Weekendrust

Zondagmiddag, 14-01-06

Vrijdagnacht inderdaad geslapen zoals dat al een hele tijd niet meer ging. Die wijn was van grote klasse en daar hebben we met de schenkers van genoten; ingetogen, op tijd naar bed. Zit nu op zondagmiddag van het restantje van de fles en het prachtige boek (De dag na morgen - aanrader!!) te genieten. Maar wat een geweldig gesprek vrijdag. Veel over elkaars vroeger gepraat, op een manier die er toe doet. Openhartigheid is de laatste dagen wel het thema. Wat is het wonderlijk zoals je nu nog dieper gaat. Ontspannen ontwaken en niet binnen een uur moe zijn is ook bijzonder inmiddels.

Zit nog wat na te genieten van de mails. De aardigstre zin vond ik wel: En doe straks wat rustiger aan; voor anderen. Kijk dat is een opdrachtgever waar je iets meer mee hebt. Die er trouwens ook even voor ging zitten om je een hart onder de riem te steken.
De meeste zakelijke partners reageren in de sfeer van: erg dat je ziek bent, maar knokken en snel samen weer knokken voor nieuwe kastelen. Vinden dat ziek zijn niet en dat knokken wel bij mij hoort.
Veel zijn verrast over de manier waarop ik nu communiceer, in deze situatie. Wisten dat ik niet op mijn mond gevallen was, maar nu? Lief maar het is vooral hun 'eigen schuld'  dat wij hier thuis allemaal een potje aan het knokken zijn en positief blijven. Al die handen in onze rug, alles wat zo de moeite waard is. Alles waar we in geloven. Alles wat er is aan kansen. Dat maakt sterk. En geloven in dat er altijd een weg is die doorloopt!
We hebben niks met mensen die zien wat er niet is en vergeten te denken in de sfeer van wat er voor kansen zijn.

Op zaterdag, heel zaterdags gedaan, alsof ik uitrust van een drukke werkweek. Post komt binnen. Pakketje: Judith stuurt de CD van Robert Long en die ga je direct opzetten en meezingen, met vochtige oogjes de voicemail van dochterlief in gesproken met Robert digitaal op de achtergrond. Lief. Het meezingen en aan voelen komen van het volgende nummer zegt dat ik deze cd gehad heb, maar zeker nu niet meer had want ik had me al rot gezocht.  Al mijn top cd-s zijn nu al door mij bij de cd wisselaar gelegd en gaan op de MP-3 mee naar het ziekenhuis. De kinderen ervaren het wel eens als tob cd-s.
Jammer dat ik me niet in staat voel met Rudy te gaan proefrijden. Maar later blijkt dat hij toch de goede keuze maakt!!! Zoals gebruikelijk blijkt hij gevoelig voor goede adviezen. De energie is opgespaard voor het eind van de middag/begin van de avond bezoek aan hartsvrienden. Zo'n bezoek vreet energie, ook als je een topconditie hebt, want onze gesprekken gaan altijd ergens over! Niet vrijblijvend, wel ongelooflijk openhartig en diepgaand. Na de koffie, een bouwbezoek en foto's kijken van onze laatste vakantie, gaan we, zoals afgesproken ingetogen uit eten. In een rustig restaurant, in een hoek voor 4, buiten 's-Hertogenbosch blijkt dat prima mogelijk. En het ging ergens over. Tjonge. Het gaf energie ipv vermoeidheid, althans voor dat moment, want eenmaal in de auto wil je naar huis. Culinair en psychisch uiterst voldaan. Vriendschap is mooi. Eerlijkheid duurt het langst. Wat je ook zakelijk hebt met elkaar; vriendschap staat voorop. Dat weten wij met 4-en al heel veel jaren en door dik en dun. Je overloopt elkaar niet. Maar vrijdag belt hij; komen jullie of komen wij? Hoe voel je je? En eetlust/-mogelijkheid? Prima komen dan en we zien wel. Nou dat deden we. Dank je wel. Heb er zo van genoten dat je in bed toch nog een grand dessert nam: alles op een rijtje zetten van wat er langs kwam want het was veel en goed en op het juiste moment.

Als dan op zondagmorgen de zon schijnt is je weekend volmaakt en ga je wandelen, de polder in, tot Het Kabinet, maar daar loop je nu voorbij. Heerlijk. Thuis in het nieuwe boek duiken, Matthijs en Roosje zijn wat aan het rommelen op eigen domein en Jorinde vindt het mooi op de bank met haar boek.

De hoest moet wel weg, de pijn op de borst zal daar wel bijhoren, de linker schouder doet nu natuurlijk pijn, vooral 's-nachts en als ik morgen hoor dat het niks voorstelt gaat dat spontaan over. Laten we het daar maar op houden en wachten op wat de eindconclusie dinsdag in de vroege middag is.

De telefoon valt bijna stil. Voorzichtig mailen vrienden vanuit alle windstreken dat ze gelezen hebben hoeveel die telefoon ging en dat ze zich maar even afzijdig houden. Wat zo'n web-log toch allemaal doet. Heel veel vrienden, familie en andere relaties laten me weten dat ze het erg fijn vinden dat ik dit doe. Maar 1 negatieve reactie: onpersoonlijk. Tja. Maar ... er 'dreigen' een paar vrienden langs te komen om me nieuwe kaartspellen te leren, een boom op te zetten en 2 komen (los van elkaar) als ervaringsdeskundige. Dat wordt wat.

De wachttijd voor opname in Rotterdam blijkt volgens de internet site 4-6 weken. Voor de poli 1. Voor alleen voor de poli in Amsterdam is dat al 3 weken. Opname nog veel langer. Wat een land.....