Oud Jaar Beste Wensen

Vandaag wensen we elkaar dat het volgend jaar (nog) beter mag gaan. Dat is voor ons wat dubbel. Want ging het nu slecht of super dit jaar? Slecht toen we begonnen op 2 januari, na de feestroes van nieuwjaarsdag en bijgekomen van een geweldige wintersport vakantie met bijna het hele gezin, met het bericht dat ik slokdarmkanker bleek te hebben.
Goed, toen we een dag later hoorden dat Esther in verwachting bleek van een tweeling. Onze vriend de gynaecoloog zat juist bij ons toen dat bericht door kwam.
Goed toen we hoorden dat ik operabel bleek.
Slecht toen de verkoop van de zaak niet doorging aan de aanvankelijke koopster.
Slecht toen er vocht aan de buikwand werd geconstateerd en opereren geen optie meer leek.
Goed toen de zaak verkocht werd aan Naber/Klotz.
Goed na de kijkoperatie toen er van geen vocht sprake bleek en de operatie gepland werd, incl. chemo kuren, dat wel.
Super toen ik na 8 uur bijkwam uit de operatie met mijn vrouw en grote dochter aan mijn bed. Overleven was nu een serieuze optie.
Super toen Tim en Tom gezond ter wereld kwamen en Esther die klus zo gezond weer klaarde!!
Goed toen we zoveel slokdarm vrienden zagen overleven, al had iedereen wel iets aan complicaties. Maar die had ik al vóór de operatie meldden mijn kinderen.
Slecht nu er toch een paar ons gaan - en zijn ontvallen en je wel erg vaak hoort dat er iets terugkomt.
Goed toen mijn oudste zus trouwde met een geweldige vent, weduwnaar, beiden Nederlanders die nu in USA wonen. Pracht feest hier in Nederland.
Goed met zo'n prachtig afscheidfeest waarop ruim 300 mensen meevierden dat ik 35 jaar mocht makelen en nu afscheid nam. Geweldig dispuut.
Goed om 5 weken door Zuid Europa te reizen en zoveel zon en vrienden te zien.
Slecht toen ik vorige week Anjo Smedema op haar 63e jaar mee mocht begeleiden op haar laatste aardse reis. Moeder van Herbert, een kanjer van een collega die bij me werkte en vrouw van Johan Smedema waar ik het vak van leerde. Maar bovenal een mens die voor mij veel betekende in mijn jonge jaren. Blij, stimulerend, geruststellend, warm. Dat was heftig daar in Gennep.
Slecht toen gistermorgen Riekie belde dat haar Jacques die morgen in haar armen was overleden na een lange ziekte met vallen en opstaan. Hoewel, hij is er goed mee niet langer te hoeven lijden.

Maar de balans is super positief als ik terugkijk op dit jaar, dat voor mij in het teken stond van het overleven. Dat is meer dan gelukt. Gereviseerd, vol fysieke en psychische littekens ga ik een nieuw jaar in. Vol vertrouwen. Dankbaar voor het enorme medeleven en de enorme belangstelling. De liefde klotste over de rand. Bakken vol heb ik nog staan. Een enkeling liet me in de steek, liet me vallen. (H)erkent me niet meer. Maar daar staan zoveel schatten tegenover dat dat verdriet draagbaar is. Al zul je nooit begrijpen wat mensen bezield om domweg weg te blijven en niet uit te praten wat ze kennelijk bezig houdt.
Die mensen wens ik vooral een beter 2008.

Jacques de Waal is overleden

Eind 60er. Al jaren min of meer tobbend met de gezondheid. Mijn overbuurman, maar meer dan dat. Een vent zoals er veel te weinig zijn. Zijn hele arbeidzame leven in het onderwijs gezeten in de ruimste zin van het woord. Daar ook een missie in gehad. Bemoeide zich met meer dan het alledaagse in en buiten zijn vakgebied. Erg actief. Gebruikte al zijn talenten.

We hebben elkaar voor het eerst ontmoet bij een interview wat hij me afnam voor het basketbal blad. Met zijn krulletjes kop en glimlach zat hij tegenover me in mijn kantoor - werkkamer. Aanvankelijk wat rustig, ingetogen en de goeie vragen stellend. Je kreeg hem niet in de hoek waar jij heen wilt. Nee hij bepaalde zijn eigen richting. Zonder duwen of trekken, gewoon charmant, want dat was zijn grootste wapen. Werd een leuk artikel. Maar nog leuker werd ons gesprek. Wat ons bezig hield en waar we van droomden. Hij werd steeds enthousiaster toen we over het Paleiskwartier begonnen en is daar uiteindelijk gaan wonen. Met zijn Riekie. Die had het er moeilijk mee. Twee enthousiaste mannen die beter wisten wat goed voor haar was. Een vrouw met een sterke mening en rechte rug gaf toe. Onzeker over de toekomst, want er was al een dik medisch dossier van haar Jacques. 30 december jl was het zover. Na maanden van onzekerheid, pijn, ziekenhuisbezoek en –opnames is Jacques vredig thuis gestorven in de armen van zijn grote liefde en steunbeer Riekie. Hij heeft zware laatste weken gehad. Vooral het niet meer mobiel zijn, vallen en opstaan en de grote pijn waren erg, heel erg. Zijn vrouw, kinderen, kleinkinderen overige familieleden en vrienden verliezen een rustpunt, een zekerheid van wijsheid. Maar ook talloze besturen, waaronder de Vereniging van Wijkeigenaren van het Paleiskwartier zullen hem keihard missen.

Riekie zal haar man, maatje, sparringpartner en mede muzikant het meest missen. Laten we zuinig zijn op deze sterke vrouw die ons nu zo nodig heeft.

Kesrtmis en bijna een nieuw jaar

Het waren donkere dagen voor Kerstmis. Korte dagen ook. De kortste dag is nu geweest. En in deze tijd zijn we druk geweest met het inhalen van bezoeken. Ik heb wat mensen gebeld, bezocht en gesproken. Veel oude vriendjes bezocht die mij bezochten tijdens mijn ziek zijn. Thuisgekomen waren er een paar bijna boos. Dat ik de weblog niet bijgewerkt had met de thuiskomst. Maar we zijn er echt. Al weer veel gedaan dus.
Een pracht diner in Doetinchem bij Cees en Wouke. Heerlijke avond. Met de trein. Een schok voor Wouke dat het bestaat: openbaar vervoer.
Met Cees en Alice het afscheidsdiner gehad. In een geweldige Bossche tent. Goed dat Matthijs kan autorijden.
Een Byzantijns Kerstconcert. Leuk, maar lang. In de St. Catrien. Heftig, maar indrukwekkend. Solisten uit St Petersburg als koor. Inderdaad, alsof het en orkest en koor is, zonder instrumenten!
Afscheid genomen van Marjolein, assistente van het kantoor. Uitgenodigd door de oud collega's. Gezellig.
En dan naar Dusseldorf met Jorinde en Roosje. Heftig. Maar wel heel gezellig. De trein (ICE) blijkt een prima vervoermiddel.

Ik schrok erg dat één van mijn lotgenoten het heel slecht blijkt te hebben. Weer opgenomen in Rotterdam en na onderzoek een tumor geconstateerd. Een kanjer aan de buitenzijde van de twaalfvingerige darm. Dat gaat dus fout. Verschrikkelijk. Hij had al zoveel geleden.

En nu op naar een nieuw jaar. Op carnavalszondag 3 februari a.s. word ik 60. Geef ik een feestje, hartje stad. Als ik je vergeten ben uit te nodigen moet je me even mailen. Als je tenminste in en op de markt bent voor een pilsje en stamppot.

PRETTIGE FEESTDAGEN en een voorspoedig maar bovenal gezond 2008.

Dakloos?

Dat je nu juist in deze tijd moet lezen dat iemand dakloos is. Acuut, kennelijk geheel onverwacht. De hele plaatselijk pers, de gemeenteraad, een Wethouder en Omroep Brabant gaan er zich mee bemoeien en vinden er iets van. Politiek heeft gelijk. Die weten zich verantwoordelijk. Het slachtoffer lijkt de vermoorde onschuld. Zag het niet aankomen. Had haar winkeltje net voor een paar miljoen verbouwd, begon er zich thuis te voelen en kreeg zelfs heel regelmatig aanloop. De hele gemeenschap had bijgedragen aan deze huisvesting. Maar die was tijdelijk en dat wisten we allemaal. Alleen de bewoonster niet. Daarom zou de huur ook wat aardiger zijn en werd leegstand voorkomen. Zeg maar een soort antikraak was het eigenlijk. Nu gaat het niet over een huis, het enige waar ik verstand van heb als het om onroerend goed en wetten gaat. Nee het gaat over een bedrijfspand. Daar heb ik, ook in mijn zakelijke levensfase niets mee te maken gehad. Ik heb me als buurman en stadsinwoner alleen maar verbaasd. Hoe iemand met zo’n verantwoordelijke baan de vermoorde onschuld speelt. Mijn kennis gaat niet verder dan van wat iedereen in de pers kon lezen, al jaren. En van een tripje met dit bedrijf naar het buitenland voor een expositie. En natuurlijk de plaatselijk ervaring als buurman. Bezoekers nemen wij niet waar. Incidenteel. Maar wat echt stoort is dat iemand zijn eigen baas afvalt en communiceert met het hoogste gezag van het eigen bedrijf via de pers. Sterker nog, ze zelfs verwijt niet op een uitnodiging voor een bezoek in te gaan. Dat zegt naar mijn gevoel iets van wat er geboden wordt. Als zelfs het hoogste gezag niet (meer) komt moet je toch aan zelfonderzoek gaan doen voor je nog meer gemeenschapsgeld op eist.

André van der Veer

Reiziger

Het regent

Dus we zijn weer thuis. Al een week. Mijn mobiele e-mail machine (PDA) had het begeven qua e-mail. Niet voor de Tom Tom, die bleef het maar doen. Inmiddels is hij weer gemaakt door Dotcom; prima jongens (en meisje) daar in Oss.
Ik kreeg veel opmerkingen in de sfeer van "zijn jullie al thuis?" "Niks gelezen op de weblog!" Dus iets doen zonder het op de weblog te melden is uit den boze. Het zijn tijden. Maar terecht. ZO'n 30.000 kliks bewijzen dat we voorzien in een behoefte. Al die lieve reacties en het voortdurende medeleven. Het was gewoon wennen de eerste week van de vakantie. Geen 'aanloop', geen telefoon. In bijna paniek vroeg ik Jorinde na een paar dagen vakantie of de telefoon van mij misschien defect was. "Nee schat, je nam afscheid" en dat scheelt.

We waren dus gebleven bij Ronda. Waar we de opzichter tegen kwamen van Volker Wessels. We slingerden naar Gibraltar.
    En    

We voelden ons thuis. heel snel. Bij de witte keten met blauwe streep, allemaal Nederlanders, veel met een Oost Nederlands accent. In een oude vesting, een monument, wordt een doos gezet waarin een Bowlingbaan, 2 bioscoopzalen en een disco, tussen de kanonnen. En als top een ijsbaan. Onze neef Dick Keser blijkt daar de regie van te hebben. Onze grote ijscoman, helemaal in Spanje/Engeland. Want wat is het nu. Spanje of Engeland. Van beiden heeft het iets. Het klimaat van Engeland. Raar gat daar in het zuidelijkste puntje met uitzicht op Marokko. Een half gezonkern boot voor de kust. Engels restaurant waar Peter en Erwin, die daar namens Credo Espana zit ons mee naar toe namen. Ook de architect, Stefan Ritzen, was aanwezig. Daar zitten we dan. Heerlijk zulke vrienden te hebben. We hebben overnacht in onze camper op de bouwplaats. De hele nacht met een Volker Wessels helm op natuurlijk :-). En bouwschoenen met stalen neus.

Na 2 nachten zijn we naar de kust gegaan, Marbella. Wat een circus. Bejaardenhuis in deze periode. Wat een hoop restaurant stoelen zeg, vooral lege. Enorme aantallen. Mooie boulevard. Weinig Spanjaarden. Weer was geweldig, de hele tijd eigenlijk korte broeken weer.

Op naar Cordoba, cultuur snuiven in de Mezquita. Ook weer een geweldige stad. Veel toerisme en terecht. Erg mooi. Leuke stadscamping. Enorme uitgebreide stad geworden. Spaanse stedenbouw blijft je verbazen. Dat ze trouwens een katholieke kerk in een Moorse tempel bouwen ... Misschien een idee voor de Moskee bouw in Nederland. Oude lege kerken genoeg zou ik zeggen.

 

Door naar Madrid, waar we maar 1 dag de stad deden. Ik was er al 2x en de camping ging toch maar sluiten. Het Prado en de stadstourbus gedaan. Op de Plaza Major delunch gebruikt en met trein (stations zijn het bekijken waard!!) en bus terug naar de camping. De volgende dag dus door naar Alquezar, in de Pireneeen. Gewoon, daar ligt de eerst mogelijke camping. Het chauffeursrestaurant onderweg bood een pracht menu voor € 12,-- incl. wijn. Alquezar blijkt achteraf een geweldig mooi plek om te zijn. Keurige camping, nabij het dorpje wat in de berg verstopt ligt, metr een kerk op de vesting. Een fantastisch monument. De gorges, rotsen, spelonken, riviertjes maken een indruk die onvergetelijk is. We waren de enige campingbezoekers. In de zomer is dat anders. Uitverkocht huis!!!

De campinghond hadden we ook voor ons alleen. Toch nog buiten gegeten, al wordt het hier noordelijk en zo hoog wel kouder.
Door de pas heen naar Lourdes Frankrijk. Daar zaten we even op 1.800m hoog, ijskoud en bevroren wegen. De tunnel was ook bevroren en werd met een verkeerslicht geregeld.
Ook Lourdes was leeg. Dat hebben we in de zomer anders meegemaakt. Wel leuke camping met allemaal mensen op doortocht. Onze Nederlandse buren gingen met hun caravan voor 4 maanden naar Spanje, ook op trektocht. Zo'n caravan die zelf beweegt. Je schrikt als je 's-morgens je camper uitkomt en er komt een caravan zonder auto er voor voorbij rijden.
De tocht door de Pyreneeen is echt un iek, alsof je in Canada bent. Prachtige natuur.

En dan door naar Toulouse, waar 100 km noordelijk Henk en Annemieke en inmiddels ook Lucie en Rien wonen. We lunchten onderweg op het marktplein, omdat de Franse lunch al gepasseerd was. We zaten nog met Spaanse lunchtijden. Dus op het marktplein de eigen lunch in de camper gemaakt en door naar Annemieke en Henk waar we aan huis stonden. Met z'n 6en gaan eten, we hadden de zaak voor ons alleen. Eerst even het paleis van Lucie en Rien getaxeerd. "Moet iets aan opgeknapt worden" maar in april gaan ze toch echt straten met hun bed and breakfast. Korte tijd later moet er zelfs een bruiloft gevierd worden, dus we gaan het zien. Het was weer geweldig hier.

En uiteindelijk door naar Parijs. Even Jacqueline bezocht. Met Jean Marie en hun 2 zoons, Louick en Tristan. Helemaal vol van St Nicolaas. Wonen erg leuk, al is het vanaf het zuiden moeilijker vindbaar. We stonden op de stoep.

En na 5.800 km en bijna 5 weken gezond weer thuis. Camper schoon en bij de dealer voor wat opleverpuntjes. We kunnen echt constateren dat het een geweldige manier van reizen en verblijven is. We gaan er mee door. 20 januari a.s. op wintersport. Maar nu eerst St Nicolaas en Kerst vieren.

we hadden het best druk deze week......

Slingerend omhoog

Na een nachtje bij Casa Don Carlos, het hotelletje van ons oude overburen, zijn we het hoogop gaan zoekeen. Het was geweldig Carlo en Ronald te ontmoeten in hun geweldige hotelletje met 6 gastenkamers. Op zeer korte afstand van vlieveld Malaga, met een fantasisch uitzicht over een dal met het plaatsje Alhaurin el Grande, ligt dit met smaak ingerichte spiksplinternieuwe paleisje van 2 gedreven gastheren. We sliepen in de camper, maar werden bijna verleid een kamer te nemen. We hebben een pracht lunch en ontbijt genoten. Eenvoudig noemde Carlo het. Gekke vent. Een sterrenrestaurant verbetert het niet. 's-Avonds eten in het dorp. We rolden als laatsten het restaurant uit. Na het ontbijt verder de bergen in. Ruim 60km slingeren naar Ronda. Een oud dorp op de top van een bergplateau. Een onneembare vesting. Jorinde was na 15 minuten weer bijgekomen van haar gruwelijke misselijkheid die de haakse bochten en steeds wisselende hoogtes veroorzaakten. Echt totaal verlaten leken grote delen van de route. Ronda is fantastisch. Historische gebouwen en mooie vergezichten. Lekkere lunch, op Spaanse tijd, dus zo rond 14.30u. Horen we naast ons een wat ouder Nederlands stel praten over een bouwproject waar de aanvoerder van de twee stellen bij betrokken is. En ja hoor. We komen in gesprek en hij blijkt na zijn pensionering ingehuurd te zijn als uitvoerder bij het projuect van Credo/Volker Wessels in Gibraltar. Daar wilden we woensdag naar toe. Horen dat de architect er dan ook is. Dus verwachten we onze vriend Peter er ook. En dat blijkt te kloppen.
Nabij de evenaar kom je ze tegen, Nederlanders die bouwen aan bijzondere projecten. Je hoort er meer van. We slingeren morgen naar Gibraltar, althans naar en camping in de buurt.

Steeds dieper aan de kust

Na ons heerlijke verblijf in Sitges, gingen we door naar Granada. Lahambra als hoogtepunt en terecht.
Maar eerst de reis. Zo'n camper is bijzonder. Rijgedrag van een luxe wagen. Comfort van een luxe hotel. Omvang van een verhuiswagen Alles bij de hand. Temidden van je eigen spullen. Natuurlijk de levensmiddelen, wijn en hapjes van onderweg. Dus steeds verrassend wat de pot schaft. De plaatselijke restaurants komen niets te kort. We bedenken altijd een reden om tenminste 1x per dag een restaurant te bezoeken. Dat is vandaag mislukt. Geen restaurant te bekennen aan deze kust, zo'n 100km boven Malaga. In Granada konden we 1 nacht op een camping staan, die anders als de gids aangaf toch per 1 november ging sluiten. We namen ons voor op de parkeerplaats van Lahambra te overnachten, wat officieel mag. We voelden ons te onzeker. Weinig campers op Allerheiligen. Wel veel dagjesmensen. Veel met enorme bloemstukken voor het nabij gelegen kerkhof. Echt enorm. We stonden ruim een half uur in de file door de bloemenbrengers en de vele extra gasten aan Lahambra. Dat bleek ook uitverkocht rond 1 uur. We waren nog net op tijd om om 2 uur binnen te mogen in dit prachtige domein. De geschiedenis komt hier prachtig langs. Het boek van Rik Zaal, 'Spanje, een reisgids', wat Jorinde kreeg van Gerard, Gerard, Mieke en Claudia, allen ervaren Spanje gangers, blijkt ook hiervoor een geweldige gids. De manier waarop hij Spanje en haar hoogtepunten omschrijft is bijzonder. Veelal in voorgestelde tourtjes. Lahambra omschrijft hij geweldig. Je moet he gaan zien, maar bestel tijdig je kaartjes. We zijn 's-avonds naar de kust geslingerd. Een campingcheque camping. Je staat hierdoor voor maar € 14,- per nacht op een camping die anders het dubbele kost. We staan nu dus aan de Middellandse Zeekust. Al heel ver zuidelijk. Geen restaurants open. Die op de camping is in verbouw, nog enkele dagen. De camping is bijna vol. Vooral Spanjaarden. Gisteren vrije dag, Allerheiligen. Vandaag namen de meeste mensen dan ook maar vrij. De scholen waren dicht. We rusten nu wat dagen uit en reizen zondag door naar de directe omgeving van Malaga. Daar hebben onze vroegere buren een geweldig hotelletje/restaurant. Ze gaan maandag dicht dus blijven we 1 dag. Hun eerste vakantie sinds hun komst hier, voor enkele dagen. Zie http://www.casadoncarlos.com . We gaan rusten nu.

Vanuit Spanje Benidorm

Nu we een week en ruim 1.800 km onderweg zijn, is het tijd iets te laten horen op de web-log. Na het geweldige afscheidsfeest met ruim 300 gasten, de opbrengst van inmiddels € 7.000,-- voor de woon-wereldreis, de geweldige verjaardag van Jorinde op zondag de 21e, zijn we op maandag vertrokken. De camper (Knaus-Renault Sun Ti 600LF) rijdt als een zonnetje. Met een snelheid van 120 km op de grote weg en 100 op provinciale wegen gedraagt hij zich als een luxe personenwagen. Cruisse control op 90% van de route. Al na 2 dagen zijn we in Spanje bij onze vriendin Olga. Het gaat goed met haar. Moedige vrouw zo kort na het overlijden van haar man Fico. Voor zus en zwager, die daar een weekje op bezoek zijn en ons maakt ze een "eenvoudige" lunch. Dat betekent bij haar een groot culinair feest. 's-Avonds in Bissbal gaan eten en de volgende morgen, toen de telefoon en dus internet het na een maand weer deed bij haar thuis, verlieten we met camper de oprit, onderweg naar vrienden in Sitges. Genoten en als vorsten ontvangen. De kinderen beter leren toepen. Zitten nog bij te komen de schatten. Hun schat van een moeder geniet in volle teugen en hun vader geeft tijdens het toepen wat wiskundge tips. Ook blijkt hij een gedreven deler :-(. De regen dreef ons na 2 dagen naar Valencia. Jammer, want de geplande Sitges lunch verviel daardoor. In Valencia was het tussen de 22 en 26 graden. Geweldige stad. Prachtige gebouwen en authentieke binnenstad. De scooter blijkt een uitkomst en zeer handzaam, ook bij het op- en afrijden achterop de camper. We hebben inmiddels ontdekt dat echte Spaanse restaurants, met foute (veel te felle) tl verlichting en vol Spanjaarden, de beste en meest betaalbare zijn. Een fles huiswijn van € 3,75 is mede verantwoordelijk voor een eindfactuur van nog geen € 50,-- voor 2 personen. Daarnaast ontdekten we camperplaatsen voor € 7,-- per nacht en slechte campings voor een 4-voudig bedrag. Hier in Benidorm zijn we vandaag aangekomen. Al een bezoek aan het prachtige park gebracht en de medewerkers gesproken. Het camperleven is prachtig.

WEG

Dinsdag jl nam ik afscheid van mijn kantoor. De relaties waren getuige van een zeer geanimeerde discussie over Wonen onder leiding van Wouke van Scherrenburg. Echt onder leiding, want de heren wilden wel eens ontglippen maar kregen daar de kans niet voor.

Voor aanvang ontstond een file. De opkomst was overweldigend, zo’n 300 mensen. Allemaal met eigen auto, dus ook het parkeren leidde tot problemen. Prachtige cadeau’s en reeds nu ruim € 6.000,-- voor de Woon Wereldreis. Wie nog een bijdrage wil leveren? Rekening nummer 58.98.60.666 tnv AGJ van der Veer ovv woonwereldreis. We gaan het geld zelf naar een slechte woonplaats brengen om de woonnood te lenigen.

Zondaag de verjaardag van Jorinde gevierd. Volle bak. Vandaag gaan we vertrekken voor 5 weken naar Zuid Spanje. De camper is geladen, stond voor de deur en komt morgen weer de stalling uit. En dan ontspannen en loslaten. Als oncologen en chirurgen dan tochg geen belangstelling voor me hebben ……. En de twee thuisblijvende kinderen moedigen ons aan langer weg te blijven ...

We blijven de weblog aanvullen met nieuws! Zo nu en dan zelfs een foto.

Dank voor de enorme belangstelling.

Controle!!!

We waren weer in Rotterdam Erasmus. Woensdag. Zowel bij de chirurgenploeg van Professor Tilanus als bij de oncologen. Tilanus liep ik tegen het lange lijf in de gang. Heb hem nog eens een keer uitvoerig gecomplimenteerd als Tita Tovenaar. Een wonderlijk mens en een bijzondere specialist. Even een herstructurering van mijn lijf. Mijn slokdarm weg, maag omhoog en vrijdag jl een 8 gangen diner. Gisteravond een pracht feest met heerlijke catering en veel wijn. En dat doe je alsof er niets gebeurd is.

Dus, Tilanus echt een fors compliment gegeven. Na het bloedprikken voor de oncoloog, op naar de chirurgen ploeg van Tilanus op Heelkunde. Daar was de top assistente Marijke weer met haar charme offensief bezig. Trof een 84 jarige man met zijn echtgenote op zijn verjaardag aan. Diep in de put zat hij tegenover ons. Kon geen slok meer nemen. Geen passage mogelijk en moest direct door naar castroscopie en dan naar een ziekenhuisbed. Je zult zo je verjaardag maar moeten vieren.

Ik kon hem als cadeautje even opbeuren en dat werkte echt. Toen hij hoorde dat dat stralende lijf tegenover hem nog maar enkele maanden geleden een slokdarm mocht weg laten nemen was hij blij verrast en werd hij rustiger. Heb er een soort reclame spot van gemaakt voor de afdeling Heelkunde-Erasmus. Hij was direct veel rustiger. Ging op zijn gemak door naar wat hem zou overkomen die dag. Zielig, pijnlijk. Hem mijn kaartje gegeven voor als hij wil praten.

De chirurg, die vandaag bijgestaan werd door het verpleeghoofd van de oncologie afdeling (leermoment) was erg tevreden; ik ook. Die droge keel ’s-morgens? “dat is normaal. We hebben flink huisgehouden in dat gebied en kunnen niet altijd voorkomen dat we speekselklieren raken. Gaat meestal na maanden over. Als het na 9 maanden niet over is, gaat het niet meer over.” Oké. Helder. Over 3 maanden terugkomen. Drinken dus voor het naar bed gaan?

Dat vond de oncoloog prima. Vooral spoelen met alcohol blijkt heilzaam, als je de vraag op de juiste manier stelt/manipuleert.

En dat “vertrek maar richting Z Spanje” was nu ineens “vertrek rustig naar Z Spanje”. En “ik hoef je niet meer te zien. U bent ontslagen” Dat klonk heel aardig. Zouden ze in de Tweede Kamer en met de vakbonden ook zo moeten regelen. Zo heerlijk om ontslagen te worden. Zo spontaan. Een afdeling om geen “tot ziens” tegen te zeggen. Jammer dat op de verpleegafdeling bijna al mijn vriendinnen weg zijn naar andere afdelingen. Toch leuke meiden die er wel waren toen we even gedag gingen zeggen. En Wietske uit de nachtdienst stuurde nog een mailtje dat ze mijn kaartje had ontvangen. De schat.

Door naar mijn zusje en haar nieuwe man uit de USA.

Die verbleven nu in Rotterdam na 2 weken ’s-Hertogenbosch. Ze rijden nog steeds in onze Chrysler, genieten van Nederland en denken terug aan hun prachtige feest van afgelopen vrijdagavond. 8 gangen in de Oude Herberghe. Beide families nader kennisgemaakt. Erg leuk.

De nacht in de bruissuite van Hotel Central.

En op zaterdag een vaartocht over de Binnendieze en rond het middaguur een surprise lunch met bijna alle neven en nichten Van der Veer met hun kinderen in de Raadskelder op de markt.

Vandaag Jan weer aan de lijn gehad. Gaat redelijk goed met hem. Alleen de zure haring niet en soms wat maagzuur. (weet niet waar hij het over heeft, onherkenbaar, bofkont). Geniet wel van het leven en kan niet gemist worden. Moet voor de twee kleinkinderen zorgen.

Gisteren naar de camper gaan kijken. Geweldig. Die wordt erg mooi en is nu bijna klaar. De lange lijst van opties is nagenoeg afgewerkt en zeer deskundig gedaan door www.autoservicetilburg.nl . Geweldige mensen die Van Santvoord jongens. Door de import door hun van onze spiksplinternieuwe Knaus camper hebben we erg veel geld bespaard. Ook mijn zus en zwager waren er om naar hun nieuwe camper te komen kijken.

Toen snel door naar het ziekenhuis in den Bosch, want dat rare plekje op mijn voorhoofd, misschien wel huidkanker zij de chirurg, moest even door dermatologie bekeken worden in den Bosch. Lijkt mee te vallen. Smeerseltje gehad en over twee weken terugkomen. Net voor de grote reis. Voor die tijd zie ik mijn oude collega Bas nog. Ga ik op de koffie. Heeft huidkanker. Kan hem dan veen vragen of dat allemaal zo mee valt als de medici beweren.

Zo ben je druk met niks, of niet dan?

Bijna onderweg

Wat een agenda. Eerst liep de agenda over van de zakelijke afspraken. 1 dag per week gemiddeld werken werden er 5, 's-nachts slecht slapen, 's-morgens vroeg wakker en het werk bleef maar liggen bij gebrek aan BackOffice. Dat kon zo niet verder, dus ben ik vorige week gestopt voor dit jaar. Dat was gelukkig ook de afspraak; geen werk, tenzij ik er zin in had. Ik merk dat mijn lichaam er nog lang niet is. Sterker nog, ik moet nog beginnen met energie te krijgen. Moe van alles. Uit een heerlijk bad vermoeid komen is toch echt gebrekkig?
En nu druk met lunch en diner afspraken, koffie contacten en winkelen bij campingsport de Wit en Ikea voor de nieuwe camper. Die komt de 19e oktober, Jorinde gaat wat toeren met de rij instructeur op de 20e, de 21e is ze jarig (liever geen bloemen maar lieve kaarten, lekkere luchten enz. want we gaan de 22e weg). Dan gaan we richting Zuid Spanje. Richting want als het niet meer gaat blijven we waar het ook leuk is.
De camper wordt prachtig en is bijna klaar. De BPM loopt er langzaam uit en exact de 19e mag hij de weg op.

Geweldig zoveel vrienden als me bellen en hoeveel begrip de zakelijke relaties hebben voor mijn keuze rustiger aan te gaan doen. Op de 16e dreigt mijn afscheidsfeestje wel erg leuk te worden. Veel interessante mensen hebben hun medewerking toegezegd.
De voorzitter van de NVM, 2 directeuren/visionaire mannen van corporaties, een directielid van Vereniging Eigen Huis en onze eigen Volkshuisvestingswethouder worden aan de tand gevoeld door Wouke van Scherrenburg. Een soort ' De Wereld Draait Door'. De Verkade fabriek, goed gevuld met vrienden/relaties, zal uit zijn voegen barsten van het hoge niveau. Ik kijk er met verlangen naar uit.

Ook weer een cursus gehad; Verkoop Recreatiewoningen. Leuk. In Noord Scharwoude. Geloof in die markt. Niet in dat park daar. Dat was erg. Maar Louis Teunissen en ikke hebben ons enorm vermaakt. Louis, beheerder en verstandig mens van 'ons' park in Balk, was kei fanatiek. Maar voor mij was een dag luisteren wel erg lang en vermoeiend.

En dan mijn oudste zus, 63jr. Die woont al weer 23 jaar in de USA en woont nu voor 2 weken bij mij tegenover. Met haar nieuwe man, Bert de Bont, 70, die al weer 40 jaar in USA woont. Leuke vent. Jammer dat ze niet aan kinderen denken. :-). Zou iets moois worden. Maar ik ben wel mijn Chrysler kwijt. Zuster/broeder liefde. Ze genieten samen, heerlijk. Vrijdag a.s. geven ze een diner voor de familie. Dan ga ik zijn familie zien en die gaan ons zien. Dat wordt weer wat. En natuurlijk zit ik me overal gruwelijk mee te bemoeien. Ook met een surprise gedeelte. Dat hoor je later wel.

Ik ga zitten, rusten, eten en dan Peter Jacobs uit Spanje ontvangen. Praten, slaapt hier en vliegt morgen weer terug. Over een maand komen wij met onze bus bij hem langs. Na de cursus van vorige week hebben we genoeg stof tot praten.

Column Bossche Omroep

De Grote Verleiding

Het is in den Haag een bijzonder item; oude wijken weer mooi maken. Veelal noemen we het herstructureren. Dat gaat dus over stenen, maar nog veel meer over de structuur van de wijk aanpassen. Weer aantrekkelijk maken door mensen te verleiden om hier te gaan wonen. Op locaties waar je eerst niet gezien wilde worden of waar voorheen bedrijven gevestigd waren. Den Haag vindt dat ze met het geld van de ene woningbezittende corporatie, vlot de woningen van een andere moet kunnen aanpakken om zo mensen te verleiden dit te gaan doen. Dat niemand daar op zicht te wachten, met uitzondering van degene die ontvangen, lijkt me vanzelfsprekend. Vaak zijn dat dezelfde die het in het ferleden dus hebben laten zitten.

Erger wordt het als niemand meer verleid wordt. Als de plannen domweg een technische verbetering inhouden.
Meer van hetzelfde in een nieuw jasje. Vooral meer en boven op elkaar. Met woonprogramma’s waar de huidige, niet te verleiden bewoners van de wijk het wel mee eens zijn. Ook omdat de bezitter de maandlasten kunstmatig laag houd.
Wat verander je buiten de technische kwaliteit? Wat voeg je maatschappelijk toe. Wordt de wijk nu ineens wel door anderen bewoond?

Ook jammer dat verleiden vaak gebeurt door mensen die veel weten van bouwen, stenen en/of parken. Maar zijn zij degene van wie je op zaterdag op de markt of in een winkel iets zou kopen waartoe je verleid zou moeten worden? Die kunnen meedenken in wat de gewenste bewoner eigenlijk wil?

Helaas zie ik te vaak plannen die alleen technisch deugen. Gelukkig mag ik met grote partijen in onze stad meedenken als het om verleiden gaat. Bevrediging van woonbehoeften. Vaak niet eesn echt op het netvlies van de consument. Dat begon in Maaspoort (waar was iedereen toen Aqua Ducis begon?) en dat gaat door naar nieuwe uitdagingen op West. Heerlijk; doen wat mensen graag willen, maar wel sturen, samen met degene die investeren en dus bepalen. Dat is maatschappelijk heel verantwoord en echt van deze tijd.

Nog 6 pillen

Wat kan het er aan toe gaan. Het is al laat op de maandag, eigenlijk vroeg op de dinsdag, als ik dit type.  Al weer ruim 10 dagen thuis/Amsterdam. Liggen kotsen in het Krasnapolsky bed (2 nachten, 3 dagen, heerlijk daar geweest). Toch nog naar Carré. Voorstelling was nu niet echt je dat. Samen met Jorinde tijd voor elkaar.
Wat werden veel vrienden er onrustig van dat we even geen (priori-)tijd vonden om de web-log bij te werken. Ook zakelijke beslommeringen, waaronder het afscheidsfeest op 16 oktober a.s. vragen de aandacht. De komst van mijn oudste zus met haar nieuwe man (zondag jl getrouwd in de USA waar ze al 25 jaar woont) en de koop van- en het rondreizen met een camper van mijn twee andere zussen, hielden ons bezig. Ook onze eigen camper die nu afgebouwd wordt vraagt aandacht.
De vele bouwprojecten die ik in mijn bed heb liggen bekijken, omdat opstaan al tot kotsneigingen leidde, maakten dat we onze handen vol hadden. Christel blijkt een perfecte partner. Uiteraard respecteert zij mijn bedrust en blijft even weg. Esther kondigt haar terugkomst per 1-10 aan!

Lief dat er dus veel mensen beginnen te vragen van, "hoe zit het" "wat is het stil". Lief dat men ons ook met rust wist te laten.

Maar we zijn er weer. Jorinde heeft tropenmaanden achter de rug. Ze is kapot. De energie is op. Vanavond is ze voor het eerst naar een kookclub gegaan. Ze kookt de sterren van de hemel, maar toch. Volgende week weer naar haar keramische uitspattingen. Vandaag de honderden kaarten en tientallen petten uit het zicht gehaald. De pillendozen opgeruimd.

Einde ziekte. Ophouden met geneuzel. We gaan verder.
Woensdag weer naar Balk. Benen op de bank of in de sloep. Boek mee. Geen chemo meer vanaf woensdag. Zelfs de apotheker belde vandaag of ik chemo pillen genoeg had. De branche is leuk bezig!

Maar wat was ik misselijk.

Probleem. Zo’n 10 mensen zijn erg bezig om tot een afspraak te komen. Zullen we een soort receptie houden? Iedereen die wilde kan dan ineens komen. Ook die schatten van het Erasmus. De kinderen die me reden. De ervaringsdeskundigen die me hielpen. De kanjer van medische vriend die me de hele periode de hand vasthield en zijn eigen handen eigenlijk al vol had met familie leden om hem heen. Of zoals een pater jezuïet laatst zei: "als je ouder wordt doe je nog alleen begrafenissen" Voor een gynaecoloog is zo'n levensfase natuurlijk helemaal bijzonder en omgekeerd. Maar wat is de man een kanjer en van grote menselijke waarde.

Maar, het meest schokkende. De eerste lotgenoot is overleden. Van enkele hoor ik niets meer. Van andere juist wel en zijn echte vrienden aan het worden. Wat hebben er veel complicaties.

Ik niet; althans geen die verband houden met de slokdarm. Die ik heb, heb ik al jaren, vinden ook mijn kinderen.

Ga naar bed. Voel me als herboren. Ga 22 oktober voor een maand reizen. Bij leven en welzijn. Morgen koffie drinken bij vriendin Riekie en vriend Jacques. Die hebben het heftig. Heel heftig.

Alles is betrekkelijk.

Zo is het mooi geweest.

Vandaag start de laatste ronde. Nog 1x chemo; nog 1x de ziekmakende, kotsneigende strijd in. Dan is het campertijd. Start laatste ronde. Afscheid van de afdeling oncologie. Van een pracht stel betrokken mensen. 20 mini Bossche Bollen gaan mee. Mede patiënten ontmoeten. Een lunch date met Henk. Over een week 2 dagen Amsterdam. De Hotel vrijkaarten, gekregen bij de aankoop van onze fietsen, bleken 1-9 te verlopen. De 2e dag samen naar Pirates. Hoop dat we het trekken. En a.s. zaterdag is de hele familie uit. Ieder heeft een eigen bezigheid. Kan dan niet mee, nog te zwak. Misschien komt er wel iemand kaarten, want de gebruikelijke Scrablle winst is met chemo niet te halen. Goed dat we de 23e oktober vertrekken naar Z Spanje. Zon blijkt toch goed te zijn om kanker te voorkomen. Zelfs KWF lan er niet meer omheen. Nivea zal nu als KWF sponsor wel weglopen. Zon is vitamine D. Huidkanker blijkt daaraan ondergeschikt. Evolutie? Voortschrijdend inzicht? Heb de afgelopen weken keihard gewerkt. Veel projecten kwamen langs. En wat spartelende, nu even wat minder gestructureerde mensen. Communicatie en openheid/transparantie blijken belangrijke items om stress te voorkomen. De kantoornaam is om naar Naber Van der Veer Garantiemakelaars. Den Bosch zag er zaterdag geel/groen van. Er zijn zo'n 500 Bossche Bollen uitgedeeld 'in de doelgroep'. Op de Bossche markt werden balonnen uitgedeeld. En maar 1 auto de vernieling ingereden (Toine je kon hem toch ook gewoon inruilen?).
En Herman bracht een verfrissend cadeau mee. Jongen wat zal mijn lijf glimmen. Na de chemo, want die lucht krijg ik toch niet weg. Er zijn weer veel kankermensen langs geweest. Weer veel complimenten ontvangen in de sfeer van "wat zie je er goed uit" , "knap hoor dat je dat kan" en ten slotte "ik zou het niet kunnen". Dat laatste is onzin. Ik kan het ook niet zo maar even en het hoort bij me. Er is zoveel wat ik niet kan ..... 16 oktober a.s. Afscheid van een kantoor/management leven. Wordt een leuk feest met panel discussie. Alleen nog project adviseur. Ad hoc. Voor een paar opdrachtgevers. Heerlijk. Huizen en daardoor soms wijken bouwen. Dat ik het mag. De omgeving mee vormgeven. Het leven is de moeite waard. Maar nu eerst even wat cellen kapotmaken. Ook de goede.

Gedicht van een schatje

                    each minute must be guarded                    
                    made worth the while somehow
                    there is no "other moment"....                    
                    the moment is JUST NOW
                    JUST NOW is the hour that's golden
                    the moment to defend
                    just now has no beginning
                     just now will never end.

Samen uit, samen (t)huis

SAMEN UIT, SAMEN (t)HUIS

Vooral de keuze van een nieuwbouwwoning wil nog wel eens wat krap zijn. Soms ben je al blij dat je in aanmerking komt. Maar gelukkig komt het voor, zeker nu de Groote Wielen en Empel op stoom komen, dat er wat meer keuze is. Dan gaat het, veelal door je budget, om hetzelfde soort woning. De tweekapper of de hoek- of rijwoning zijn toch alternatieven voor de ideale vrijstaande woning. Gewoon zo’n huis met een zadeldak, lekkere tuin en terras en wijds uitzicht. Maar dat is, ook door het uiterst beperkte aanbod en de hoge prijzen, voor velen een onvervulbare droom.

Voor een makelaar is het een specialisme om te helpen bij de juiste keuze. Van de week mocht ik het even doen. Fijn. De jongelui vroegen er zelf om. Stelden zich kwetsbaar op. Ik mocht, terwijl ik toch maar even binnenliep mijn mening geven. Hartstikke leuk, maar link. Mijn collega, een ouwe rot in het vak, trok zich bescheiden terug en liet me gaan. Dan merk je al snel wie van de twee het financieel bekijkt en wat diens achtergrond is. Wie de emotie de ruimte geeft, wie de ratio. En beiden goed geschoold, gaan dan ook met elkaar een discussie aan. O die goede oude tijd dat dit mijn dagelijkse werk was. Beide projecten die voorlagen heb ik geholpen op te zetten. Ik hoorde me nu het consumenten verhaal vertellen tegen de aspirant bewoners en voelde het als een soort examen. Neem daarbij het gegeven dat ik (groot-)vader ben van een mondige (klein-)kinderschare en onze klanten werden voorzien van alle kennis en argumenten die ik bij me had. Tjonge, die hebben thuis een verhaal.

Later hoor ik dat ze kochten wat ik hoopte. Wat ik niet benadrukte, maar samen met ze opbouwde vanuit hun eigen behoefte en situatie. Dat de laatste woning van dit project nu verkocht blijkt deed mij niets, dat wist ik niet. Ik hoop alleen dat ik over een jaar mag komen kijken als ze er wonen. En als die kinderen komen over een aantal jaren kom ik ze wel helpen bij het volgende huis, als dat nodig blijkt. Heerlijk dat werk.

Bericht van een volkomen onbekende

De meest warme reacties krijg ik binnen. Van mensen die ik niet ken. Samen delen is het goede gevoel. Daar kan je iets mee. Inmiddels ruim 27.500 klikken vanaf januari, zo'n honderd gemiddeld per dag. Ik voel me niet bekeken. Delen. Elkaar vasthouden en in de gaten houden. Nog voldoende privacy. Van onszelf.

Kijk dit is een bijzonder bericht wat ik deze week ontving.

hai Andre,

Ik heb een stuk van je webloge gelezen erg goed dat je het zo bij houdt, ik

heb een broer verloren aan slokdarmk...

Ik herkende een heleboel van wat je schrijft, mijn broer is 37 geworden ook

geopereerd door Prof Tilanus in oktober 98

in 17 maart 1999 is hij overleden.

Ik ben blij voor jouw dat je het overleeft heb, mijn vader is genezen van

slokdarmk.. en zijn broer ook overleden het zit dus in de familie.

Ik loop zelf met controle voor slokdarm in amc, een keer in de tweejaar

controle tot nu alles goed ik ben nu 39 jaar

Ik vind het mooi dat je je verhaal deelt.

Met vriendelijke groet,

Lorentz

Welkom thuis

Bouwvakvrienden en andere vakantiegangers. Hoop dat iedereen goed uitgerust is. Er is veel te doen en je hebt weinig gemist als je Nederland even aan ons liet. Dus aan de slag want in de vakantie is een onderzoek van ons kantoor wereldkundig gemaakt waaruit blijkt dat er veel andersoortige huizen gebouwd moeten gaan worden. Rapport digitaal beschikbaar. Dus aan de slag! Met mij gaat het weer bergop. Zit nog in Balk, maar ben morgen weer in het Bossche thuis. De rest lees je in de vorige berichten.

Warme bakker aan huis

Ik schrijf dit vanuit de Antaris sloep, afgemeerd voor ons paleisje in Balk. Op het terras de twee jongste kinderen en Ella en Jorinde, mijn vrouw. Zon hoog aan de hemel. Ik, ivm chemo, met trui en boddywarmer aan. Met een knorrende en rommelende maag. Zojuist met en door zoon Matthijs het dorp ingvaren om het Friesch Dagblad ('Christelijk Dagblad' is de subkop) te scoren, de kaart naar Cornelis, slokdarmkanker (gehad) en morgen 40jr getrouwd, te posten en een Hollandse Nieuwe afgerond met een goed glas rosé te scoren. De schipper houdt het bij de cola, maar die heeft pas sinds kort zijn rijbewijs! De boten om ons heen zijn klaar voor de zeilwedstrijd morgen. Ook de sloepen. Want waar kan je meer van zo'n wedstrijd genieten dan vanaf het water. Afsluitend komt een feest. Daar kan je de chemo mee doorkomen. Het gaat weer bergop, al ben ik weer kilo's afgevallen. Ook heb ik de laatste week wat veel spanning gehad. Als men om je heen niet communiceert en alleen zichelf verstaat en zo vervalt in herhalingen kan je dat juist nu even niet hebben. Ook al is dit een uitzondering op de talloze schattige mensen. Als het te dichtbij komt in deze periode grijpt het je aan. Maar oké; we zijn er weer. We gaan de tweede week in van deze chemoronde en het wordt weer genieten.
Het was de afgelopen week ook genieten met Jan, kleinzoon van een groot en warm bakker, zoon van een goede collega/vriend, die eigen gebakken koekjes kwam brengen. Havermout koekjes dit keer. Verukkelijk. Eerder bracht zijn pa ze mee, maar nu kwam Jan zelf ook. Net voor de start van zijn eerste middelbare schooljaar. Gymnasium gaat Jan doen. We zullen meer van hem horen.
En dan het overige bezoek. Iedereen spaarde me. Vroeg hoe het ging. Bleef thuis of op vakantie. Ondanks mijn voornemens er zelf op uit te gaan, is me dat door de algehele malaise slechts 1x gelukt. Toen ik thuis vertelde op ziekenbezoek te gaan was er dan ook even verwarring. 'Wie is er ziek?' was de vraag. Ik dus. Komende week hoop ik er weer op uit te trekken naar mijn goede vrienden.
15 oktober a.s. dreigt mijn afscheid officieel gevierd te worden met een thema bijeenkomst. Dat lijkt me leuk. Afscheid van de relaties. Start van een periode als adviseur van de organisatie. Maar eerst vanaf komende week de aktie naamswijziging kantoor. NABER & VAN DER VEER Garantiemakelaars. Iedereen op de foto voor de site, reclame en communicatie, dus maar eens een nieuwe look aangemeten bij de opticiën. Je ziet wel. Vanag 11-9 moet het einde chemo zijn. Vanaf medio oktober staat de camper klaar. Vanaf dat moment wordt dit een gezelliger web-log hoop ik met o.a. reisverhalen. Eerste reisdoel zuid Spanje zijn we aan het voorbereiden. We zullen op die reis ook vrienden aan doen. Er meldden zich deze week nog twee goede vrienden die nabij Malaga een oud hotelletje willen overnemen. In de buurt van 2 oud overbuurjongens die met succes een erg leuk hotel runnen daar. (http://www.casadoncarlos.com). Ze zijn kanjers in koken, gastvrijheid en bedenken van leuke arragementen. Ook wilden we naar Fico & Olga Perret. Daar zijn we al jaren mee bevriend en veel op bezoek geweest in N Spanje. Maar deze week bereikte ons het bericht dat Fico plotseling is overleden. Hartstilstand. De komende week wordt hij begraven. Erg, heel erg.

Schatten!

Eerste schat: aan mijn bed. All tijd. Drukke agenda maar reageerde direct op mijn bezoek oproep. 10 uur vanmorgen zat Anke hier. De kamer is direct gezellig we hebben het overal over. Eerlijk, zonder voorbehoud. Tweede schat: moet (nou ja) morgen op vakantie. Florida. Met zijn gezin. Laatste werkdag in de eien zaak je kent het; alles moet af. Maar hij zit hier om 11 uur. Vers Telegraafje, goed gesprek, brainstormen. Heerlijk Ruud bij je te hebben. En beide bezoekers kenden elkaar weer via via. Derde schat: de medische ploeg. Veel gewisseld, veel op vakantie. Vierde schat: buurmeisje van 1 gebouw verder. Het is feest. Intiem. Haar lieve Jacques mag morgen naar huis. Feest. Gaatje in nier en een derde stoma Feest? Schatten zijn het. De wereld is mooi.

Welkom in het Erasmus

Diverse malen is me gevraagd "als ik iets kan doen, laat het me weten". Nou graag dan. Het ware me dierbaar dat Jorinde een paar dagen rust heeft. Die wordt stapel van me. Dus als iemand morgen eind van de middag op bezoek wil komen; graag. Chemo gaat nu weer voor de 5e maal beginnen. Hierna nog 1x. Vooral voor bouwkundigen leuk dit pandje te zien. Ik hoor wel. Mail me gerust. andre@vanderveer.nu. Of sms op 0653-165121

't Ponkje

Het was weer goed in Balk. Het weer niet altijd. Maar we hebben toch een dag heerlijk gevaren in onze sloep. Sloten, Heegh en Woudsend. En natuurlijk in elke plaats een terras gecontroleerd op vochtoverlast. In sloten hartje stad. Aanleggen lukt alleen slecht omdat ze daar voor het gemak geen enkele haak maken aan de overigens prachtige slootkant. De terrassen zijn er in dit oude,'zeer karakteristieke stadje niet minder om. In Heegh hebben ze op 'ons' vaste terras een tent geplaatst. De regen zou anders de aandelen van het bedrijf Titanic neigingen geven. Op de terugweg, nu eens via de rechte sloot, recht op Woudsend aan. Daar waren 2 zeeverkenners groepen in hun boten tegen de wind in aan het varen naar Sloten toe. Dat zou nachtwerk worden en het was al 4 uur. Op verozek hebben we beide stalen bakken mt ieder wel zo'n 8 mens aan boord, maar op sleep genomen. Als oud verkenner (vaandrig was de eindrang) krijg je daar een gioed gevoel bij. Tijdens de vaartocht krijg je heerlijke herinnering, telkens als je naar je enorme sleep kijkt en die pubers bezig ziet.
Mast strijken voor de befaamde brug in Woudsend, moest ik even aan de verkeners tijdig tippen. De avond er voor hadden wij nog op het terras bij de brug gezeten en ik wilde nu geen onderwerp van spot zijn van de terrasbezoekers die alleen daarom daar zitten. Nu vioeren we trots onder de gesloten brug door met een kleurrijke sleep van 2 stalen bakken vol onze toekomst. Net of je een applaus hoorde. Tenminste een glimlach vol sympathie. De vorige avond hebben we in Woudsend inderdaad 't Ponkje (www.ponkje.nl) bezocht. Oud, leuk kerkje met een geweldig restaurant. Maar goed. De verkenners op het Slotermeer losgelaten zodat ze hun eigen koers konden gaan varen richting sloten. Wij naar Balk en daar een paar Friese dagen afgesloten. Niet nadat wij eerst een truc van de buurjongen hebben toegepast. Een skippybal in de boot leggen om te voorkomen dat het dekzeil steeds waterzakken vertoont. Klaar om naar huis en woensdag wee naar Erasmus te gaan voor de 2e kuur.

skutsjesilen

De plaatselijke kant gaf de oplossing: het is silen en niet sealen wat ik eerder vanuit Rotterdam schreef. Vandaag afgelast wegens het slechte weer en dat is balen voor Earnewoude. Morgen weer in Terherne. Sneek staat op kop. "Sneek met geluk eerste" kopt het Friesch Dagblad hier. De Sneker Pan kwam echt als eerste in het Grytmansrak. We zullen morgen eens kijken of we gaan kijken. Anders donderdag met de sloep naar Lemmer vanaf het water metonze gasten. Maar als het weer zo waait en regent wordt dat niks. Daarom kochten wij vandaag de enrome modezaak hier ter plaatse leeg. Niet zo moeilijk. De hele collectie 3 halen 1 betalen. Dan doe je met ruim € 200,- wonderen! Je krijgt in de koffiecorner een perfect kopje koffie. De plaatselijke 'antiquair' en café met terras (de zon scheen even) moesten het daarna ontgelden. Vervolgens verder over de zojuist geheel vernieuwde kade naar de diverse zaken om te eundigen bij de woninginrichter die onze nieuwe gordijnen zo geweldig maakte en ophing. Lectuurmandje kopen, compliment uitdelen en een half uur ruim met de vrouw van de eigenaar alle MKB kansen en bedreigingen bespreken. Ze wist nog van mijn gezondheid en moest het weten. Warm, lief, betrokken. 3e generatie. Tante had nog even geholpen, mengde zich even in ons gesprek en keerde huiswaarts. Alle klanten waren geholpen. Snel bij de Blokker een koptelefoon scoren. € 1,99 echt. Snoer te kort. Verlengsnoer bij de DHZ € 3,50. Leuke zaken. Hoezo kille Friezen. Heerlijke mensen. Morgen komen onze vrienden. Gaan we uit eten. In de kerk in Woudsend. 't Ponkje. Zie www.ponkje.nl . Het leven is mooi.

doorgereisd

Om half tien stond Jorinde op mijn kamer en zat ik op de ploeg artsen te wachten. Om 10.30 u vertrokken we pilloos naar Balk. Alleen nog 2 dagen antibiotica en, in geval van nood, antimisselijk pillen. Maar als de plasstop in Lemmer een MgNuggets menu aanbiedt kan ik de weerstand niet weerstaan en is de lunche ook geregeld. Missselijk? Nee. Milkshake voorkwam dat. Pas volgende week woensdag volgende 1 na laatste kuur. Tot die tijd verdelen we de aandacht tussen Balk en den Bosch. Maar skutsjes zitten nu even aan de andere kant van Friesland. Die zoeken we nog wel op. 

Bijzondere mensen

De geweldige medewerkers van het Erasmus stonden weer helemaal voor me klaar. Ongelooflijk dat een halve afdeling leeg staat ivm personeelsgebrek. Gebouwen met de oppervlakte van een flink dorp. Maar vol eilandjes. Iedere afdeling op zich. Ieder het eigen clubje. Heel veel verpleegruimtes worden gevuld met bureautjes, gebruikt voor opslag en onttrokken aan de verpleegbestemming. Natuurlijk is bijvoorbeeld oncologie een eigen specialisme en vraagt aanpassingen in de verpleegomgeving en de deskundigheid van het personeel. Dat geldt voor veel, bijna alles, maar of wat nu gebeurd de oplossing is vraag ik me af. Eigenlijk niet eens meer.
De deskundigheid, betrokkenheid, wisselende uren, enorme claim die mensen op ze leggen. Het is ongelooflijk. En als je dan ziet wat de maatschappij vindt wat een passend salaris is voor deze HBO dames en heren schaam je je daar voor. Eigenlijk zou die maatschappelijke stage die men voor het onderwijs wil vooral in deze omgeving moeten plaatsvinden. Het zou de mens heel wat bescheidenheid bijbrengen. Dienstbaarheid is hier troef. Laat alle verkopers, horecamedewerkers, callcentralisten van vooral PNEM/KPN/Internetproviders eerst hier stage lopen. Behandel hen in ieder geval als ze ziek zijn 1x op de manier waarop zij ons behandelen. De zorg is service gericht en verdient groot respect.

Skutsjesealen ?

Wat dreigend vertelde de oncoloog vanmorgen tegen de zuster "dan stuur hem morgen er maar uit". Het gaat beter en als het zo doorgaat vervolgen we onze reis naar Balk. Daar zijn wedstrijden met skutsjes gaande, maar vooral is er rust, water en een heerlijk huisje. Het chemo schema lijkt op oude voet door te lopen. De herstart is dan 1 augustus en 3 weken later de laatste. Maar wel met een gewijzigde medicatie.
Komt mooi uit; onze camper is gearriveerd bij de dealer. Maar dat is natuurlijk echte bijzaak.

Paaldansen!

Kom er net achter dat het bijna vanzelfsprekend is voor paal te staan de laatste tijd. Is of is het paaldansen? Samen met je infuus van je bed af is het meenemen van je pomp aan paal. Dat vraagt techniek die je je even aan moet leren, vooral als je gaat toiletteren.

pap

Zaterdagmorgen, uitzicht op de oude Rotterdanse Maashaven, de Hogeschool en een mooi gezicht op het oude Belastingkantoor nu bewoond door studenten. Maar goed, het had het Slotermeer moeten zijn. Maar oké, het is niet anders. Weer wat bijgekomen. Heb de sonde kunnen tegenhouden en eet nu vloeibaar. Ondanks andere suggesties van mij aan de diëtiste blijkt dat naast Nutricia krachtvoer vooral pap te zijn. Wat je lrijgt is erg ... 'Maar ja', zegt de goedwillene zuster 'het is van belang.' Niemand blijkt dit soort papjes na de crisis nog gegeten te hebben. Naast mij een jongen uit Nepal, 20 jaar, zware chemo. Was in Nepal een knots van eem tumor weggehaald die nu dreigt terug te komen. Via AMC hier terecht gekomen. Studeert kort in regio Tilburg waar vader verblijft. Moeder en rest van de familie woont in Nepal en bellen bij nacht en ontij op zijn muziekmakende mobel of de hard bellende vaste telefoon. Zijn vriend heeft een mobiiel met mp-3 speler en zal de koptelefoon wel kwijt zijn. Maar ja, het is voor hem een drama wat hem overkomt. Zover van huis. Maar überhaupt. Ik denk maandag weer te horen hoe nu verder met chemo. Daar kijk ik met spanning naar uit. Als iemand een suggestie heeft!

Opgenomen op gyneacologie !

Omdat het echt niet meer ging met de chemo (4kg afgevallen in 1 week) zijn we vandaag naar Rotterdam getrokken. Daar kregen we op de poli te horen dat er een schimmel infectie in de mond zit en een ontsteking in de buismaag. Daar werd ik dus misselijk van en kon eten nog drinken. We wilden door naar Balk, maar daar stak de oncoloog een balk voor! Nu via infuus de hele rommel het lichaam in. Chemo wordt hergedoceerd en start pas weer na herstel. Zal een paar dagen, waarschijnlijk t/m het weekend duren. Tja, daar zitten we dan.

Chemo heeft gewonnen

Ongelooflijk zoals die nu aankomt. Onvergelijkbaar met eerder, voor de operatie. Gaan morgen naar Erasmus MC om de oncoloog te laten kijken. Ben echt heel misselijk en vraag me af hoe dit verder moet. Op 1 dag 14 pillen is ook nogal wat.
We willen naar Balk, maar of dat gaat lukken.... Zelfs praten doet pijn. En wat moet je drinken wat smaakt? Nou ja, het wordt ook voor ons een keer vakantie. Daar is zeker Jorinde aan toe. Die wordt meegesloopt.

Prettige vakantie

Het is weer zover; de bouwvakantie in onze regio is begonnen. Er zullen weer veel zaken afgewerkt zijn, maar ook heel veel blijven liggen. "alsof de wereld vergaat" werd er vaak geroepen. Er lijkt geen leven na de bouwvak. Op mijn stoep zie ik nu de mensen in een tempo werken wat ik ze in weken niet heb zien doen en de klus is exact op tijd af. Wonderlijk. Gaat al 35 jaar zo om me heen. En ik ben weer thuis. Kotsmisselijk. Kon vanmorgen en gisteravobd vrjwel niets eten, maar de heerlijke soep van Jorinde vloog er in met de benodigde 4 chemopillen (als ik het type word ik al beroerd). Naast mij lag nu Ad. Begin 2005 vlakbij Rotterdam slokdarm verwijderd en wist na 2 weken al dat er op de snijvlakken kanker was achtergbeleven. Na chemo kwam tumor toch terug en kon men in de periferie niets meer doen. In Rotterdam toen veel bestraald en 6 chemos gehad en direct na de 6e ging het fout; longontsteking en daar was hij weer. Tjonge heb met hem te doen. Midden 40. Hoe loopt dit af. Gelukkig een heel positieve instelling.
Stefan kwam gisteravond "even" op bezoek. Stpt 18.00 u, dacht dat hij maar een half uur mocht bijven, maar dat mocht een uur langer en dat deed hij ook. Heerlijk hadden wij het samen. Konden het over alles hebben. Werk, gezin en ..... vakantie. Hij gaat al jaren ook naar Indonesië. Ik hoor jaren de reisverhalen maar nu heel inhoudelijk. Erg de moeite waard al geeft onze regering hem en ons het advies extra waakzaam te zijn. Hij neemt zijn vrouw en dochters mee, dus dat komt wel goed. Nu we het toch over vakantie hebben; prettige vakantie en stuur de gekste kaart die je kan vinden. Die gewone hebben we al.

Bezoekuren ziekenhuis

Op de verjaardag van kleinzoon Max lig ik nu in het Erasmus. Zondag 4en we zijn 4e verjaardag en zien we Tim & Tom en natuurlijk ook Lex weer. Morgen lig ik aan de slang met chemo. Jorinde mag dan eindelijk een dagje rust hebben. Leuk als je in de buurt bent. Lig op 3 midden. Bezoeken mag tussen 15.00 - 16.00 en 18.00 en 19.30 u. Eenvoudig in huis te parkeren. Vooral voor bouwkundigen is een bezoek aan het renovatieproject Erasmus MC de moeite waard. De klus is al wel vergeven aan het TBI concern, dus acquisitie heeft geen zin. Lig op een afdeling die nog gerenoveerd moet worden, maar ja, had ik maar een extra zorgpolis moeten nemen. :-).

Klaar voor de chemo

We gaan vandaag weer naar Rotterdam. Twee nachten blijven om de tweede dag, morgen, aan het infuus de chemo weer te starten en dan twee weken vol te maken met pillen. Dan een week rust om bij te komen en dan 2x herhalen. Dan hopen we echt dat de kanker weg is en blijft. Dan hopen we Europa in te trekken met onze nieuwe camper. Dan rekenen we op rust. Het is wel veel, heel veel eigenlijk. Als we bedenken waar we een half jaar gelden stonden en nu....

Kritische Koper (Bossche Omroep)

De laatste tijd ‘zit’ ik veel op internet. Of het nu om een reis gaat, aankoop van iets duurs of over medische rubrieken, internet is een encyclopedie, catalogus, informatiecentrum en noem maar op. Je kan je toch het leven zonder niet meer voorstellen. Ook huizenzoekers blijken dat te doen. Zoeken en informeren. Ze gaan nog verder. Denken er aankoop beslissingen op te kunnen nemen zonder een deskundige om een mening te vragen. Zelfs de digitale adviseur van de aanbieder komen ze niet tegen en zo gaan twee goed willende amateurs samen een zaak aan met grote tegenstrijdige belangen. Om van de koopsom 1 tot 1,5% te besparen. Ongelooflijk eigenlijk. Moeten we straks rekening houden met zichzelf helende patiënten die op internet gezien hebben hoe de genezing in zijn werk gaat?
Het gaat met huizen nog verder merkte ik. Een project wat tegen ons mooie centrum wordt aangeboden, in een bestaand kantoren gebouw, is getekend en wordt ontwikkeld en verkocht door 1 partij. Zonder GIW garantie. Zonder goed verkoopmateriaal. In de sfeer van:” vertrouw er maar op, komt goed”. Met merkwaardig materiaalgebruik, geen eigen buitenruimte en een warrige juridische status. Daar beslissen leken op zonder begeleiding. “Ligt toch lekker tegen het centrum aan”?

Merkwaardig. Een eigen adviseur meenemen zou daar zeer gewenst en eigenlijk een noodzaak zijn. Als ik zie hoeveel uur en inspanning serieuze partijen besteden aan een gedegen voorbereiding. Juridisch, technisch en bovenal om een optimaal wooncomfort te krijgen. Deze week besteedde ik nog met een team uren aan een te starten project wat gereed voor verkoop leek. De laatste details vroegen veel meer tijd, maar dat krijg je terug als je later het eindproduct ziet.

Kritische kopers zouden nog veel kritischer moeten zijn. Want als de markt ontspant vallen de mindere objecten als eerste door de mand. De markt blijft foute beslissingen niet corrigeren leert de ervaring.

Tim & Tom komen thuis

Morgen is de familie Van der Veer Velp compleet. Tim & Tom komen naar Max en Lex, net voor de 4e verjaardag woensdag van Max. Feest voor de hele familie, ook voor ons. Job en Esther hebben met verlangen naar dit moment uitgekeken. Geweldig.

Let op mijn nieuwe email adres!

nieuw adres; andre@vanderveer.nu

Kwam de strot uit

Deze week vooral leren ademen en hoesten. Dat liep even niet goed en Brigitte met haar fysio en accupunctuur kennis heeft me ernstig onder haar warme handen genomen. Een grote kerel leren ademen en de juiste bewegingen te maken en houding aan te nemen, vraagt vakmanschap. Dat heeft ze bewezen. Kwam goed los.
Ook bij de gastroscopie. Tjonge, heftig. Bij de controle (zo’n slang je keel en verder in) vroeg ik hoever de internist ging;. De hele slokdarm in, vertelde hij. Tja, dat is lastig. Die hebben ze dus weggehaald. Humor of angst verbloemen. Maar hij kende mij van de vorige keer, direct na de operatie en ging dus hogeschool psychologie bedrijven. De assistente masseerde mijn kale kop en nek. Lief, maar tjonge wat een gedoe. Geen roesje. Wel met de sprayspuit in de keel. Dat verdooft plaatselijk een beetje en voorkomt een ‘wurgreflectie’. Dat woord klopt helemaal.. Alles bleek prima. Nog wel wat eten in de buismaag van gisteravond; kijk zo langzaam zakt dat. En toen begon het hoesten en kwam alles los. Lag dat nu aan Brigitte of de internist? Aan beiden. Goed werk.

Ook bij Frans in Schijndel op bezoek geweest. Hij lag bij Jan en mij op de kamer na mijn operatie. Complicaties. Hij wordt ook liefdevol vertroeteld door zijn vrouw. Maar tjonge die blijft veel te slank. Ze doen er alles aan, maar hij is gewoon nog niet beter. Baalt daar van. Vooral in de morgen zwaar misselijk en de eetlust lijdt daar onder. Vindt dat hij op doktersrecept naar de zon moet. Maar waar bemoei ik me mee.

Heb deze week zowaar wat adviezen gegeven aan dierbare professionele relaties en wil dat blijven doen. Leuk. Een paar uurtjes kost het maar het levert veel vreugde op,vooral bij mezelf.

Drukker had ik het met de camper. We hebben er weer een gekocht. Een Knaus SUN TI LF. (kijk maar op www.knaus.nl en dan op campers). Spiksplinternieuwe en leverbaar begin oktober. Dan is de chemo ten einde en hebben de 3 maandscontrole achter de rug. Als alles goed gaat gaan we dan reizen. Scooter achterop!

De diploma uitreiking op de verjaardag van Roosje (28 juni) en het diner met de hele familie daarna was een groot feest. Matthijs maakte geweldige foto’s en is dus ook over naar het 2^e jaar HBO ICT en heeft zijn propedeuse gehaald.

Max en Lex mogen Tim & Tom komende week thuis welkom heten, net voor de 4^e verjaardag van Max.. Luna groeit tegen de klippen op en Judith viert vandaag haar 30^e verjaardag.

Een groot feest.

Alle bezoek was weer bijzonder. Komende week zal het rustiger zijn met de start van de chemo. Tja, kanker ben je niet zomaar kwijt…..

De komende week zal ook de 25.000^e klik op dit weblog plaatsvinden. EN toch vragen mensen zich af of dit nodig is.