Zo rondom mijn verjaardag

Zondag 4 februari.
Donderdag een te drukke dag gehad. Er kwamen wat zakelijke dingen op me af. Jammer, maar soms kan het niet anders. Heftig, onverstandig maar te belangrijk om te negeren. Hopelijk de laatste keer. Gelukkig weet je je omringt door mensen die je bij willen staan. De rest van die dag wat rustig aan gedaan. Laat het ook maar gewoon gebeuren.

De vrijdag leek vol, maar was meer ontspannen. Even kort overleg over lopende zaken en dat vermoeit helemaal niet. Toen een goede vriendin die nu al kwam feliciteren en een sterk boek meebracht. Rijdt toch even door de vrijdag file van Utrecht naar den Bosch en terug. Eind van de middag een wat steviger gesprek met iemand die ik pas 20 jaar ken en die de stress van gisteren even wegnam. Aangaf dat mijn reageren zo vreemd niet was. Gaat er eens naar kijken hoe ik daar verder mee om moet gaan.
De vrijdagavond was gereserveerd voor een bezoek aan een vriendin die door een diep dal is gegaan en aan de rand van de afgrond stond met haar darmkanker. Een ervaringsdeskundige. Ze leek zo overspannen, was oververmoeid, al heel lang. Medisch lieten ze haar alle hoeken van ons hospitaal hier ter plaatse zien. En 2 dagen voor de kerst wordt een vergaande vorm van darmkanker geconstateerd. Een rotte Kerst en jaarwisseling. Een maand later geopereerd en er dan nog niet bovenop. Langzaam klimt ze uit het dal, knokt, dat was ze haar hele leven al gewend, ook in haar professie. Ze krijgt als ze uit het dal begint te komen een geweldige nieuwe baan aangeboden. Die neemt ze, zei het met twijfels aan en daarin scoort ze nu geweldig. Wel houdt ze rekening met haar ziekte. Ze moet remmend gas geven. Steeds haar grenzen kennen en respecteren. Ze was altijd al een bijzonder mens en een bezoek aan haar is voor Jorinde en mij een steun. Ondanks alle ' enge’ dingen die ze meemaakte.

Je verjaardag vieren in deze tijd, is wel wat dubbel. Natuurlijk feest. Maar daar horen wensen bij als:
- nog vele jaren
- lang zal die leven
- gezondheid
en dat komt er nu wat raar uit. Een beperkt aantal directe vrienden, toch snel weer 25 mensen, kwamen op de koffie, wat natuurlijk weer uitliep op een aanslag op de wijnvoorraad. Maar de balans was positief. Het was heerlijk elkaar even vast te houden en te vieren dat je er toch maar mooi nog bent. Goede voornemens. Veel lieve bellers. Veel warmte. Leuke cadeaus, veel mooie boeken, - wijn en bijdragen aan de inmiddels gearriveerde luie stoel.
Om 3 uur neem je echt van iedereen afscheid om te gaan slapen tot half zes.
Dan om 6 uur eten met alle (klein -)kinderen. 14 mens sterk. Incl. de kleinste Luna. En dan ben je doormoe, maar voldaan om half tien weer thuis. Heerlijk! Wat een prachtige dag.

De zondag, vandaag dus, ineens erg nerveus. Even bed uit voor een ontbijt en weer terug om er pas om half twee weer uit te komen. Moe. Toch eens naar de vele sites op internet kijken over slokdarmkanker. Je schrikt toch van de prognoses. Ze variëren van overlevingskansen van 15 tot 20% na 5 jaar. Eerst ging ik er maar van uit dat dat voor niet operabele situaties is, maar dat zie ik echt verkeerd. Uiteindelijk denk ik maar dat mijn ontsteking nog maar klein was (1,5cm) en niet was uitgezaaid. Heb er maar vertrouwen in dat wij bij de beste professor zijn. Dat de operatie haalbar is en dus ... Maar dat hoor ik woensdag en tot die tijd ga ik maar eens kijken hoe ik mezelf bezig houdt. Gelukkig begint dat vanmiddag goed met het bezoek van Elly en Leon. Realisten, heerlijke vrienden. De amulet die ik kreeg heeft geluk garantie, dus als het toch fout gaat met mij, gaat Leon hem terugbrengen. Schrale troost. En dan dromén we met vieren even rustig weg. Naar Rome, Frankrijk en de rest van de wereld. Na een paar uur is de zondag om.

Tijd om te eten en te rusten en na wat lezen de web log even bij te werken. Daar krijg ik gelukkig goede reacties op, want het spant me wel erg in. Al ruim 800 mensen keken in totaal zo'n 4.000x op de web log. Daar schrik ik zelf van. Ik kreeg zelfs het verzoek het dagelijks bij te werken. Dat gaat me te ver.

Woensdag horen we meer.