't Ponkje

Het was weer goed in Balk. Het weer niet altijd. Maar we hebben toch een dag heerlijk gevaren in onze sloep. Sloten, Heegh en Woudsend. En natuurlijk in elke plaats een terras gecontroleerd op vochtoverlast. In sloten hartje stad. Aanleggen lukt alleen slecht omdat ze daar voor het gemak geen enkele haak maken aan de overigens prachtige slootkant. De terrassen zijn er in dit oude,'zeer karakteristieke stadje niet minder om. In Heegh hebben ze op 'ons' vaste terras een tent geplaatst. De regen zou anders de aandelen van het bedrijf Titanic neigingen geven. Op de terugweg, nu eens via de rechte sloot, recht op Woudsend aan. Daar waren 2 zeeverkenners groepen in hun boten tegen de wind in aan het varen naar Sloten toe. Dat zou nachtwerk worden en het was al 4 uur. Op verozek hebben we beide stalen bakken mt ieder wel zo'n 8 mens aan boord, maar op sleep genomen. Als oud verkenner (vaandrig was de eindrang) krijg je daar een gioed gevoel bij. Tijdens de vaartocht krijg je heerlijke herinnering, telkens als je naar je enorme sleep kijkt en die pubers bezig ziet.
Mast strijken voor de befaamde brug in Woudsend, moest ik even aan de verkeners tijdig tippen. De avond er voor hadden wij nog op het terras bij de brug gezeten en ik wilde nu geen onderwerp van spot zijn van de terrasbezoekers die alleen daarom daar zitten. Nu vioeren we trots onder de gesloten brug door met een kleurrijke sleep van 2 stalen bakken vol onze toekomst. Net of je een applaus hoorde. Tenminste een glimlach vol sympathie. De vorige avond hebben we in Woudsend inderdaad 't Ponkje (www.ponkje.nl) bezocht. Oud, leuk kerkje met een geweldig restaurant. Maar goed. De verkenners op het Slotermeer losgelaten zodat ze hun eigen koers konden gaan varen richting sloten. Wij naar Balk en daar een paar Friese dagen afgesloten. Niet nadat wij eerst een truc van de buurjongen hebben toegepast. Een skippybal in de boot leggen om te voorkomen dat het dekzeil steeds waterzakken vertoont. Klaar om naar huis en woensdag wee naar Erasmus te gaan voor de 2e kuur.

skutsjesilen

De plaatselijke kant gaf de oplossing: het is silen en niet sealen wat ik eerder vanuit Rotterdam schreef. Vandaag afgelast wegens het slechte weer en dat is balen voor Earnewoude. Morgen weer in Terherne. Sneek staat op kop. "Sneek met geluk eerste" kopt het Friesch Dagblad hier. De Sneker Pan kwam echt als eerste in het Grytmansrak. We zullen morgen eens kijken of we gaan kijken. Anders donderdag met de sloep naar Lemmer vanaf het water metonze gasten. Maar als het weer zo waait en regent wordt dat niks. Daarom kochten wij vandaag de enrome modezaak hier ter plaatse leeg. Niet zo moeilijk. De hele collectie 3 halen 1 betalen. Dan doe je met ruim € 200,- wonderen! Je krijgt in de koffiecorner een perfect kopje koffie. De plaatselijke 'antiquair' en café met terras (de zon scheen even) moesten het daarna ontgelden. Vervolgens verder over de zojuist geheel vernieuwde kade naar de diverse zaken om te eundigen bij de woninginrichter die onze nieuwe gordijnen zo geweldig maakte en ophing. Lectuurmandje kopen, compliment uitdelen en een half uur ruim met de vrouw van de eigenaar alle MKB kansen en bedreigingen bespreken. Ze wist nog van mijn gezondheid en moest het weten. Warm, lief, betrokken. 3e generatie. Tante had nog even geholpen, mengde zich even in ons gesprek en keerde huiswaarts. Alle klanten waren geholpen. Snel bij de Blokker een koptelefoon scoren. € 1,99 echt. Snoer te kort. Verlengsnoer bij de DHZ € 3,50. Leuke zaken. Hoezo kille Friezen. Heerlijke mensen. Morgen komen onze vrienden. Gaan we uit eten. In de kerk in Woudsend. 't Ponkje. Zie www.ponkje.nl . Het leven is mooi.

doorgereisd

Om half tien stond Jorinde op mijn kamer en zat ik op de ploeg artsen te wachten. Om 10.30 u vertrokken we pilloos naar Balk. Alleen nog 2 dagen antibiotica en, in geval van nood, antimisselijk pillen. Maar als de plasstop in Lemmer een MgNuggets menu aanbiedt kan ik de weerstand niet weerstaan en is de lunche ook geregeld. Missselijk? Nee. Milkshake voorkwam dat. Pas volgende week woensdag volgende 1 na laatste kuur. Tot die tijd verdelen we de aandacht tussen Balk en den Bosch. Maar skutsjes zitten nu even aan de andere kant van Friesland. Die zoeken we nog wel op. 

Bijzondere mensen

De geweldige medewerkers van het Erasmus stonden weer helemaal voor me klaar. Ongelooflijk dat een halve afdeling leeg staat ivm personeelsgebrek. Gebouwen met de oppervlakte van een flink dorp. Maar vol eilandjes. Iedere afdeling op zich. Ieder het eigen clubje. Heel veel verpleegruimtes worden gevuld met bureautjes, gebruikt voor opslag en onttrokken aan de verpleegbestemming. Natuurlijk is bijvoorbeeld oncologie een eigen specialisme en vraagt aanpassingen in de verpleegomgeving en de deskundigheid van het personeel. Dat geldt voor veel, bijna alles, maar of wat nu gebeurd de oplossing is vraag ik me af. Eigenlijk niet eens meer.
De deskundigheid, betrokkenheid, wisselende uren, enorme claim die mensen op ze leggen. Het is ongelooflijk. En als je dan ziet wat de maatschappij vindt wat een passend salaris is voor deze HBO dames en heren schaam je je daar voor. Eigenlijk zou die maatschappelijke stage die men voor het onderwijs wil vooral in deze omgeving moeten plaatsvinden. Het zou de mens heel wat bescheidenheid bijbrengen. Dienstbaarheid is hier troef. Laat alle verkopers, horecamedewerkers, callcentralisten van vooral PNEM/KPN/Internetproviders eerst hier stage lopen. Behandel hen in ieder geval als ze ziek zijn 1x op de manier waarop zij ons behandelen. De zorg is service gericht en verdient groot respect.

Skutsjesealen ?

Wat dreigend vertelde de oncoloog vanmorgen tegen de zuster "dan stuur hem morgen er maar uit". Het gaat beter en als het zo doorgaat vervolgen we onze reis naar Balk. Daar zijn wedstrijden met skutsjes gaande, maar vooral is er rust, water en een heerlijk huisje. Het chemo schema lijkt op oude voet door te lopen. De herstart is dan 1 augustus en 3 weken later de laatste. Maar wel met een gewijzigde medicatie.
Komt mooi uit; onze camper is gearriveerd bij de dealer. Maar dat is natuurlijk echte bijzaak.

Paaldansen!

Kom er net achter dat het bijna vanzelfsprekend is voor paal te staan de laatste tijd. Is of is het paaldansen? Samen met je infuus van je bed af is het meenemen van je pomp aan paal. Dat vraagt techniek die je je even aan moet leren, vooral als je gaat toiletteren.

pap

Zaterdagmorgen, uitzicht op de oude Rotterdanse Maashaven, de Hogeschool en een mooi gezicht op het oude Belastingkantoor nu bewoond door studenten. Maar goed, het had het Slotermeer moeten zijn. Maar oké, het is niet anders. Weer wat bijgekomen. Heb de sonde kunnen tegenhouden en eet nu vloeibaar. Ondanks andere suggesties van mij aan de diëtiste blijkt dat naast Nutricia krachtvoer vooral pap te zijn. Wat je lrijgt is erg ... 'Maar ja', zegt de goedwillene zuster 'het is van belang.' Niemand blijkt dit soort papjes na de crisis nog gegeten te hebben. Naast mij een jongen uit Nepal, 20 jaar, zware chemo. Was in Nepal een knots van eem tumor weggehaald die nu dreigt terug te komen. Via AMC hier terecht gekomen. Studeert kort in regio Tilburg waar vader verblijft. Moeder en rest van de familie woont in Nepal en bellen bij nacht en ontij op zijn muziekmakende mobel of de hard bellende vaste telefoon. Zijn vriend heeft een mobiiel met mp-3 speler en zal de koptelefoon wel kwijt zijn. Maar ja, het is voor hem een drama wat hem overkomt. Zover van huis. Maar überhaupt. Ik denk maandag weer te horen hoe nu verder met chemo. Daar kijk ik met spanning naar uit. Als iemand een suggestie heeft!

Opgenomen op gyneacologie !

Omdat het echt niet meer ging met de chemo (4kg afgevallen in 1 week) zijn we vandaag naar Rotterdam getrokken. Daar kregen we op de poli te horen dat er een schimmel infectie in de mond zit en een ontsteking in de buismaag. Daar werd ik dus misselijk van en kon eten nog drinken. We wilden door naar Balk, maar daar stak de oncoloog een balk voor! Nu via infuus de hele rommel het lichaam in. Chemo wordt hergedoceerd en start pas weer na herstel. Zal een paar dagen, waarschijnlijk t/m het weekend duren. Tja, daar zitten we dan.

Chemo heeft gewonnen

Ongelooflijk zoals die nu aankomt. Onvergelijkbaar met eerder, voor de operatie. Gaan morgen naar Erasmus MC om de oncoloog te laten kijken. Ben echt heel misselijk en vraag me af hoe dit verder moet. Op 1 dag 14 pillen is ook nogal wat.
We willen naar Balk, maar of dat gaat lukken.... Zelfs praten doet pijn. En wat moet je drinken wat smaakt? Nou ja, het wordt ook voor ons een keer vakantie. Daar is zeker Jorinde aan toe. Die wordt meegesloopt.

Prettige vakantie

Het is weer zover; de bouwvakantie in onze regio is begonnen. Er zullen weer veel zaken afgewerkt zijn, maar ook heel veel blijven liggen. "alsof de wereld vergaat" werd er vaak geroepen. Er lijkt geen leven na de bouwvak. Op mijn stoep zie ik nu de mensen in een tempo werken wat ik ze in weken niet heb zien doen en de klus is exact op tijd af. Wonderlijk. Gaat al 35 jaar zo om me heen. En ik ben weer thuis. Kotsmisselijk. Kon vanmorgen en gisteravobd vrjwel niets eten, maar de heerlijke soep van Jorinde vloog er in met de benodigde 4 chemopillen (als ik het type word ik al beroerd). Naast mij lag nu Ad. Begin 2005 vlakbij Rotterdam slokdarm verwijderd en wist na 2 weken al dat er op de snijvlakken kanker was achtergbeleven. Na chemo kwam tumor toch terug en kon men in de periferie niets meer doen. In Rotterdam toen veel bestraald en 6 chemos gehad en direct na de 6e ging het fout; longontsteking en daar was hij weer. Tjonge heb met hem te doen. Midden 40. Hoe loopt dit af. Gelukkig een heel positieve instelling.
Stefan kwam gisteravond "even" op bezoek. Stpt 18.00 u, dacht dat hij maar een half uur mocht bijven, maar dat mocht een uur langer en dat deed hij ook. Heerlijk hadden wij het samen. Konden het over alles hebben. Werk, gezin en ..... vakantie. Hij gaat al jaren ook naar Indonesië. Ik hoor jaren de reisverhalen maar nu heel inhoudelijk. Erg de moeite waard al geeft onze regering hem en ons het advies extra waakzaam te zijn. Hij neemt zijn vrouw en dochters mee, dus dat komt wel goed. Nu we het toch over vakantie hebben; prettige vakantie en stuur de gekste kaart die je kan vinden. Die gewone hebben we al.

Bezoekuren ziekenhuis

Op de verjaardag van kleinzoon Max lig ik nu in het Erasmus. Zondag 4en we zijn 4e verjaardag en zien we Tim & Tom en natuurlijk ook Lex weer. Morgen lig ik aan de slang met chemo. Jorinde mag dan eindelijk een dagje rust hebben. Leuk als je in de buurt bent. Lig op 3 midden. Bezoeken mag tussen 15.00 - 16.00 en 18.00 en 19.30 u. Eenvoudig in huis te parkeren. Vooral voor bouwkundigen is een bezoek aan het renovatieproject Erasmus MC de moeite waard. De klus is al wel vergeven aan het TBI concern, dus acquisitie heeft geen zin. Lig op een afdeling die nog gerenoveerd moet worden, maar ja, had ik maar een extra zorgpolis moeten nemen. :-).

Klaar voor de chemo

We gaan vandaag weer naar Rotterdam. Twee nachten blijven om de tweede dag, morgen, aan het infuus de chemo weer te starten en dan twee weken vol te maken met pillen. Dan een week rust om bij te komen en dan 2x herhalen. Dan hopen we echt dat de kanker weg is en blijft. Dan hopen we Europa in te trekken met onze nieuwe camper. Dan rekenen we op rust. Het is wel veel, heel veel eigenlijk. Als we bedenken waar we een half jaar gelden stonden en nu....

Kritische Koper (Bossche Omroep)

De laatste tijd ‘zit’ ik veel op internet. Of het nu om een reis gaat, aankoop van iets duurs of over medische rubrieken, internet is een encyclopedie, catalogus, informatiecentrum en noem maar op. Je kan je toch het leven zonder niet meer voorstellen. Ook huizenzoekers blijken dat te doen. Zoeken en informeren. Ze gaan nog verder. Denken er aankoop beslissingen op te kunnen nemen zonder een deskundige om een mening te vragen. Zelfs de digitale adviseur van de aanbieder komen ze niet tegen en zo gaan twee goed willende amateurs samen een zaak aan met grote tegenstrijdige belangen. Om van de koopsom 1 tot 1,5% te besparen. Ongelooflijk eigenlijk. Moeten we straks rekening houden met zichzelf helende patiënten die op internet gezien hebben hoe de genezing in zijn werk gaat?
Het gaat met huizen nog verder merkte ik. Een project wat tegen ons mooie centrum wordt aangeboden, in een bestaand kantoren gebouw, is getekend en wordt ontwikkeld en verkocht door 1 partij. Zonder GIW garantie. Zonder goed verkoopmateriaal. In de sfeer van:” vertrouw er maar op, komt goed”. Met merkwaardig materiaalgebruik, geen eigen buitenruimte en een warrige juridische status. Daar beslissen leken op zonder begeleiding. “Ligt toch lekker tegen het centrum aan”?

Merkwaardig. Een eigen adviseur meenemen zou daar zeer gewenst en eigenlijk een noodzaak zijn. Als ik zie hoeveel uur en inspanning serieuze partijen besteden aan een gedegen voorbereiding. Juridisch, technisch en bovenal om een optimaal wooncomfort te krijgen. Deze week besteedde ik nog met een team uren aan een te starten project wat gereed voor verkoop leek. De laatste details vroegen veel meer tijd, maar dat krijg je terug als je later het eindproduct ziet.

Kritische kopers zouden nog veel kritischer moeten zijn. Want als de markt ontspant vallen de mindere objecten als eerste door de mand. De markt blijft foute beslissingen niet corrigeren leert de ervaring.

Tim & Tom komen thuis

Morgen is de familie Van der Veer Velp compleet. Tim & Tom komen naar Max en Lex, net voor de 4e verjaardag woensdag van Max. Feest voor de hele familie, ook voor ons. Job en Esther hebben met verlangen naar dit moment uitgekeken. Geweldig.

Let op mijn nieuwe email adres!

nieuw adres; andre@vanderveer.nu

Kwam de strot uit

Deze week vooral leren ademen en hoesten. Dat liep even niet goed en Brigitte met haar fysio en accupunctuur kennis heeft me ernstig onder haar warme handen genomen. Een grote kerel leren ademen en de juiste bewegingen te maken en houding aan te nemen, vraagt vakmanschap. Dat heeft ze bewezen. Kwam goed los.
Ook bij de gastroscopie. Tjonge, heftig. Bij de controle (zo’n slang je keel en verder in) vroeg ik hoever de internist ging;. De hele slokdarm in, vertelde hij. Tja, dat is lastig. Die hebben ze dus weggehaald. Humor of angst verbloemen. Maar hij kende mij van de vorige keer, direct na de operatie en ging dus hogeschool psychologie bedrijven. De assistente masseerde mijn kale kop en nek. Lief, maar tjonge wat een gedoe. Geen roesje. Wel met de sprayspuit in de keel. Dat verdooft plaatselijk een beetje en voorkomt een ‘wurgreflectie’. Dat woord klopt helemaal.. Alles bleek prima. Nog wel wat eten in de buismaag van gisteravond; kijk zo langzaam zakt dat. En toen begon het hoesten en kwam alles los. Lag dat nu aan Brigitte of de internist? Aan beiden. Goed werk.

Ook bij Frans in Schijndel op bezoek geweest. Hij lag bij Jan en mij op de kamer na mijn operatie. Complicaties. Hij wordt ook liefdevol vertroeteld door zijn vrouw. Maar tjonge die blijft veel te slank. Ze doen er alles aan, maar hij is gewoon nog niet beter. Baalt daar van. Vooral in de morgen zwaar misselijk en de eetlust lijdt daar onder. Vindt dat hij op doktersrecept naar de zon moet. Maar waar bemoei ik me mee.

Heb deze week zowaar wat adviezen gegeven aan dierbare professionele relaties en wil dat blijven doen. Leuk. Een paar uurtjes kost het maar het levert veel vreugde op,vooral bij mezelf.

Drukker had ik het met de camper. We hebben er weer een gekocht. Een Knaus SUN TI LF. (kijk maar op www.knaus.nl en dan op campers). Spiksplinternieuwe en leverbaar begin oktober. Dan is de chemo ten einde en hebben de 3 maandscontrole achter de rug. Als alles goed gaat gaan we dan reizen. Scooter achterop!

De diploma uitreiking op de verjaardag van Roosje (28 juni) en het diner met de hele familie daarna was een groot feest. Matthijs maakte geweldige foto’s en is dus ook over naar het 2^e jaar HBO ICT en heeft zijn propedeuse gehaald.

Max en Lex mogen Tim & Tom komende week thuis welkom heten, net voor de 4^e verjaardag van Max.. Luna groeit tegen de klippen op en Judith viert vandaag haar 30^e verjaardag.

Een groot feest.

Alle bezoek was weer bijzonder. Komende week zal het rustiger zijn met de start van de chemo. Tja, kanker ben je niet zomaar kwijt…..

De komende week zal ook de 25.000^e klik op dit weblog plaatsvinden. EN toch vragen mensen zich af of dit nodig is.

Column Bossche Omroep

Niet Storen

Wonen aan het spoor went, roepen ervaringsdeskundigen. Bij een spoorwegovergang word je misschien dol van de bellen, maar langs de rails is het te doen zeggen ze. Dat geloof ik best. Anders liep bijvoorbeeld Vught leeg. Maar nu het ‘geluidsscherm’ nabij het Centraal Station ’s-Hertogenbosch nog niet klaar is naast ons huis, denken we genuanceerd anders over het wonen nabij het station. De vele wissels en bochten, die scherpe bochten noodzaken, veroorzaken een ongelooflijke herrie.  De stedenbouwkundige was zo slim om langs het spoor, aan de Magistratenlaan, hoge Bedrijfsgebouwen te oriënteren, maar die zijn dus nog niet allemaal klaar. Gelukkig is de bouw van het een na laatste gebouw nu gestart en mogen wij ons verheugen om medio volgend jaar ons eigen scherm te hebben. Dan is het over. Maar tot die tijd blijven we ons verbazen wat de NS en andere spoormaatschappijen over de rails jagen. Ik denk dat gemiddelde personen trein zo’n 30-40 jaar oud is, samengesteld uit een ratjetoe van materiaal, herhaald opgelapt en vol graffiti. De goederen treinen en locomotieven zijn ronduit smerig, afgetrapt, verveloos, van net na de oorlog en maken een herrie die echt nergens op lijkt. Kennelijk ook nog eens met machinisten zonder de vereiste papieren.

In een tijd dat vrachtwagens, vliegtuigen en andere transportmiddelen steeds zuiniger,schoner en mooier worden, blijft het spoor daar ver bij achter. Stelt de overheid geen (kwaliteits-) eisen aan het spoor wat veelal dwars door steden rijdt? Wonen bij het station heeft natuurlijk wel als gemak dat we steeds vaker met de trein reizen, oude balk, maar wel gemak.