Al vanaf de Verenigde Oost-Indische Compagnie hebben makelaars een vertrouwenspositie, al is die de laatste jaren behoorlijk uitgehold. Was het vroeger een bij Wet beschermde titel en een bemiddelaarsrol, de laatste tijd is het veel meer een eenzijdige belangenbehartigng van de verkoper van onroerend goed. Het opleidingsniveau is, voorzover het om Registermakelaars gaat sterk toegenomen. Specialisme neem toe en gaat steeds verder, al is men toch voor het overgrote deel bezig met verkopen. In Europees, eigenlijk wereldverband is het niveau van de Nederlandse Registermakelaar en de NVM op een unieke hoogte. De courtage (het honorarium) is echter even uniek, alleen omgekeerd. Elders vlot 5 tot 6% van de overeengekomen koopsom. Hier 1,5 tot 2%. Heel belangrijk is ook het verschil tussen de opdracht hier en elders. In Nederland mogen makelaars niet meer bemiddelen; uitsluitend belangenbehartigen. In haar wijsheid vond de overheid ook dat de titel vrij moest en er geen opleidings eisen gesteld mogen worden. De consumenten belangen worden daar niet door gediend. In Nederland krijgen makelaaars vrijwel 'uniek' de opdracht. Dus 1 makelaar voert de opdracht uit. Bij nieuwbouw komt het steeds meer voor dat er 2 makelaars worden ingeschakeld. In Frankrijk, maar ook in de USA worden meer makelaars bij 1 opdracht betrokken. In Frankrijk merk ik dat dat er ondermeer toe leidt dat makelaars in hun etalages en brochures geen adressen en prijzen vermelden om de klant te binden aan het aanbiedende kantoor. Om zodoende de koper ook te verleiden tot het betalen van provise en de concurrerende makelaar buiten te houden. Als zoeker word je er stapelgek van. De markt is daardoor volledig ondoorzichtig. Zoeken wordt ontmoedigd en verleiden van mensen om te verhuizen naar een leuke stek is onmogelijk. Het is daar nog zoals het hier in 1970 was. Ondoorzichtig. Makelaars vermeldden toen geen huisnummers om de koper te verleiden om ook te betalen. Dus alleen eigen belang. Die tijd ligt hier ver achter ons. Nu de courtage nog en een eigen makelaar mee nemen bij aankoop!
vrijdag 30 mei 2008
dinsdag 27 mei 2008
Frankrijk - Normandië - Balk
Als ik schrijf zitten we met onze camper aan de Seine. Met nog zo'n 30 campers staan we op een zgn camperplaats. Die zijn meestal gratis of voor een paar Euro. Veelal op de mooiste plekjes aan de grens van dorpjes. Soms zelfs middenin in een stad. Zo stonden we ook aan de 'boulevard' van een Normandisch dorp. Met wel 50 campers. € 2 in de parkeerautomaat, kaartje voor je raam en 24 uur rust. Of op de parkeerplaats van het museum, ook recht aan zee. Je moet wat als je van een uitkering leeft. Normandië is werkelijk fantastisch. Prachtige natuur, vriendelijke mensen, mooie huizen voor extreem lage prijzen. Duizenden gealieerden lieten er hun leven. Veel van gezien dezer dagen. Vandaag nog in Caen. Bij het Memorial. Indrukwekkende beelden, films en spullen. Ook over de koude oorlog. Je moet er wel tenminste een halve dag voor uittrekken. 73% van Caen was verwoest en nu is het een prachtige stad. Veel beter dan Cherbourg waar we gisteren stonden. Een lelijke stad. En de vissers zijn in de hele regio in opstand. In Cherbourg sloten ze de haven af. Toeristen zitten er met hun zeilboot opgesloten. De diesel zou te duur zijn en te weinig verrekend worden in de prijs. Eindelijk ook mosselen-frites gegeten. Die oesters vooraf hoorden niet, maar tja. Als ze op de kaart je al toelachen. We komen erg leuke mensen tegen. Nu ben ik wat verlegen, maar als we eenmaal in gesprek gaan kan het vertrek wat later worden. Onze 21e trouwdag op de scooter naar Bayeux, wat mij betreft de mooiste plaats van de streek. Heerlijk gegeten en wat kan die scooter hard terug dan. Prima die nieuwe scooter. Net wat zwaarder. Gelukkig heb ik mijn telfoon/agenda/email wonder bij me. Anders kon je dit niet lezen en wist ik niet dat ons huis in Balk verkocht is. Ik zei tegen mijn goede vriend Louis, beheerder van het park dat we er wel weinig kwamen, dus al iemand nu persé ons huis wilde voor een erg goede prijs... Mailt hij ons binnen 24 uur dat iemand komt kijken en verkoopt hij een week later het geheel. Alleen de sloep nog niet, maar daar heeft hij ook al meerdere mensen voor. Tja... Maar tot medio september is het nog van ons en daarna zijn de pensioenreserves op een nog beter niveau. En als we alleen op camperplaatsen gaan staan houden we geld over.
Even kijken of ik de toilet ergens leeg kan gooien voor het te donker is geworden. Het leven is zwaar...
vrijdag 16 mei 2008
Jan vandaag begraven
Op zijn verjaardag. 68 zou hij geworden zijn. Maar vorige week zaterdagmorgen is hij overleden. Vrijdag kreeg hij een morfine pomp. Hella,zijn vrouw belde ons in Disney. Daar waren wij met de twee jongste kinderen en de oudste kleinkinderen. 3 dagen. Een groot feest. Maar dan hoor je op de laatste dag dat Jan nu al dood is. De strijd verloren. Van de 4 lotgenoten zijn alleen Frans en ik nog over. De 50% die Jan als overlevers noemde. Met de camper zijn we eergisteren naar Delft gereden. Lelijke plaats, stom centrum, slechte vernieuwingspogingen. De rampplaats van de TU brand ook nog even gezien. Dramatisch. De grachten zijn er wel mooi. Rondvaart gemaakt. Leesboeken gekocht voor Jorinde en uitslapen. Maar vanmiddag met de camper naar Vlaardingen om Jan te begraven. Frans was er ook en ons gezamenlijk bloemstuk was mooi. Korte dienst. Warme knuffel voor Hella, de docher en zoon en de drie kleinkinderen. We gaven een boekje, het was immers de verjaardag van Jan. 'Rouw op je dak' van Jos Brink. Het was goed dat we er waren. Nu zitten we in de Haan, België, vlakbij Oostende. In een prachtig Restaurant, leeg. De Lekkerbek heet het. Chique. Morgen door naar Normandië, tot de 30e of als Matthijs eerder belt dat de oproep er ligt voor mijn operatie. Matthijs heeft zijn eerste baan, bij Office Centre. Al 1x gewerkt en lijkt hem leuk.Roosje knokt zich door haar eerste jaar heen. Zwaar, wordt nog een hele klus. Maar Jorinde en ik proberen te ontspannen. De kreeft blijkt klaar, dus we gaan aan tafel.
zaterdag 3 mei 2008
Weer thuis en maar net niet in het ziekenhuis
Op een fantastische manier en keurig op tijd heeft de KLM mij gisteren op Schiphol afgezet, de laatste 10 km rijdend, want wat ligt de Kaagbaan toch een eind van het stationsgebouw. De NS stond me op te wachten, dus het glas witte wijn bij Johnny, onze clubhuis-/restauranthouder van de hoek, genoot ik keurig bijtijds. Hij kwam me gewoon van de stoep plukken, want ook zijn vrouw zit in het buitenland! Matthijs was de hele nacht een filmcessie met vrienden aan het houden buiten de deur, dus ik had de 400m2 thuis voor mij alleen. De dames zitten/liggen nog in Tunesië en komen vannacht om 3 uur op Schiphol aan. De avond voor mijn vertrek waren Wouke en ik (en nog wat mensen) uitgenodigd in een restaurantje wat Peter, een Nederlandse galeriehouder met een kleine galerie in Frankrijk, ging openen. 'Le Garage' noemt hij het, hoewel je er met een auto nooit in zou kunnen want het ligt op een geaccidenteerd terrein. Maar goed, Joop Braakhekke komt er toch niet. Leuk op 1 mei een feestje bij Peter die inmiddels solo daar woont en nu zijn woonkamer verbouwde tot een sfeervol restaurant. Via de keuken de tuin in, waar de gasten stonden. Onder een luifeltje, heerlijk temperatuur. Iedereen bediende zich zelf. Peter ook. Maar de keuken was merkwaardig leeg. Geen bussen, geen kruiden, geen pannen die gebruikt waren. Later bleek dat Peter was vergeten dat het 1 mei was. In Nederland dit jaar een vrije dag door Hemelvaart, maar in Frankrijk al generaties lang, dus hij had geen grondstoffen in kunnen kopen...... Een opening van een restaurant zonder eten is natuurlijk wel bijzonder. Dat onthoud je. Er waren weer leuke Nederlanders, zelfs een Engelsman, een Belgische en .... een paar Fransen zowaar. Ook 2 jongelui die even op bezoek waren. Heel gezellig. Maar met een lege maag moet je niet te veel drinken en daarna zeker niet gaan discussiëren met iemand die er kennelijk behoefte in schept vooral vage antwoorden te geven als je geïnteresseerd vraagt wat hij in het verleden deed. Dat had ik beter niet kunnen doen. Een aanpalende branche van die van mij en door wat kengetallen te noemen wist ik zeker dat het niet goed ging met de informatie. En dat wat ik inbracht als wat mij bezig hield in mijn zakelijke leven werd na vrijwel elke zin afgedaan als 'niet relevant' maar dan wat duidelijker uitgedrukt. Tja, drank maakt meer stuk ...... Maar het was een leuke avond.
Het gras bij Wouke is gemaaid. Moest wel want 'mijn' vliegtuig bracht haar dochter en kleinkind mee en die willen ook lekker in de zon zitten. Ik zag ze het vliegtuig uitkomen en vind het terecht dat mijn gastvrouw een trotse (groot-) moeder is. Ik ben nu een trotse tuinman. En erg dankbaar voor een heerlijke week Frankrijk, bij een goede vriendin, die overigens bijna met een ziekenhuisopname voor mij eindigde.
Erasmus had namelijk een berichtje gestuurd dat ze me op 5 mei wilden hebben voor opname en op 6 mei de (herstel)operatie. Toch even uitgelegd dat ze dan ook 2 kleinkinderen en 2 kinderen op moesten nemen op psychiatrie, want die rekenden er al maanden op met (o)pa en (o)ma naar Disney te gaan a.s. donderdag tm zaterdag. Dat risico namen ze niet dus de operatie is uitgesteld.
Nog even snel een goede vriend gebeld. Ze willen gaan kopen op het Paleiskwartier. Hoe het er mee stond. Heel goed. Dreigen nu in ons gebouw te kopen. Dat gaat wijn kosten.... Chronisch. En o God zijn vrouw kookt nog beter dan de mijne. Laten we maar samen een hond nemen om de calorieën weg te lopen. Eerder pasten ze al op onze hond. Dus hond delen kennen we.
De was zit in de machine, met behulp van aanwijzingen van mijn schoondochter, de boodschappen bijna in huis en de zon schijnt. Ik ga scooter rijden.
Fijn om thuis te zijn.