Nu lijkt het compleet

Op vrijdag 2 september is in alle vroegte mijn oudste zus, die al jaren in USA woont, geland op Schiphol en door mijn broer opgehaald. Ook haar jongste dochter die weer net in NL woont en als dierenarts hier aan de slag gaat, haakte in Utrecht aan aan de familie polonaise die me nu benadert. Ik krijg mijn oudste zus eerst voor mij alleen en later gebruiken wij een pracht lunch die Sabine en Peer hebben aangericht.

 En dan heb je een pracht dag, maar wederom zware nacht. en overdag steeds meer pijn. En dat went niet.

Maar je zus om je heen hebben en andere dierbaren maakt wel sterk.

zeker met het uitzicht op morgen, de 6e verjaardag van Lex in Velp. Ik vraag me af of ik dat red, maar ik wil graag, omdat ik daar mijn hele familie en die van Esther ontmoet en dat zijn allemaal dierbaren.

Dat blijkt meer dan te kloppen.

 Helaas word ik zo moet wakker dat ik nog even twijfel. Matthijs en Jessica gingen inmiddels vloerbedekking kopen voor hun nieuwe huisje aan de Onderwijsboulevard. En dat zonder mij, maar met de interieur adviseur  Roosje. Want als je kleuren blind bent is het niet handig als je niet ook je zus mee neemt, al is Jessica ook heel wat mans. Maar de ervaringsdeskundige Roosje blijkt een goed adviseur.

Inmiddels is ook de vakantie van Matthijs ingegaan en lijkt alles lang vooraf gepland; onzin. 

 En maandagmorgen met de schilder zijn huis in. Zijn huur had hij met enig risico opgezegd tegen eind september, maar dat moet allemaal precies uitkomen. AL is het wel even aanpakken.

En dat ik niet meeging kopen heeft financieel niet tot enig nadeel geleid. Ze kwamen terug met een prijs die ik niet na zou kunne doen.

Ze kunnen zonder mij....

Op zaterdag dus toch naar de verjaardag en dat was veel emotie. Zeker ook voor de moeder van mijn 3 grote kinderen, Ria, waar we geweldig contact mee hebben en delen dat de kinderen uitstekend terecht gekomen zijn. Opvoeden is een vak en dat delen we. En die kleinkinderen vallen ook reuze mee...... Om 13.30 uur aangekomen en pas uren later, met een heerlijke BBQ en veel limo achter de kiezen en in de maag weer naar huis. Vol energie.

Er is niets weggelopen, maar bijgekomen. Zou dit het gevolg zijn van de morfine pleister die we op zaterdagmorgen hebben geplakt. De pijn was namelijk niet meer met de pijnstillers uit te houden.

Veel emotie met allen gedeeld. Grote betrokkenheid en liefde gevoeld. Er bleken ook achteraf nogal wat tranen gevloeid te hebben toen we al lang weg waren. En mijn zusje uit USA had het weer goed met haar petekind Job.

En dan komt de zondag, Anneke USA voorop, als eerste, weer voor ons alleen, maar snel gevolgd door de rest om foto's te maken. Kijk zelf maar.

De fotograaf is weer naar Amsterdam vertrokken, want morgen begint haar opleiding echt. Dank je wel Roosje en fijn dat je zei: "kom ik ga naar huis". Dat had ik nodig en voelt heerlijk.
Het leven is de moeite waard en o ja, zo'n pleister bezorgde mij een geweldige nacht, of was het de energie uit Velp, of .......
Nou ja, Goddank beiden goed geslapen en dat ga ik nu weer doen.