is dan ook doorpakken. Tot achter de muziek en daar zaten we. Nou ja, zitten. Er liep ook nog het dweilorkest (muziekske heet dat in den Bosch) met aanhang binnen van mijn vriend Jacques van Sprundel. 30 man sterk. Geweldig. En ze bleven gezellig hangen en muziek maken, waardoor de meiden van ‘de Plekband’, cadeau van Marcel en Christa Willems, er niet bij konden. En zo hoort dat met carnaval en als je toch nog 60 wordt. Er is niet één foto gemaakt, maar dat hoeft ook niet. Ze kwamen echt van heinde en verre, tot uit Balk! En wat een prachtige cadeaus.

Minder is het dat we ’s avonds thuis een telefoontje kregen uit Oostenrijk waar Roosje op wintersport is. Ze had haar knie verkeerd gedraaid en die zat op slot, uiterst pijnlijk. Nee niet op een zwarte of rode piste. Nee in een witte bus waar ze van de piste naar het hotel gebracht werd. Ze is gelukkig in goede handen bij Nautulus waarmee ze op vakantie is. Maar het is echt jammer want ze was gewoon aan vakantie toe. Ze wordt naar huis gevlogen begreep ik. Maar dat gaan we even uitzoeken. Haar been zit compleet in het gips om het te fixeren. Tja, het lijkt mijn vader wel. Die ging met mijn moeder in de winter naar Oostenrijk en breekt zijn voet op de stoeprand…..