De laatste column in de Bossche Omroep

Als ik dit schrijf is het 11-11-08 en zit ik voor de camper in Spanje, samen met mijn echtgenote Jorinde te genieten van de vrijheid en het weer. Van ontspannen niks doen, hoewel ik een kast vol boeken bij me heb. Veel leesboeken. Daar kwam ik tot vorig jaar bijna niet aan toe en dat haal ik nu in. Tijdens mijn ziekte en afscheid van mijn zaak vorig jaar heb ik boeken genoeg gekregen voor de komende twee jaar. Maar ook studieboeken. Rechten, want dat is leuk. En theorie voor het vrachtwagen rijbewijs, want vliegen, motor rijden, duiken en met de camper toeren is niet voldoende. En duiken zit er trouwens niet meer in en de motor werd een wat rustiger scooter. Rustig toeren lukt, lang stilstaan niet. De wereld is ons speelveld geworden. Net terug uit de USA, even naar Frankrijk met de camper, op excursie met 30 collega’s naar Berlijn dus even terugvliegen en dan weer door nu naar Spanje. Dan is het voor het eerst dat de redactie van de Bossche Omroep me onderweg aan de verschijningsdata van de column moet herinneren. Na 8 jaar en vele columns blijkt alles toch anders. Is de actualiteit verder weg. Is de scherpte er wat van af. En dat hoorde ik ook van de lezers. Want wat werd ik er vaak op aangesproken. Zeker na die nieuwe bril. Voor het laatst toen ik sportspullen kocht en een andere klant in die winkel me aankeek en zei: “ ja u bent het. Goed u te zien en hoe gaat het? Maar ik moet wel eerlijk zeggen dat het allemaal wat minder scherp is, sorry.” En hij liep beschaamd terug naar zijn echtgenote die hij kort meldde wat hij had gedaan. Dat was de opmerking die ik nodig had om zelf toe te geven dat de plaatselijke politiek me steeds minder opwindt, misschien ook wel steeds meer in herhalingen valt, zelfs de rare fratsen met het SM’s doen me minder. De woningmarkt en –crisis geven stof tot schrijven, maar dat zou snel eentonig worden. Gewoon wachten tot de prijzen geland zijn op het niveau van een paar jaar geleden en opnieuw beginnen. Zo ging het altijd en zo zal het weer gaan. En schrijven over mijn vakanties zou snel vervelen. Perfect dus dat directie en hoofdredacteur van de Bossche Omroep het met mij eens waren er een punt achter te zetten. En ook in mijn familie vinden ze dit een goed idee, vooral mijn schoonmoeder die me al eerder wijze raad op het schrijven gaf. Dat volgde ik meestal sneller op. Bedankt voor de gelegenheid en sorry als ik u op de tenen stond, u heeft er echt zelf om gevraagd. Ik zal me wel melden als ik het te gek vind worden. Tot ziens, ergens in Europa, of in de stad.