donderdag 15 september 2011

de klok loopt nog een week

Die heb ik zojuist opgedraaid.
Mijn lichaam is op en niet meer te laden of op te draaien.
Over minder dan een uur komt de arts ons verlossen uit mijn lijden.
Niets is meer lekker, niets waar je redelijkerwijs naar verlangt.

De kinderen zijn om me heen en een foto van de rest kijkt neer op het ziekenhuisbed waar ik straks de rust hoop te vinden die ik zocht.
Ik snap nu wat uitzichtloos lijden is. Goed dat er artsen zijn met een hoge ethiek die zorgvuldig helpen mogelijk maakt.

Allen die hoopten me nog te treffen; tot later.
Allen die van waarde waren en wat waren dat er veel; dank, heel veel dank.
Allen die ik mocht helpen met soms moeilijke keuzes; dank voor het vertrouwen.
Allen die kracht hebben gevonden in hoe ik hier mee omga; doe er je voordeel mee.

Maar bovenal; gebruik je talenten, hebt elkaar lief, heb vertrouwen en geef elkaar kracht.


Het ga u goed.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten