Sneller

Donderdag 8 februari 2007

Dat je minder slaapt, eigenlijk zo laat mogelijk naar bed gaat na zo'n dag zal niet vreemd klinken. Jorinde lag gewoon wakker en ik ging laat naar bed, zo laat dat je vanzelf denkt te gaan slapen wat je uiteindelijk ook doet. Emotie maakt trouwens best moe.
Net voor het slapen gaan werd ons pas duidelijk wat er allemaal gebeurd is. Een illusie is weg. Het gaat niet om de genezing nu, maar om hoe lang je nog te leven hebt. Dat is, heel voorzichtig gezegd, even wennen. Natuurlijk ook voor mijn omgeving, Jorinde en de kinderen voorop. De twee kleinsten beginnen kiespijn, buikpijn en andere kwalen te krijgen. De anderen vragen zich af wat ze kunnen doen.
De vrienden bellen, mailen en denken dat we bestormd worden met bezoek verzoeken of -aanbiedingen; dat valt dus alles mee! Iedereen is erg ingetogen, de liefste berichten, de sterkste ondersteuning. Warm, dichtbij.

Vandaag kwam er een chakra boek (schat die Cyl!!) Bolcom wordt rijk van mijn ziekte. Ook weer lieve kaarten en .......
een telefoontje van een schat van het Erasmus ziekenhuis. De opname is al zondagmiddag 2 uur, want ik ben maandag heel vroeg aan de beurt. Die Prof. Tilanus is een kanjer!

Gisteravond vertelde mijn medische vriend dat vocht/lymfeklieren combi nou niet echt iets is om vrolijk van te worden. Gewoon K.. .
Vandaag veel vragen wat er van te vinden. Die dokters doen verschrikkelijk hun best. Daar ligt het niet aan. Ik wacht nu echt niet meer op een soort nieuw besluit of omslag. Nee vanaf nu vecht ik, onder leiding van de medische kanjers, voor een zo lang mogelijk leven. Want buiten mijn eigen belang en dat van mijn gezin, denk ik ook aan al die lieve mensen die me dierbaar zijn en alleen gisteren al ruim 300x op mijn weblog keken om te zien hoe het gaat.

Het gaat eigenlijk best wel, zeker als ik nu naar buiten kijk. Die sneeuwbui zal ook wel weer een geschenk zijn. Dat overkomt mij toch maar mooi! Ik ga weer in de luie stoel zitten, uitzicht op Vught. Lezen. Nagenieten van die erg lieve mail die ik net ontving van mijn grote vriend die me vertelde hoe boos hij gisteravond werd toen hij de weblog las. Ik snap het. Het is inderdaad maar beter om samen eens een potje te gaan janken, dan de natuur in te gaan en te genieten, al is de agenda gisteren weer korter geworden.