USA

In de vertrekhal van Providence Airport, Rhode Island, wachten we op ons vliegtuig naar Philadelphia, om van daar naar Amsterdam te vliegen. Het is zondagmiddag, pracht weer net als de afgelopen 2 weken, bijna 4 pm (wennen dat am en pm) en al aan het schemeren. Over een uur is het donker. Ruim 2 weken hebben we doorgebracht bij zwager Bert en oudste zus Anneke de Bont in North Kingstown. In een ontspannen sfeer hebben we daar, net als vorig jaar, genoten van hun gastvrijheid in het heerlijke huis in de bossen. Het zwembad en de tennisbaan waren nu wel gesloten, maar daavoor in de plaats kwamen bijna dagelijks 4 - 5 herten ons bezoeken tot op een paar meter van het huis. De wandelingen en sightseeing tours maakten we bijna dagelijks. Langs de oceaan, door de prachtige parken en langs meren en lanen. Een water- en bosrijk gebied, vol idyllische dorpjes. Veel gericht op de watersport en ........ Amerikaans. Dus alles groot, stoer, zwaar, heftig, degelijk. Maar bovenal vriendelijk, voorkomend en ..... inefficiënt. Dat laatste is mijn waarneming die ik voor eigen rekening neem. Want je durft die hartelijke Amerikanen niets te kort te doen. Ze doen voortdurend hun best voor je. SERVICE schrijf je hier met hoofdletters. Verjaardag: Mijn zusje vierde haar 66e verjaardag in alle rust, dacht ze. Dat er 34 mensen haar opwachtten in een restaurant waar haar man een suprise party had georganiseerd was echt een verrassing vor haar. Heel zeker. Ze schro zich rot, maar heeft er intens van genoten, wij ook. Haar hele schoonfamilie en diverse vrienden te ontmoeten is een enorm genoegen. Mijn enige nicht die dierenarts in de buurt is, was er met partner. Haar drie andere kinderen en 5 kleinkinderen wonen in de USA, maar wel uren vliegen van hen vandaan. Het bijzondere van een party hier is dat hij na zo'n 3 uur echt over is. Zoals alles even gedaan wordt, doe je ook de party. Je rijdt er vlot 1 uur heen en weer terug, aar je bent er kort en hevig. Nu kost de brandstof 1/3 van bij ons, rijd je maximaal 90km per uur en zijn de wegen fantastisch, maar toch. Vliegen; Vanaf Quonset State Airport, een vroegere millitaire basis, heb ik nog een uur gevlogen over Rhode Island. Werkelijk uniek en een heerlijke ervaring om weer eens zelf te vliegen. Met de complimenten van de instructeur van Cindtronix. Cultuur; 1 avond naar het prachtigd theater van Providence. Een werkelijk spetterende uitvoering van een groep die oa is ontstaan in Cirque Soleil. Het speelde zich af in een fabrieksdecor. Unieke momenten zoals alleen deze top artiesten kunnen brengen. Het Quinset Airmuseum, op het vliegveld, is een bescheiden poging van vliegtuighobbyïsten om een beeld te geven van wat er gevlogen heeft, vooral millitaire toestellen staan opgesteld in een oude hangar en daarbuiten. Twee dagen Boston, net als ca 10 jaar geleden. Geweldig hotel, vrijwel in het centrum. Een stad met 70 ziekenhuizen, 68 colleges/universiteiten en 1/3 van de inwoners is student. Ongenummerd stratenplan, wat wel alfabetisch zou zijn. De tour met de Oldtrolly, die we ook 10 jaar eerder maakte, duurde 90 interessante minuten en leidde ons door de hele stad, althans rondom het centrum. De Freedomtrail en de Black Heritagetrail waren de moeite van de wandeling waard. Maar de shoppingtour door Macy's, met een dollar op zijn dieptepunt ( € 1,= doet § 1,50) was een hoogtepunt! En als daar dan die net een spetterende uitverkoop voor 1 dag is en je een bezoekerspas blijkt te rijgen die nog eens 10% korting geeft, ben je blij dat de bagage binnen de gewichtsgrenzen ingechekt is. Die gaat (hopelijk) direct door naar NL. Klaar om dinsdag weer te beginnen met vrachtwagen rijlessen. Dankbaar voor de gastvrijheid. Maar nu eerst even een paar duizend km vliegen.

Verzonden vanaf mijn Windows Mobile®-telefoon.

Lui?

Voor mijn webloglezers kom ik mogelijk lui of ongeïnteresseerd over, maar niets is minder waar. Keidruk zijn we, echt alweer bijna op stress niveau. Zo zit ik nu al weer vanaf 6.45u aan mijn werktafel. Van alles te organiseren, oude actiepunten af te werken, bestanden door lopen, alles klaargemaakt voor vandaag de besprekingen, iedereen ook op agenda punten gewezen en uiteindelijk geconstateerd dat mijn pc van slag is.
Die geeft steeds zondag 1 november aan, terwijl het toch maandag is. Hoewel, waarom komt de uitvoerder nu nog niet op de bouwplaats hier tegenover? Waarom zet Jorinde nog geen thee? (o, ik heb uiteraard al wel voor mezelf gezorgd) Waarom blijft de rustige Bordeslaan nog zo heel rustig? Ik moet me toch echt gaan kleden voor de maandagmorgen Nordic Walk. En juist als ik daarvoor van mijn stoel op sta zie ik dat het toch zondag is. Dan ben je met pensioen. Het verschil niet meer zien tussen weekend en werkdagen. Dan hebben mijn accountant en bankier gelijk toen zij van de week zeiden dat wij vooral moeten genieten, rentenieren. Dus rendement binnenhalen van een eerdere investering in plaats van te blijven investeren. Zal het dan toch gaan lukken? Zoals we gisteren in Haarlem genoten van dochter Judith en haar Ron met de kinderen Stefan en Rianne. Genieten van nieuwe en oude vriendschappen. Genieten van ons huis wat nu erg lekker in elkaar zit. Waar je elkaar ontmoet. Wat je ook doet, je komt elkaar tegen.

Camper
We hebben we ook genoten op de Kampeer en Caravanjaarbeurs. Daar gingen we vrijdags heen. De camper, nu net 2 jaar oud, staat spic en span in de stalling. Zelfs de toiletring heb ik vervangen. En een nieuwe bekerhouder bij ons bed, nieuwe toiletborstel en noem het maar op aangebracht. Want we verkopen hem toch niet. Nu alleen nog even kijken naar wat snuisterijen, de NKC mensen begroeten en bevestigen dat we de beste camper hebben voor ons doen. Alleen in de winter wat beperkt, maar wat heet. En dat smalle bed heeft ook zijn positieve kanten. Op de beurs kijk je even of er nog nieuws is wat je niet mag missen in de nieuwe modellen, maar dat bleek dus niet het geval en snel kijken leer je in de loop der jaren wel.
Tot we bij Carthago kwamen. Nieuwe dealer/importeur (Bruggink), grote stand, alle types voorhanden. Type C I 4.8 kenden we. Eerder gezien dit jaar in Dronrijp waar de vroegere dealer zat en tijdens onze Griekenland reis. Werkelijk een schitterende bak, maar de badkamer klopt niet voor ons, omdat wij die wel elke dag gebruiken. Tevreden met ons besluit door te rijden met onze Knaus wilden we deze "foute" wagen verlaten, met een "toch jammer" gevoel wat we ook tegen elkaar uitspraken. Dat hoorde een verkoper van Bruggink, die kreeg een grote smile op zijn gezicht, verleidde ons mee te komen naar het zojuist gelanceerde type 4.9 en hoefde er niets meer aan te doen ons slapeloze nachten en uren praten met Leon Bruggink te bezorgen.  Goed advies van Hans en Joke, de harde kern van de NKC. "Slaap er eerst over en neem nu geen besluit" Zondag kwamen we terug. Leon stond ons met vrijkaarten op te wachten bij de ingang en was voor de rest van de dag onder de pannen. Ondanks de komst van zijn ouders (oprichters van de zaak) en vrouw met kinderen en de afleiding in andere merk stands waar hij dealer van is, heeft hij toch het grootste deel van deze dag weer besteed aan ons. En het eindresultaat kun je zien. In april volgend jaar bij ons en nu al op:
http://www.carthago.com/fileadmin/benutzerdaten/panoramen/pano.html?pano=c49

Scooter
Het was de vraag of de motorscooter wel in de camper past, want achterop is geen optie meer. Zondagavond na de beurs meteen gemeten met Matthijs en dat bleek op de centimeter te kloppen. Op dinsdagmorgen bleek de scooter echter gestolen. Uit de parkeerkelder. Heldere beelden op de beveiligingscamera. Je ziet de heren zo naar buiten wandelen. Alsof ze een optreden voor ons verzorgden. Gezicht herkenbaar in beeld. Zeer actieve politie den Bosch is er uren mee bezig en houdt voortreffelijk contact. Dat eindigt in een poging tot aanhouding toen men hem zag rijden zonder nummerplaat. De scooter maakte een slipper, de berijder ging op zijn bek, te zacht, want hij kon vluchten. Maar dat lijkt tijdelijk stelde de politie mij. De scooter, of wat er van over is mochten we ophalen. Staat nu bij de dealer en lijkt total loss. Alleen aan onderdelen al € 2.100,-- en de koopprijs was 18 maanden en 500 km geleden € 2.900,--. Ook de helmen, het losse kabelslot en de koffer zijn verloren. We kopen exact dezelfde weer terug.

NKC
Al weer bijna een jaar mag ik deel uitmaken van het Algemeen bestuur van de NKC. Een club van zo'n 18.000 leden. De leden hebben lol in het camperen en hun eigen redenen om lid te zijn, veelal voor het blad en een paar procent om te reizen. De prijs kwaliteit verhouding is prima, de ambities van de leden veelal beperkt. Ook de verzekering blijkt een concurrerend product en is een klantenbinder. Dat men lid is laat men niet zien. Stickers of aanduidingen aan campers zoals bij de NCC ontbreken grotendeels en eigen producten ontbreken. Maar er wordt veel geboden en het blad is om te smullen.
De vergadercultuur is vanaf de aanvang een grote zorg voor mij geweest die ik ook uitsprak vanaf mijn komst. Bij ongewijzigde voortgang zou dat reden zijn mijn positie te heroverwegen. Een structuurwijziging zou het bestuur nog meer op afstand zetten.
Maar de cultuur bleef ongewijzigd en het rendement bleef uit. Het gedrag was inconsequent. Nieuwe bestuursleden werden niet gevonden. Althans niet naar het oordeel van een enkel AB lid wat selecteerde, samen met de directie. Vreemd eigenlijk. Jongeren zullen in ieder geval geen lid worden gelet op het vergaderschema en de sfeer. In een ingelaste vergadering bleken bestuursleden en directie in een soort complot met dubbele agenda's te opereren. Het schofferen door de directeur van bestuursleden werd niet afgevangen door overige bestuursleden en de aanleiding van de vergadering bleek een hele andere dan die men aangaf.
En dan bedenk je 's-avonds als je de film terug draait echt niet lang na wat je te doen staat. Zeker als je het gevoel krijgt dat, mede doordat we nog jaren verder moeten met de huidige bezetting, je het komende jaar er niets aan kan veranderen.
Ik ga weer gewoon camperen. Als lid van de NKC en ik zie wel hoe de structuur veranderd. Het zal me worst wezen. Ik rijd er geen km minder om en alle producten zijn elders ook verkrijgbaar. En als ik dan een visitekaartje uitgeef, of een opmerking maak hoef ik me niet te verantwoorden aan anderen.
Alleen dat prima blad is uniek. Ik hoop echt dat de redactie het vol houd. De rug recht weet te houden, ondanks druk van de zijde die geen enkele redacteur accepteert. Dat garanderen vakmensen mij. Maar zelfs zonder dat, wat hebben we een heerlijke camper gekocht......

Thuis

Zo, nu dan echt thuis. Zaterdagmorgen rond half elf kwamen we aan en hebben direct de hele dag de camper leeggeruimd. Die staat sinds maandag weer schoon in de stalling. Nog even een tehrmostaat maken, lekje dichten en wat kleine verbeterongen aanbrengen, maar dan kunnen we er weer snel mee weg. Ook een electrisch bakplaatje gekocht van 800 watt. BBQ'en voor gemaks mensen. Zo'n 4.000km gereden en ik schat wel 2.000 km gevaren. We zien terug op 1 van de mooiste, zo niet de mooiste, reis van ons leven. Met een geweldige groep mensen. Ieder zijn eigen  huis bij zich houdt het lekker rustig. Frauke is met nieuwe ingroei heup ook weer thuis met haar Anne. Ze is uiterst tevreden over de begeleiding door NKC en ANWB en mag de komende weken zitten, zitten en zitten. Ze gaat proberen naar de reunie te komen, maar dat zal niet eenvoudig gaan. En vandaag weer een eerste AB vergadering van de NKC.

Bijna thuis

Op dit moment staan wij op een camperplaats in Unkel am Rhein, zo'n 235km van huis. Vannacht stonden we aan de Tauber in Wertheim. Daar hebben we vanmorgen het prachtige stadje aan gedaan en onze huishoudelijke zaken uitgebreid. Een nieuw 12 persoons bestek, keukenmessen en nog wat zaken. Daarna naar Expo Camp, een enorme dealer van 5 topmerken campers. We hebben weer prachtige modellen gezien en veel onderdelen gekocht voor onze wagen. Het 1.000 jaar oude Unkel am Rhein heeft een enorm authentiek centrum met vakwerk huizen. En 1 geschikt restauant. De camper staat op een keurige gratis camperplaats. Onze boot thuisreis, met 2 overnachtingen in onze eigen camper aan boord, was ronduit fantastisch. Vanaf Griekenland in 32 uur naar Venetië. Het reisgezelschap was geweldig en inmiddels zal de aan de heup geopereerde Frauke en haar man wel thuis zijn. De rest waaierde uit en reisde in kleiner verband naar huis. Wij met 5 campers en gisteren vanaf Ried nog met 4. Vanmorgen ging ieder zijn eigen weg dus. Maar morgen zullen we thuis aankomen en de honderden foto's geslecteerd presenteren.

Verzonden vanaf mijn Windows Mobile®-telefoon.

Vaste Land

Zo, we zijn weer op het vaste land van Griekenland, in Delphi, of Delfi, van het mirakel. Op Kreta is een medereizigster gevallen in het toiletgebouw en heeft haar heup gebroken. In de andere heup zat al en pin. Ze is naar Athene gevlogen waar ze gisteren een nieuwe heupknop kreeg en naar wij hoorden gaat alles goed. Een andere medereizigster brak een voetbeendje, maar met de rest gaat het prima. Vandaag de eerste regendag. Heerlijk, even alle foto's bijwerken en bijlezen. Gisteren met onze vrienden die een auto huurden een rondtour gemaakt langs een geweldig klooster en de opgravingen in Delfi. Werkelijk een wereldwonder.

 

Steeds weer ben je verrast over wat hier duizenden jaren geleden is gepresteerd. Welk een beschaving bestond er toen al. In het archeologisch museum kwam je zaken tegen die nu zo de winkel in zouden kunnen. We gaan morgen weer een museum bezoeken en maandag het afscheid vieren om daarna 2 dagen naar Venetië te varen. Slapen in de camper op de boot. We blijven genieten.

Kreta

Maandag is het, al is het verschil tussen de dagen van de week nauwelijks merkbaar. We vieren nog steeds één groot Grieks feest. Zon, prachtige natuur, vriendelijke mensen die bijna allemaal Engels spreken en alles betaalbaar, vooral uit eten gaan en de wijn. Het doorwandelen van een kloof van zo'n 8km was een opgaaf waar ik wisselend op reageerde. Het was een soort rivierbedding die op zijn smalst 1.60m breed is en bestond uit een keienbodem. Het honderden meters dalen was vooral vermoeiend. Je liep als het ware op de rem. De excursie die er aan vooraf ging was de moeite waard. Het verschil tussen het groene noorden en ruwe zuiden was enorm. Het groepsgewijs reizen blijkt zo zijn voordelen te hebben. Zowel de arts, de bandenman, de garagehouder als de reisbegeleiders toonden hun functionele waarden bij herhaling. Gisteren naar het noorden gereisd, dwars door de prachtige natuur. Onderweg weer een 4 eeuwen oude opgraving gezien, Phaestos. Weer de moeite waard. En toen naar het acheologisch museum van Heraklion, gesloten wegens een veel te langdurige verbouwing. In een zijvleugel troffen we gelukkig alle topstukken aan die uit oa Knossos kwamen. Wonderlijk 4 tot 5 eeuwen oude keamische spullen, kettingen e.d. Die lijken op de spullen van vandaag. Wat een beschaving. Door naar de camping, maa eerst de campers ophalen van de Mc Donald. Parkeren en eten incl.! De camping op Gouves aan de kust is eenvoudig, maar direct aan de boulevard. Toen we er zojuist vertrokken voor een busexcursie was de stroom uitgevallen, maar ja, de koelkast spingt vanzelf op gas en we zien vanavond wel hoe het afgelopen is. Nu eest naar het Lepraeiland, op de nationale Alzheimer dag.

Verzonden vanaf mijn Windows Mobile®-telefoon.

Het derde eiland

Op Kefalonia heb ik de reis van Odysseus uit. 400 bladzijden voerden mij in 20 jaar van Ithaca, een eiland wat we hier zien liggen, naar Troje, Kreta en veel andere eilanden, om uiteindelijk weer uit te komen op Ithaca. Een klein eiland waar een paar duizend jaar geleden Odysseus als koning regeerde en de vrijers van zijn eenzame vrouw even terechtstelde. De Goden waren de oorzaak en oplossing van de ellende. En als er bij onze groep een luifel sneuvelt, of een camper niet start is er onrust en teleurstelling. Onze goden zijn de reisbegeleiders en het NKC kantoor en de ANWB. Ook zij vagen offers, maar die zijn bescheidener dan die Odysseus moest brengen. Mijn Renault dealer was even een wat mindere grootheid, met die losse accuklem. Maar net als duizenden jaren geleden vraagt het om inzicht en doorzettigsvermogen om zover te reizen. Er wordt alleen minder gevochten. Als ik dit schrijf staat ijn buurmeisje haar man "binnen te loodsen", ondanks de camera achter op de camper. Mijn camper ligt al voor anker, de Bearlock vergrendelt de versnellingsbak. Niet weg te krijgen, denk ik. De afgelopen 2 nachten hebben de muggen huisgehouden op mijn lijf. Spinalonga, het melaatseneiland bij Kreta lijkt mijn bestemming te worden. Allerlei zalfjes moeten het oplossen, Giekse en Amsterdamse. Gisteren een nieuw soort domino geleerd, Mexicaanse Trein, bijzonder en verslavend. De reis is spectaculair vooral qua natuur en weer. Het gezelschap is fantastisch. We gaan de gotten in van Drogarati en vanavond bivakkeren op de kade van Pessada, Kefalonia om morgenvroeg naar het 4e eiland te gaan, Zakynthos. Thuis wordt volop gepoetst en goed voor het huishouden gezorgd. Zelfs rekeningen worden doorgestuurd.

Verzonden vanaf mijn Windows Mobile®-telefoon.

Het kan dus ook regenen

Een aantal luifels zijn er slecht aan toe. Na de stormbui van zondag avond. Het was aanvankelijk een stralende dag. Het avondprogramma, bestaande uit een diner met Griekse dans en natuurlijk dansles, zou plaatsvinden op het overdekte terras van het campingrestaurant. Maar goed ook, wand wat donkere wolken in de verte kondigden niet veel goeds aan. Strand en zwembad werden ook iets vroeger verlaten. Maar dat er een wolkbreuk zou volgen kon niemand vermoeden. Zelfs het diner moest afgebroken worden omdat mens en dis klets nat werden. Alles verzetten en daarna verder. Zo'n 6 jongelui huppelden, aanvankelijk wat minder geïnteresseerd, in het rond. Later werd dat beter en was vrijwel iederen de klos. De schade aan de luifels was achteraf zeer aanzienlijk. Wij bleven schadevrij. Luifel gewoon ingeklapt. Maandag een tour langs oa het paleis van keizerin Sisi en een oud kloostercomplex. De kustvaart was aardig, tijdvullend. De gids een overactieve, uiterst gemotiveerde Nederlandse dame die dit werk al zo'n 30jaar doet. Vanmorgen de oude stad Corfu (Kerkira) bezichtigd, op de scooter en daar een telefoonkaart gekocht. We zijn nu bereikbaar op 00306 945 407 283. Morgen weer verder naar Vasilliki, Lefkada (Lefkas).

Verzonden vanaf mijn Windows Mobile®-telefoon.

Griekenland

Zo, we zitten op Corfu, in een rondje met 44 jongelui. Jorinde is de jongste, ik zit onder het gemiddelde. Maar tijdens de ruim 24 uur durende overtocht, wardoor we 800km rijden voorkwamen, hebben we heerlijk gegeten, gekletst en uiteindelijk zou zelfs zwemmen gekund hebben. De boot was een oude huurboot, de campers stonden bijeen op de 1e verdieping. Het slapen in een binnenhut viel mee. Dat diesel in Italië zoveel duurder zou zijn is een misverstand. Het maakt bijna niets meer uit.
Het weer en de camping zijn fantastisch. Morgen rust en dan zien we wel weer.

Verzonden vanaf mijn Windows Mobile®-telefoon.

Het zeegat uit

We varen nu Venetië uit, prachtig. Campers staan op een half open tussendek, boot blijkt eenvoudiger huurboit met zo`n 6 dekken, keurige hutten, veel restaurants, winkels en Duitsers. Nauwelijks Grieken. Morgen, na ruim 24 uur varen gaan we aan (ei-)land. Italië was goed. We gaan door.

Verzonden vanaf mijn PDA

Morgen Griekenland, vandaag Tom Tom orgie

Op 1 na zijn alle 22 campers nu binnen. Vanavond vlag en drank hijssen en diner. Morgenvroeg de boot op en 26 uur varen. Maar vandaag begon met zo'n 6 Tom Tom apparaten voorzien van mijn enorme hoeveelheid nuttige plaatsen. Bijna niemand had daar ooit van gehoord. Maar helaas, op 1 ander na heeft niemand de Griekenland kaart geladen. Sommigen kochten zelfs en nieuwe Tom Tom om goed gewapend op reis te gaan, maar dan blijkt Griekenland niet in West Europa te liggen. Wij hebben wel die extra kaart en zijn dus klaar voor de overtocht. Wat ze ook zeggen van (on-)betrouwbaarheid van de Italiaanse leveringen; de door mij bestelde 40amp zekeringen lagen gisteren keurig klaar bij de garage. Heb er meteen ook 1 van 50 amp gekocht, zodat de twee hoofdzekeringen nu op voorraad zijn. Starten met een 220v kabel in je wagen is af te raden. Dan staat de poort naar je huishoudaccu kennelijk open. Afijn, Jorinde komt net terug van het strand, dus de lunch zal zo komen.

Verzonden vanaf mijn Windows Mobile®-telefoon.

Venetië

Lig in mijn bedje, nabij Venetië. Vanmiddag aangekomen op de plek waar we alle 22 deelnemers koppels van de reis opwachten. Er waren er al 4. We kwamen vanaf het Gardameer. Daar wilden we herinneringen ophalen en dat lukte. Alle campings lijken daar tegen de wand geplakt die om het meer loopt. Vol Nederlanders, Duitsers en natuurlijk Italianen, want die reizen volop in eigen land. Maar vooral Nederlanders, die geërgerd reageren als ze om bijna elf uur 's-avonds schreeuwend met hun kleine kinderen langs komen tot de orde geroepen worden door mij. Een dag eerder deden we Seefeld aan. Dat kenden we van 3 wintersportvakanties. Nu vol bloemen, veel mensen, grootse terrassen en zon. Het zonneterras bestaat ook in de zomer. Maar aangekomen in Venetië, welkom geheten door de reisleiding, camper op de plek, was die niet meer in beweging te krijgen. De auto was spanningvrij. 2x knalde een 40amp hoofdzekering er uit, liep alle water weg doordat ook het woongedeelte even zonder spanning kwam. Dan loopt de boyler leeg, doet je koelkast het niet meer en is het huis onleefbaar. Maar de oorzaak vonden we niet, dus de ANWB gebeld en binnen twee uur stond een stoere Friese monteur voor de camper. Die vond de oorzaak; de min pool was niet goed aangesloten door de officiële Renaultdealer bij de laatste beurt. Daardoor laadde de accu niet goed bij en trok de startmotor de stroom uit de boord (woondeel) accu en dat pikte de zekering niet. Dat kan eigenlijk niet, maar wie start er nu een auto die op 220v staat bij te laden? Dat komt niet voor in normale situaties! Goed dat we ons al 7 dagen hebben aangemeld bij de Wegenwacht internationaal. Ondanks de uitvoerige dekking op de polis dit ook maar gedaan. Zo, nu we na het piza diner van gisteren aan het Gardameer, onze maag weer op orde hebben, hebben we vandaag gewoon weer "thuis" gegeten. Morgen even 3 extra 40 amp zekeringen halen. Voor, je weet maar nooit.

Verzonden vanaf mijn Windows Mobile®-telefoon.

De Griekse Mythen

Ruim voor vertrek naar Griekenland kreeg ik van een goede vriend een pracht boek cadeau; Griekse Mythen, van Imme Dros. Daarbij ook nog een encyclopedie over mythen en sagen. Erg mooi en het blijkt een schot in de roos. Je komt helemaal in de sfeer van wat we gaan zien. Sleept je mee door het land en de mythelogie. Confronteert soms. Zet je aan het denken.
En nu zijn we fysiek ook onderweg. Zitten al in Seefeld, Oostenrijk. De 4e keer, maar voor het eerst in de zomer. Prachtig. Vol bloemen. Vriendelijke mensen en een pracht camping. En de zon hoog aan de hemel. Morgen gaan we waarschijnlijk naar het Gardameer, om overmrogen, dinsdag in Venetië aan te komen op de NKC samenkomst plek. Donderdag worden wij er allemaal verwacht. Gisteren verbleven wij in Ulm, op een gratis en prachtige camperplaats. Goed voor zo'n 40 campers, naast en sport- en congrescomplex. Tot onze verassing stond middenin het park een compleet Frans dorp. 3 weken Franse feesten. Honderden zitplaatsen op een grote binnenplaats met prachtige live muziek. Allemaal Franse gerechten en echte Franse geveltjes.
De reis verloopt voorspoedig en is ook te volgen op www.andrejorinde.waarbenjij.nu Al blijkt deze weblog veel handiger. Gruß Gott aus Õstereich.

Verzonden vanaf mijn Windows Mobile®-telefoon.

Tjonge, klachten alom

We zijn weer thuis uit Schotland, zelfs alweer uit Friesland en klaar om volgende week zondag weer op reis te gaan. En intussen treffen we veel vrienden en relaties. En vele hebben klachten dat ik ze in de steek heb gelaten met actuele informatie. Enkelen waren zelfs bezorgd en vergaten kennelijk dat als ik het er bij laat zitten om medische redenen, mijn vrouw en kinderen ingrijpen en dit laten weten. Maar ja, inderdaad een punt dat ik niets meer liet horen en dus moet besluiten of we hier mee doorgaan of stoppen.

doorgaan dus

want als reiziger, zo'n 20 weken per jaar is dit natuurlijk een unieke manier om mijn dierbaren op de hoogte te houden van waar we mee bezig zijn en wat ons bezig houdt.

Maar eerst maar even medisch:
afgelopen woensdag weer op controle geweest in Rotterdam. Daar is door Dr van Wijnhoven grondig gekeken naar mijn lijf en leden en goed bevonden. Ik blijf in de race van de laatste 10%. Februari 2009 mag ik weer voor een inspectie terugkomen. Conditie en concentratie blijven aller belabberdst, maar ik leef en met veel plezier en liefde om me heen.

Ons huis:
Tja, dat is dus gehalveerd. Als ik dit type zie ik vrouw, de twee jongste kinderen met vriendin en de 4 jongens van Esther en Job op korte afstand zitten. En dat was vroeger niet mogelijk, want dan was typen een grote afstand. Nu kan ik roepen om koffie, eerst moest ik er voor bellen. De prachtige kastenwanden zijn geplaatst, de muur is dicht, het nieuwe meubilair staat en ....... Marktplaats heeft zijn nut bewezen. We moesten erg veel; kwijt, incl. een vleugel e.d. Dat si allemaal gelukt. Nog 2 prachtige Artimide plafondlampen zijn er over (als nieuw) maar verder is alles verkocht of weggegeven. We waren wel doodop na die operatie en zijn toen naar Balk gevlucht.

Vakanties:
Na een heerlijke Schotland reis, zijn we veilig thuisgekomen. Dat land is erg de moeite waard. Vriendelijk, prachtig en verrassend. We hebben andere vrienden al geïnspireerd om er ook heen te gaan.
Daarna kwam Balk dus aan de beurt. Bij Louis en Hellen Teunissen, beheerders van het park Markant, is het goed toeven en varen. Ook onze vrienden Frans en Noortje van Weert (hij ook zonder slokdarm en dat geeft een band) zijn een paar dagen naar Balk gekomen en dreigen dat volgend jaar twee weken te gaan doen .........
Heel anders met een camper. Aan de Luts, op het terrein van jachthaven Lutsmond, waar ze prachtige camperplaatsen en een landschapscamping hebben. 500 meter van Louis en Hellen, maar wel 40 minuten lopen want je moet de brug in het dorp over. Schatten van mensen allemaal daar. Tja en die Antaris sloep die we nog steeds hebben "makkelijk voor als we er een keer op vakantie gaan" die was niet beschikbaar, verhuurd. Ruim 6 weken, á € 500,= week. We kwamen dus rijk terug en mochten een andere sloep mee hebben, nou ja, als Louis en Hellen ook meegingen. Maar dat was niet jammer. (oeps als mijn goede vriend dit leest .......) De schatten hebben wij een nieuwe lunchplek gewezen! En we voelen ons er thuis. En als je dan voor € 98,= een hele week op een pracht plaats mag staan, dreigen we vaak terug te komen! Enne Frans en Noortje, tja, die komen dan ook. Tobbers zijn we allemaal.
We gaan naar Griekenland, 6 weken. Ionische Eilanden. De camper is er klaar voor. Dat wordt wat. Met een NKC reis.(www.nkc.nl ) Kijk maar eens bij het programma op die site. Eiland hoppen. Met 22 campers. Zondag vertrekken we. We hebben de camper flink onder handen gehad. Onderweg zullen we de web wat beter bijhouden en bloggen.

Van alles:
Gisteren de verjaardag van mijn schoonmoeder gevierd. Met haar kinderen en aanhang.
Straks gaan we naar het circus met de hele familie (de 4 kleinkinderen, Matthijs, Laura zijn vriendin en Roosje. En Jorinde en ik natuurlijk. Want ik ben gek op het circus, ook op de dieren.
Deze week ook naar De Boulevard geweest. Twee voorstellingen. Prachtig.
Zakelijk: nee.

Nou, de batterijen zijn leeg (van mijn draadloze toetsenbord) en ik moet gaan. Ik beloof een beter contact en laat ook een iets van jou horen.

Schotland

Alweer de laatste van de 3 weken ingegaan. Maandag, nog 5 dagen. Zaterdag de boot op in Newcastle. Nu in Blair Athol, nabij het kasteel op een knots van een camping. Pracht kasteel. Maar gisteren het hoogtepunt gehad. Highland Games. Schotser bestaat niet. Van de 7 krachtpatsers was er 1 Nederlander en 1 Pool. Die laatste won bijna alles, hamer gooien, discus, gewicht enz. De Nederlander had de beste paalbeheersing. Bijzonder, een boom van wel 2 1/2m lang optillen in verticale toestand, me weglopen en recht voor je uitgooien en laten kantelen, zo recht mogelijk voor je uit. Dat laatste telt. Van 11 tot 16 uur ons bezig gehouden. Stralend weer. Een en al Schotse kilds (ze hebben er wel iets onder aan), Schotse dansen, doedelzak wedstrijden, regionale wedstrijden en touwtrekken, de dorpsteams tegen elkaar. Een enorm spektakel. De reis in Schotland is werkelijk prachtig en de vochtigheid mag geen regen heten. Om elke hoek een andere natuurverrassing. Maar de noordelijkste top hebben we laten vervallen. Te veel smalle wegen en te weinig rust. De scooter is er weer (nog) niet af geweest. Je kan gewoon overal bij en in Glasgow vanuit Balloch met de trein gegaan. We zijn wel veel bezig met de verkoop van een del van ons huis en de afwikkeling van de zaak. Maar ja, daar hebben we na thuiskomst voldoende mee en aan te doen.

Verzonden vanaf mijn Windows Mobile®-telefoon.

KOMT EEN VROUW BIJ DE KAPPER......

De mijne in dit geval. Bij Jolanda, al jaren meer als de kapper. Want we komen er allemaal en kennen elkaar beter, dus we kunnen het over veel meer hebben dan alleen hoofdzaken. Jorinde besprak dus onze huissituatie (2 kinderen de deur maakt dat 2 huizen wat veel is), gedoe met de zaak en onze voorgenomen reizen. Nog geen uur na thuiskomst belt Jolanda. Knipklant zoekt penthouse over 2 verdiepingen, klant gebeld, volgende morgen (vorige week) gekeken en we waren de eerste dag in Schotland en hebben een nieuwe buurman, dus nog maar 1 huis per 10 juli al. En nu hebben we een heleboel spullen over. 2 bankstellen, bedbank, kuipstoeltjes, bureau stoelen, 2 leren fateuils, dames- herenfietsen, Lundia kastenwanden, site tabel, tuintafel, tuinset en noem maar op. Zelfs een vleugel. En allemaal in perfecte staat. Al te bekijken tijdens onze reis, want het thuisfront is actief. Na de vakantie ga ik direct naar de kapper.

Verzonden vanaf mijn Windows Mobile®-telefoon.

Afgelopen na 34 jaar.

Vandaag is dan het faillissement uitgesproken van mijn vroeger bedrijf. 32 jaar door stormen gelaveerd. Successen en diepe dalen gekend, maar altijd gevochten met een fijne club mensen om me heen en voor en met relaties die het vechten de moeite waard maakten.
Maar 2 jaar door de nieuwe eigenaar niet bestuurd, aan het lot overgelaten en de meest idiote dingen gedaan waarvan vooraf bekend was dat het niet goed kon gaan. Wat ik ook riep, "niet mee bemoeien, het komt goed" was het antwoord. Zelfs als er in strijd met afspraken werd gehandeld werd dit ontkend en ging men door, wat ook veel schade veroorzaakte. En nu is het uit. Het doek is gevallen. De voorstelling is uit. Weken ben ik nu bezig met René van den Berg, die samen met Naber Tilburg doorstart, te redden wat er te redden valt. We zochten partners, probeerden personeel aan het werk te houden en de oprachtgevers optimaal te blijven bedienen. De doorstart lijkt optimaal gelukt, al zag het er nog even naar uit dat dat verkeerd af zou lopen. Zeer binnenkort volgen daar meer berichten over in de pers. In Tilburg zal Naber bv in sterk afgeslankte vorm opgaan in de LBB (René van den Berg) groep, gevestigd in Westpoint. Toine zal daar zijn talent beter tot zijn recht laten komen en daar help ik hem graag mee, nadat wij een heldere evaluatie hielden over de afgelopen tijd en hij alle consequenties heaft aanvaard. Niet niks en respect. Maar nu ga ik verder in Schotland, de al maanden geplande reis afmaken. Afstand, bijkomen van een hectische tijd en verwerken dat er geen kantoor meer is. Maar weten dat het gelukt lijkt de schade te beperken en voor de portefeuille zelfs een unieke nieuwe combinatie te creeëren. Het is bijzonder allemaal.

Verzonden vanaf mijn Windows Mobile®-telefoon.

Waarom het zo stil was.

De laatse weken ben ik vrijwel dagelijks bezig geweest met 1 grote missie. Wat ik al maanden zeker wist en al ruim 1 1/2 jaar zag ontstaan bleek meer dan waar; mijn oude kantoor draait dramatisch slecht en was in feite afgewerkt. Projecten en bestaande woningen waren royaal voorhanden, maar de verkoop stagneert en het management krijgt er geen beweging in. Nu is de hele zaak op een ander spoor gezet en samen met René van den Berg en Toine Naber, die laatste in Tilburg hebben we een doorstart gemaakt. In den Bosch heb ik de hele portefeuille nieuw- en bestaande bouw door laten nemen, nieuwe plannen van aanpak, gesprekken met professionele opdrachtgevers en de kantoororganisatie bijgesteld. Overleg met andere kantoren om te kijken wat mogelijk was om samen te werken liep uit op één grote teleurstelling. Visie is kennelijk vrijwel overal onvindbaar in deze branche. Onnozel zoals de branche reageert, op een enkele uitzondering na. Mijn rol wordt die van projectadviseur en ogen en oren in deze regio. Voor de regio Tilburg, waar Toine Naber de Nabergroep doorstart samen met de LBB groep, help ik waar nodig.
Maar ik ben wel met pensioen! De camper staat klaar. Na een rondrit door NL, zoals Tessel, Friesland, Naarden/Muiderslot, Haarlem, Rotterdam nog even naar het Erasmus ziekenhuis. Daar mijn wond door een promovendus laten bekijken, een ct-scan laten maken en controle beurt. Iedereen tevreden, ik ook. De vermoeidheid bleek niks zorgelijks en al die pijntjes hoorden bij de verbouwing. Zoals de specialist, gepromoveerd op dit onderdeel zei, het ziet er niet uit daarbinnen. Elke chirurg zou zich rotschrikken van de ct-scan foto's. "Maar zo gaat dat als we je slokdarm weghalen". Volgende weekend twee dagen Apeldoorn met NKC-bestuur en begin mei 3 weken naar Schotland. Donderdag komen mijn USA zus en haar man voor 2 weken naar NL en bij ons logeren. Op Goede Vrijdag heerlijke lunch gehad met Peter en Irene Jacobs en hun kinderen en in de avond met onze hele familie naar Sunset Boulevard. Prachtige avond. En nu, na het eieren schilderen door de dames, Pasen! Zalig Pasen.

Geslaagd?

Het rechtentamen donderdag was heftig. Bij de meerkeuze vragen 42 van de benodigde 47 punten gehaald. De open vragen geven een kans van 15 punten, dus als ik er daar 5 mee haal is het gelukt. Maar dat zal er om hangen. We horen en zien het wel. Anders ging het met theorie bus. Zowel het deel 2 als deel 3 gedaan, al zou ik gezien de vrijstelling ivm leeftijd alleen een beperkt 2 hoeven te doen. Voor deel 2 maar 5 fout van de 50 en deel 3 maar 3 dus nu alleen de praktijk nog. Nou ja, dat gaat toch minder eenvoudig dan ik dacht. Maar wel lekker dat ik nu alles weet van de strippenkaart, knielbus en rittenopdracht. Ook reisschema's lees ik nu met gemak. De carnaval was een bus te ver. Vrijdagavond was de crisis al te merken op de traditionele onr goed avond in de Smidse. De ouwe knaren stonden er om 17.11 u: de werkende klasse kwam rond 18.30 u en later aanwaaien. Druk. Ed van Lent werd die dag 83 en kwam op uitdrukkelijk verzoek, want hij heeft niks met al die drank en moest die avond nog vollyen. Op zaterdag rustig opgebouwd na de fitnes bij de fysio en op zondag om 9.15u in de kerk. Barstensvol en in de zijbeuken discussie groepjes van jongelui die alleen voor de gezelligheid kwamen. Het champagne ontbijt in Central was als vanouds en dan de bus op de markt van het Vaandel. Mensen en intocht kijken en bekeken worden. Na 11u stappen mocht ik al naar huis waar ik als een blok in slaap viel om de volgende dag alleen de optocht nog vanuit de bus te bekijken en het dan voor gezien te houden. Te veel dus. Jacky en Jean Marie uit Parijs waren er al die dagen en dat is super. En nu op reis. Vrijdagavond (gisteren) vertrokken, zo'n 30 km gereden naar Alphen ad Maas en daar bij vrienden gegeten en in de camper geslapen. We gaan onze reis nu naar het noorden vervolgen en zien verder wel.

Verzonden vanaf mijn Windows Mobile®-telefoon.

Balen

Vandaag, of eigenlijk gisteren, de 12e, dus niet vrijdag de dertiende, op rijexamen geweest voor de vrachtwagen en gezakt! Alles ging fout. Die oude dame in Vlijmen moest ook niet ineens achter een auto om de zebra opduiken. Normaal is dat mens zo traag. En bij de sporthal in Drunen krijg ik van iemand op de voorrangsweg vriendelijk voorrang, omdat hij de bocht toch niet mee kon nemen. Komt er van de andere kant toch nog een auto. En dat dat stomme mens in de bocht even achteruit moest omdat ik er met mijn  wagen anders niet door kon had ik dan kunnen voorkomen door even te wachten. En zo nog wat details.

Maar als ze al op deze details letten.... Ik heb in de afgelopen dagen nog nooit zo slecht gereden. Als ik geslaagd was had ik de examinator niet serieus genomen. Aardige man.

Zat gewoon gruwelijk slecht in mijn vel doordat ik de nacht er voor bijna niet geslapen had door wat stress in de kop die over andere mensen ging. De datum van mijn bus examen, eind maart, is nu de datum van mijn herexamen. De bus wordt wat later.

En dan nog het rechtententamen eind van de maand. Dat wordt moeilijk, net als het examen theorie voor de bus de dag er na. Ik maak me ook veel te druk om mensen om me heen. Mensen die hun huis niet verkopen, of hun baan kwijtraken. Of mensen die in situaties komen die ze niet aankunnen. Of jonge mensen die in hun carriëre spartelen om vooruit te komen. Erger is het met mensen die niet luisteren naar goede raad. Die denken dat ze alles beter weten en die je voor je neus op hun bek ziet gaan. Veel collega's die in deze enge markt niet verder komen dan roepen dat het inderdaad erg is maar niet uit hun stoel komen om de boel aan te pakken. Om slagvaardig en positief, creatief een list bedenken. De prijs en aanpak in overeenstemming brengen met de markt, de economie. En waar ik wel mijn mening mag geven en die opgevolgd wordt zie je processen weer op gang komen.

Zoals mijn fysiotherapeut zegt; als je maar beweegt, dan gebeurt er iets! Maar ja, die examinator vanmorgen had wat minder beweging gewild zo nu en dan.

onderweg

We staan met onze camper nu aan de Rhein, 300km van huis, Bacherach heet het hier. De boten en goederentreinen komen voor langs, het water ligt op geen 200 meter, Bundesstraße 9 op geen 100. Eerder, zo'n 45 jr geleden was ik hier op de fiets, met mijn verkennersgroep. Gast van de Duitse Baden Powell aanhangers. Altijd als we uit Oostenrijk komen vindt Jorinde ongevraagd deze regio overnachtingswaardig. Seefeld was weer een mooie bestemming, NKC reis was perfect. De 21 campers huisvesten weer overwegend gezellige mensen, die van gezelligheid, lekker eten en verre en veel reizen houden. Er viel veel sneeuw, was veelal prachtige zon en de pistes waren klantvriendelijk. De 5 sterrencamping Alpin is zeer de moeite waard. Ook sanitair, sauna, gasaansluiting en het geweldige restaurant maken het de moeite van een bezoek waard. Het lukte zowaar 1x 6 mensen mee te krijgen om samen te skiën. Dus met 8 totaal genoten. In de taxibus naar de piste en verder alleen maar genieten. Steeds meer helmen op de piste, heel goed! De nieuwe LPG fles voor huishoudelijk gebruik is geweldig gebleken. Dat werkt dus echt. Allen tv en reciever blijven vervelen. En Jorinde keek wel erg verlangend naar grotere campers, terwijl ik pas 12 mei mijn praktijkexamen vrachtwagen ga doen. Theorie (chauffeursdiploma) heb ik alvwel binnen. We gaan morgen weer thuiskomen, post doornemen, camper schoon maken en weer voorbereiden voor de volgende reis, 1 maart. Italië ? NL reis? Duitsland? We zien wel. Eerst even mijn verjaardag vieren, de derde.

Verzonden vanaf mijn Windows Mobile®-telefoon.

Helm op, berg af.

Na de verhuizing, of is het uithuizing van Roosje en Matthijs naar een eigen woonruimte in het centrum van den Bosch, zijn we met de camper de sneeuw ingetrokken. Jorinde doodvermoeid van de klussen die ze deed en de fysieke inspanningen bij de verplaatsing en aankoop van de spullen voor de jongelui heeft de eerste dag van de reis als een film voorbij zien gaan. Pas op de camperplaats in centrum Ulm werd ze zich bewuster van wat we gedaan hadden en gaan doen. De volgende dag, afgelopen dinsdag, kwamen we aan op de ons vertrouwde camping in Brixen im Thal. Een geweldig skiegebied waar we 4x eerder waren, voor het laatst 4 jaar geleden, een week voor het overlijden van mijn moeder. We kregen het bericht dat het slecht ging met haar toen we klaar stonden te vertrekkn. Typisch mijn moeder, die nog op haar 89e verjaardag, een paar weken eerder op 2e Kerstdag aangaf haar 90e verjaardag als een welhaast onhaalbare termijn te zien. En dan laat ze ons eerst even skiën en roept ons dan nar haar sterfbed, wat waardig en mooi was.
En nu, 4 jaar later en na een roerige tijd in ons eigen leven staan we hier weer, klaar om vn de enorme kilometers pistes te genieten. Er zijn nog kilometers bijgekomen en meer plaatsen per skie bereikbaar geworden. En een enorme tunnel die Brixen verkeersarmer, maar nog steeds niet gezelliger maakt. De eerste en derde skidag waren zonnig. De tweede erg mistig. En op de derde dag dan toch maar een helm gekocht, want als bijna 61jarige opa moet ik toch de (klein-)kinderen een goed voorbeeld geven. Met mijn nieuwe zilverkleurige helm snel ik nu de pistes af. Ook Jorinde vindt dat de snelheid is toegenomen sinds ik dat stuk plastic op mijn hoofd heb. Zelfs de stijl is beter. Al zullen mijn zoon Job en vriend Peter wel weer een rot opmerking klaar hebben in de sfeer van ' beter en sneller als wat het was stelt nog niets voor' of 'vergeet je schoenen niet dicht te doen'. Maar wacht maar tot jullie 60 zijn.... En vandaag aangekomen in Seefeld. NKC kamp met 21 campers en 40 deelnemers. Helaas is onze vorige reisleider er niet bij wegens ziekte en hoorden we het trieste verhaal van de ernstig zieke Mieke. Ze is er bij, operaties verder, onder de chemo en vol ongemakken. Maar uiterst positief. En verder veel bijzondere mensen, allen met een eigen verhaal. Ja, het leven is mooi, zeker als je zoveel warmte in deze sneeuw tegenkomt. En die helm? Die gaat morgen weer op, als we van de bescheiden pistes van Seefeld gaan genieten. Gruß Gott.

Verzonden vanaf mijn Windows Mobile®-telefoon.

goedgekeurd

Vanmorgen door Dr Bas Wijnhoven en zijn assistente René, van het Erasmusziekenhuis, weer voor een half jaar goedgekeurd, ondanks wat pijntjes. Wel wat fysio gaan doen en de wond blijven ontsmetten. Daar dat inwendig zit is alcohol met wat smaakstoffen het enige medicijn. Helaas wordt dat niet vergoed. Nu is uit de wereld dat mijn kanker van de soort was die mede veroorzaakt kan zijn door alcoholgebruik, welk bericht bij Jorinde insloeg als een bom. Haar redmiddel mij te temmen valt weg. Liefde is nu nog het enige middel. En "mijn" dr Tran heeft een dochter gekregen. Ze blijft leven schenken. We hebben ook nog even het dossier van mijn vriend en lotgenoot Frans doorgelopen en waren het eens dat hij lief maar gek is. Biefstuk.... Minder vrolijk werd ik van het perspectief van overleven van geopereerde slokdarmpatiënten. 2/3 redt het niet. De meeste in de erste 2 jaar, de rest nagenoeg allemaal binnen 5 jaar. Maar positief zijn en geen stress doet wonderen, daar waren we het over eens. In dat kader bood ik aan lotgenoten te willen helpen. Heb al wat gedaan en ga er graag mee door. Maar nu eerst klaarmaken voor de sneeuw.

Verzonden vanaf mijn Windows Mobile®-telefoon.

Zalig Nieuwjaar

Vanmorgen liep ik door de maagdelijk besneeuwde Drunense Duinen met een klein clubje mede idioten. Heerlijk en vermoeiend. De maandagse 1 ½ uur (Nordic) wandeling is gewoon goed voor lijf en leden en om bij te praten.

Jorinde stond toen op de ladder de 4 meter hoge nieuwe kamer van onze zoon Matthijs te schilderen die stage loopt. Hij zit nu weer aan zijn pc zijn spelletjes te doen en denkt dat verhuizen e.d. vanzelf gaat. Kijken of we dat kunnen laten gaan. Het komende weekend mogen we weer met de verhuisbus Matthijs verhuizen, net als ruim een week geleden Roosje, die schuin boven hem woont in het Klooster aan de Sint Jorisstraat, centrum den Bosch. Ieder een eigen voordeur!

Met de grootste twee kleinkinderen mochten we naar Disney on Ice. Wat hebben ze genoten.

               en schaatsen op de waterbak!

En dan maandag voor 2 weken naar Oostenrijk. Eerst Brixen im Thal waar we meer geweest zijn. Met enorme pistes die nu, na een drukke Kerstperiode, weer rustiger zijn. En dan naar Seefeld, waar een NKC kampje gaande is en we vorig jaar waren, toen als nieuw lid, nu als lid AB, hoewel hier en nu als skiër. Daarna een paar weken thuis en pas in maart weer naar Noord Italië. De camper is er klaar voor. De nieuwe LPG fles zit er in, aangesloten op een officiële buitenaansluiting en als back-up een Duitse gasfles die dus in te ruilen is in Oostenrijk en Duitsland. Ons neppen ze niet in dat ene Europa, want ook voor de LPG hebben we 2 verloopnippels bij ons. We gaan immers ook dit jaar nog naar Schotland en naar Griekenland. In Seefeld worden we trouwens op het gasnet aangesloten via onze buitenaansluiting die in de zomer dienst doet als aansluiting voor de BBQ. Wat een feest.

We laten de stress achter ons en gaan het rustig aan doen. Want zaken als een incompetent VvE bestuur/management, wat voor onze eigendommen moet zorgen en dat verdraaid klungelig doet, niet reagerende makelaars die het vreemd vinden dat ze zo geen panden verkopen van mijn vrienden en mensen die zich slecht aan afspraken houden moet ik van Jorinde aan anderen overlaten. Goed dat ik nogal wat vrienden heb.

We hebben geweldige Kerst- en Nieuwjaarsdagen gehad. Veel bezoek en Jorinde wilde persé door de champagne voorraad heen en dat is ons gelukt. Alles is, op 1 fles na voor noodgevallen, op. Dat kan ik van ongelezen boeken niet zeggen. Tientallen staan er nog en ik neem maar een flinke voorraad mee voor de apres, apres ski. Mocht je dus vinden dat je me zo nodig een boek moet geven, liever champagne, dan hebben we daar samen eerder wat aan.

Maar ernstig is dat Joop Janssen nu dan toch is overleden. De goede man heeft in 2002 afscheid genomen van Heijmans nv, ernstig ziek en nog kort tijd te leven. De vechter heeft een lange blessure tijd gehad. En verdiend! Geknokt heeft hij en hield toch oog voor de omgeving. Stond altijd klaar voor anderen. 65 jaar oud mogen we hem donderdag gaan begraven, in Helvoirt, waar hij zo graag woonde. Wat heeft hij na zijn afscheid nog allemaal “langs” zien komen. De bouwfraude en de economische resultaten van zijn vroegere bedrijf. Hij wilde nog knokken voor zijn positie, maar dat was echt te veel. En ik begrijp al te goed wat dat betekent. Ook ik zou meer willen, maar, zoals ik hiervoor al schreef, te veel spanningen zijn levensgevaarlijk voor iedereen, maar zeker als je een mindere conditie hebt en die had hij. En die heb ik nu, maar zijn beeld was een strijd tegen de dood. De mijne een van blijven leven. Woensdag zal ik weten wat “mijn”professor er van vindt. Dan gaan we weer naar Rotterdam. Ik voel me goed, maar dat is te algemeen. Pijntjes zitten overal, vooral in dennek bij de aanhechting van de buismaag. Mijn vriend Frans, lotgenoot, heeft er heel wat meer last van, vooral als hij zijn biefstuk bakt, de idioot. Dat kan hij als geen ander, maar overleeft het eten er van maar net. Dat hebben we hem nu gruwelijk ontraden. Ik heb een boek voor hem staan, wat ik uit heb en ook gekregen heb; gaat over omgaan met vrije tijd. Dat ga ik hem uitlenen! Mijn andere vriend/lotgenoot uit de Bommelerwaard is al weer even dood, zijn zus schijnt het nu ook te hebben en een kennis van zijn dochter ook. Of ik de prof woensdag iets wil vragen over erfelijkheid……

Mensen, het leven is wel mooi. Er is nog wel veel te doen op deze wereld. Stel niet uit tot morgen waar je vandaag een ander plezier mee kan doen. Tot snel.

Einde Jaar

Zit nu voor Youp, VARA Ned 1. Scherp en hij laat alles langskomen. Recht voor zijn raap, erg recht soms. Maar op onwaarheden kan je hem niet betrappen. De famile doet spelletjes, schoonzus en zwager weer naar huis om in rust de wisseling van het jaar te beleven en vrienden komen rond 24.00 uur om samen te drinken en goede voornemens te maken. Roosje de stad in, want Ella is zo jarig en ze kunne Roosje niet missen in de stad, waar ze sinds 1 week woont, aan de Sint Jorisstraat. Sinds vandaag heeft ook Matthijs daar een kamer. Vlakbij en toch een eigen ingang en beleving.

Een bewogen jaar sluiten we af. Er is veel gebeurd. Daar kom ik op terug. Maar iedereen voldeed materieel aan zijn verpichtingen. Daar zijn we dankbaar voor.

Nu eerst het  jaar wisselen en dan beschouwen.