Bijna onderweg

Wat een agenda. Eerst liep de agenda over van de zakelijke afspraken. 1 dag per week gemiddeld werken werden er 5, 's-nachts slecht slapen, 's-morgens vroeg wakker en het werk bleef maar liggen bij gebrek aan BackOffice. Dat kon zo niet verder, dus ben ik vorige week gestopt voor dit jaar. Dat was gelukkig ook de afspraak; geen werk, tenzij ik er zin in had. Ik merk dat mijn lichaam er nog lang niet is. Sterker nog, ik moet nog beginnen met energie te krijgen. Moe van alles. Uit een heerlijk bad vermoeid komen is toch echt gebrekkig?
En nu druk met lunch en diner afspraken, koffie contacten en winkelen bij campingsport de Wit en Ikea voor de nieuwe camper. Die komt de 19e oktober, Jorinde gaat wat toeren met de rij instructeur op de 20e, de 21e is ze jarig (liever geen bloemen maar lieve kaarten, lekkere luchten enz. want we gaan de 22e weg). Dan gaan we richting Zuid Spanje. Richting want als het niet meer gaat blijven we waar het ook leuk is.
De camper wordt prachtig en is bijna klaar. De BPM loopt er langzaam uit en exact de 19e mag hij de weg op.

Geweldig zoveel vrienden als me bellen en hoeveel begrip de zakelijke relaties hebben voor mijn keuze rustiger aan te gaan doen. Op de 16e dreigt mijn afscheidsfeestje wel erg leuk te worden. Veel interessante mensen hebben hun medewerking toegezegd.
De voorzitter van de NVM, 2 directeuren/visionaire mannen van corporaties, een directielid van Vereniging Eigen Huis en onze eigen Volkshuisvestingswethouder worden aan de tand gevoeld door Wouke van Scherrenburg. Een soort ' De Wereld Draait Door'. De Verkade fabriek, goed gevuld met vrienden/relaties, zal uit zijn voegen barsten van het hoge niveau. Ik kijk er met verlangen naar uit.

Ook weer een cursus gehad; Verkoop Recreatiewoningen. Leuk. In Noord Scharwoude. Geloof in die markt. Niet in dat park daar. Dat was erg. Maar Louis Teunissen en ikke hebben ons enorm vermaakt. Louis, beheerder en verstandig mens van 'ons' park in Balk, was kei fanatiek. Maar voor mij was een dag luisteren wel erg lang en vermoeiend.

En dan mijn oudste zus, 63jr. Die woont al weer 23 jaar in de USA en woont nu voor 2 weken bij mij tegenover. Met haar nieuwe man, Bert de Bont, 70, die al weer 40 jaar in USA woont. Leuke vent. Jammer dat ze niet aan kinderen denken. :-). Zou iets moois worden. Maar ik ben wel mijn Chrysler kwijt. Zuster/broeder liefde. Ze genieten samen, heerlijk. Vrijdag a.s. geven ze een diner voor de familie. Dan ga ik zijn familie zien en die gaan ons zien. Dat wordt weer wat. En natuurlijk zit ik me overal gruwelijk mee te bemoeien. Ook met een surprise gedeelte. Dat hoor je later wel.

Ik ga zitten, rusten, eten en dan Peter Jacobs uit Spanje ontvangen. Praten, slaapt hier en vliegt morgen weer terug. Over een maand komen wij met onze bus bij hem langs. Na de cursus van vorige week hebben we genoeg stof tot praten.

Column Bossche Omroep

De Grote Verleiding

Het is in den Haag een bijzonder item; oude wijken weer mooi maken. Veelal noemen we het herstructureren. Dat gaat dus over stenen, maar nog veel meer over de structuur van de wijk aanpassen. Weer aantrekkelijk maken door mensen te verleiden om hier te gaan wonen. Op locaties waar je eerst niet gezien wilde worden of waar voorheen bedrijven gevestigd waren. Den Haag vindt dat ze met het geld van de ene woningbezittende corporatie, vlot de woningen van een andere moet kunnen aanpakken om zo mensen te verleiden dit te gaan doen. Dat niemand daar op zicht te wachten, met uitzondering van degene die ontvangen, lijkt me vanzelfsprekend. Vaak zijn dat dezelfde die het in het ferleden dus hebben laten zitten.

Erger wordt het als niemand meer verleid wordt. Als de plannen domweg een technische verbetering inhouden.
Meer van hetzelfde in een nieuw jasje. Vooral meer en boven op elkaar. Met woonprogramma’s waar de huidige, niet te verleiden bewoners van de wijk het wel mee eens zijn. Ook omdat de bezitter de maandlasten kunstmatig laag houd.
Wat verander je buiten de technische kwaliteit? Wat voeg je maatschappelijk toe. Wordt de wijk nu ineens wel door anderen bewoond?

Ook jammer dat verleiden vaak gebeurt door mensen die veel weten van bouwen, stenen en/of parken. Maar zijn zij degene van wie je op zaterdag op de markt of in een winkel iets zou kopen waartoe je verleid zou moeten worden? Die kunnen meedenken in wat de gewenste bewoner eigenlijk wil?

Helaas zie ik te vaak plannen die alleen technisch deugen. Gelukkig mag ik met grote partijen in onze stad meedenken als het om verleiden gaat. Bevrediging van woonbehoeften. Vaak niet eesn echt op het netvlies van de consument. Dat begon in Maaspoort (waar was iedereen toen Aqua Ducis begon?) en dat gaat door naar nieuwe uitdagingen op West. Heerlijk; doen wat mensen graag willen, maar wel sturen, samen met degene die investeren en dus bepalen. Dat is maatschappelijk heel verantwoord en echt van deze tijd.

Nog 6 pillen

Wat kan het er aan toe gaan. Het is al laat op de maandag, eigenlijk vroeg op de dinsdag, als ik dit type.  Al weer ruim 10 dagen thuis/Amsterdam. Liggen kotsen in het Krasnapolsky bed (2 nachten, 3 dagen, heerlijk daar geweest). Toch nog naar Carré. Voorstelling was nu niet echt je dat. Samen met Jorinde tijd voor elkaar.
Wat werden veel vrienden er onrustig van dat we even geen (priori-)tijd vonden om de web-log bij te werken. Ook zakelijke beslommeringen, waaronder het afscheidsfeest op 16 oktober a.s. vragen de aandacht. De komst van mijn oudste zus met haar nieuwe man (zondag jl getrouwd in de USA waar ze al 25 jaar woont) en de koop van- en het rondreizen met een camper van mijn twee andere zussen, hielden ons bezig. Ook onze eigen camper die nu afgebouwd wordt vraagt aandacht.
De vele bouwprojecten die ik in mijn bed heb liggen bekijken, omdat opstaan al tot kotsneigingen leidde, maakten dat we onze handen vol hadden. Christel blijkt een perfecte partner. Uiteraard respecteert zij mijn bedrust en blijft even weg. Esther kondigt haar terugkomst per 1-10 aan!

Lief dat er dus veel mensen beginnen te vragen van, "hoe zit het" "wat is het stil". Lief dat men ons ook met rust wist te laten.

Maar we zijn er weer. Jorinde heeft tropenmaanden achter de rug. Ze is kapot. De energie is op. Vanavond is ze voor het eerst naar een kookclub gegaan. Ze kookt de sterren van de hemel, maar toch. Volgende week weer naar haar keramische uitspattingen. Vandaag de honderden kaarten en tientallen petten uit het zicht gehaald. De pillendozen opgeruimd.

Einde ziekte. Ophouden met geneuzel. We gaan verder.
Woensdag weer naar Balk. Benen op de bank of in de sloep. Boek mee. Geen chemo meer vanaf woensdag. Zelfs de apotheker belde vandaag of ik chemo pillen genoeg had. De branche is leuk bezig!

Maar wat was ik misselijk.

Probleem. Zo’n 10 mensen zijn erg bezig om tot een afspraak te komen. Zullen we een soort receptie houden? Iedereen die wilde kan dan ineens komen. Ook die schatten van het Erasmus. De kinderen die me reden. De ervaringsdeskundigen die me hielpen. De kanjer van medische vriend die me de hele periode de hand vasthield en zijn eigen handen eigenlijk al vol had met familie leden om hem heen. Of zoals een pater jezuïet laatst zei: "als je ouder wordt doe je nog alleen begrafenissen" Voor een gynaecoloog is zo'n levensfase natuurlijk helemaal bijzonder en omgekeerd. Maar wat is de man een kanjer en van grote menselijke waarde.

Maar, het meest schokkende. De eerste lotgenoot is overleden. Van enkele hoor ik niets meer. Van andere juist wel en zijn echte vrienden aan het worden. Wat hebben er veel complicaties.

Ik niet; althans geen die verband houden met de slokdarm. Die ik heb, heb ik al jaren, vinden ook mijn kinderen.

Ga naar bed. Voel me als herboren. Ga 22 oktober voor een maand reizen. Bij leven en welzijn. Morgen koffie drinken bij vriendin Riekie en vriend Jacques. Die hebben het heftig. Heel heftig.

Alles is betrekkelijk.