Wie mooi wil zijn moet pijn leiden. Dat leerde mijn moeder me al 50 jaar geleden. Dat geldt voor veel zaken. Ook in mijn werk merkte ik dat vaak. Je moet veel minder leuke dingen doen om andere zaken voor elkaar te krijgen. In de wegenbouw maak je dat dagelijks mee. Plaatsen die te druk zijn worden verbeterd, uitgebreid. Darvoor is veelal eerst nog meer hinder nodig, om daarna de oplossing te bieden. Bij de A-2 is dat een zaak met wel erg veel hindernissen. Als daar dan de planning of technisch iets niet klopt gooien ze de bouw stil. De stad is daardoor rond de spitsuren onbereikbaar en er uit komen gaat dan heel erg slecht. Er is geen vluchten aan en een oponthoud van 20 minuten is geen uitzondering. Dat ongerief wordt nu met maanden verlengd. Je zult maar je werk in deze stad hebben en rondom de stad moeten zijn. Makelaar of zo. En sinds deze week de Vughterweg, troch al een karrenspoor van 4 naar 2 banen. Over het toch al impopulaire Heetmanplein slipt men vast. De hele route vanaf het station en Vlijmen zit dan pertinent voor lange tijd op slot. En al die tijd is er nergens 1 verkeersagent te vinden, voor zover dat woord nog bestaat. Bij dit soort zaken of ongevallen kan ik me niet herinneren wanneer er 1 agent het verkeer regelde. Want heel vaak zit het ongerief op 1 plaats. En als je dan onderweg gaat naar een voetbalwedstrijd in Eindhoven merk je waar al die agenten zijn gebleven. Het is voor de economie van deze stad een ware ramp. Velen nemen nu een besluit om elders te gaan werken/wonen of zich vestigen. Zelfs rond Eindhoven waar men toch druk bezig is, is dit beter geregeld. ‘ De pol;itie verdient beter’ maar de bevolking ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten