De laatste stappen voor de finale

Vrijdag 12 januari 2007

De 3 nieuwjaarsrecepties die je nu niet bezoekt mis je en ook niet. Nu even niet middenin de massa. Gelukkig ' offert' Frank zich op om er een te doen op 'onze' bouwplaats Hinthamerpoort. Hendriks houdt hier zijn inmiddels traditionele Nieuwjaarsborrel. Frank belt ook spontaan als hij daar vertrekt. Had liever mijn medisch dossier meegenomen want wat is er veel aan hem gevraagd hoe het ging enz. Maar vol warmte, zoals hij het stelde. Het was een bijzondere bijeenkomst, voor hem een thuiswedstrijd. Leuke discussie, leuke mensen, trots op het project. Mijn andere collegae waren ook graag gegaan, maar die hadden last van wat overdruk.

Gisteravond was er niks mis met en in Het Kabinet. Daar hoeft geen informateur te komen. Is inderdaad onderweg naar een ster en zo lekker op loopafstand van het Paleiskwartier. Geen weer, storm, dus samen met de twee jongste kinderen en mijn schoonouders (Marianne en Cor), na thuis een fles champagne met een paar intimi (nee niet indrinken maar doordrinken) met de auto naar deze toplocatie. Om de betere levenskansen te vieren. Al blijft het dubbel, want de CT scan moet echt nog komen, en die schouder.

Cees van Beurden, de eigenaar, is altijd een gastheer ten top; ook vanavond. Maar wat moet je vandaag met de vraag ' Hoe gaat het, alles goed?'  Moeilijk. Dan moet je niet plat het standaard antwoord geven ' prima, dank je en met jullie?'  Daarvoor heb je een te goede relatie. Daar komt het risico bij dat hij een wederzijdse relatie spreekt die dan aan Cees het echte verhaal vertelt. Maar of het nu handig is om aan te geven; ' goed ja. We vieren dat mijn kanker meevalt'  Het is wel waar, maar Hollands direct. Gelukkig snapt hij het.

Tijdens het eten hebben we het toch nog over de operatie van Cor en de hopelijk komende operatie van mij . Dan blijkt 50% van ons kleine gezelschap kanker te hebben of gehad te hebben. Stom toch. Mijn schoonmoeder noemt het  ' ze restaureren de oude meesters'  Maar zo oud en meesterlijk voel ik me (nog) niet.  Maar als ik zie hoe we genieten, van elkaar en vanavond van dit gelukkige moment voel ik me even heel rijk met zulke bijzondere mensen om me heen. Het wordt een feestdiner en mijn slokdarm protesteerde alleen tegen de Hoegaarde die ik vooraf probeerde te drinken. Dat lost mijn jongste zoon graag op door dat glas grondig voor mij te ledigen, want zijn tentamen is pas de volgende dag. Overigens een prima tentamen gemaakt stelde hij. Dan maar een mooi glas wit. Als dan tegen het dessert Judith, mijn grootse dochter uit Haarlem meldt dat ze al in de buurt is om even geluk te delen, is je avond compleet.

Waarom schrik je om 3 uur wakker? Luidkeels roepend. Waarom slaap je daarna onrustig? Te zwaar getafeld? Nee, dan had ik al heel wat meer wakker gelegen. Onzekerheid operatie? Angst? Zaak?
Doodvermoeid je bed uit, veel te vroeg maar er is, helaas een belangrijk zakelijk gesprek gepland waar je om half een 's-nachts nog een mailtje voor ontving. Je neemt je direct voor dat dat het laatste zakelijk gesprek is voor je operatie en dat zakelijkheid ook zijn grenzen kent. Al blijkt het cruciaal. En om half tien krijg ik van mijn dochter een SMS bericht dat het gedaan is met de koffie voor mij en het tijd is voor mijn CT scan drankje voor de scan van 2 uur later. Mijn vaste assistente (laat ze het niet horen) staat al te shaken in de keuken. Valt qua smaak mee en doel heiligt de middelen. Tijdens de bespreking komen er meer bloemen binnen. Gesprek afgerond, teruggekoppeld naar de adviseurs. Op naar de CTscan die van de schouder en maag/slokdarm gemaakt moet worden. Het röntgenbolwerk lijkt wat milder gestemd vanmorgen en op de 'plank' ontvang je een en al genegenheid om je te helpen. Valt allemaal mee. Geen tunnel maar een wat brede tractorband (qua maat) waar je, met je voeten vooruit ditmaal inschuift, eigenlijk doorschuift. De opname vindt plaats aan het begin, dus je hoofd blijft buitenboord. De contrastvloeistof inspuiten gaat aanvankelijk wat moeizaam en geeft inderdaad enige warmte in het lichaam! En dan sta je na een half uur buiten. Even een opname op cd laten branden blijkt niet zomaar te gaan, maar komt uiteindelijk, na de lunch in het Paulus restaurant voor elkaar, zodat wij klaar zijn voor de finale van het voortraject. Dinsdag a.s.

Thuis val je in slaap, gaat de telefoon tegelijk over de twee huislijnen en 1 mobieltje, verbouwt Jorinde de kamer om je een betere hangplek te geven en komt je buurmeisje met een geweldige doos wijn, want ze las ergens dat die op zou zijn en komt er een cadeau per post binnen. De Dag na Morgen. 600 blz. Cadeautje van 2 lieve ontwikkelaars. Vrienden vragen, zeggen, steunen en begeleiden. Drukke baasjes geven veel tijd, laten betrokkenheid voelen. Uit veel hoeken. Zo ben je rijk onderweg naar beter worden. Slapen moet vannacht lukken.