Zo, gisteren 'eindcontrole' gehad in Rotterdam en vanmorgen laatste setje pillen in de yoghurt verstopt en ingenomen. Alles klopt zei ze, mijn eigen oncologe die ik volgende week moet missen omdat de schat dan naar een medisch congres moet. Nee niet op de Veluwe; Zwitserland. Het is afzien. Maar ze meldt het welk al keurig (ook de vorige keer) en kondigt aan dat haar collega die dan de opname ook regelt voor de volgende toer, ook gespecialiseerd is. Gelukkig denk ik, tot ik hoor dat dat eierstokkanker is en ik me afvraag of ik daar voordeel van kan hebben. Mooi toch, zo'n super gespecialiseerd academisch ziekenhuis en waar je toch allemaal kanker aan en in kan hebben. Ik maakte me echt zorgen toen wij er naar toe gingen, dat ik zou horen dat de kuur niet aansloeg omdat ik me, op 3 echt heel slechte dagen na, verder relatief goed voel. (als mijn baas dit maar niet leest want nu vindt hij het nog goed dat ik een beetje werk). Maar gelukkig; benmerg en bloedlichaampjes verminderen volgens schema flink. Waar ik tegenwoordig blij mee ben, ongelooflijk. We gaan dus door en volgende week mag ik weer voor drie dagen. Goed dat ik mijn oude en toekomstige kamergenoot Jan en zin vrouw weer tegen kwam. Die kwam bijtanken. Slikt geen pillen want daar stierf hij bijna aan, maar loopt met een druppelaar (ja inderdaad, elektronisch) en moet een wekelijkse oplaadbeurt hebben. Donderdag zien wij elkaar weer voor drie dagen en de verpleging blijkt al bezig met een aanvullende cursus 'hoe houd ik mannen die denken lollig te zijn aan het infuus'. Ze hebben ook van die stevige dames en heren daar die, volgens gerucht voor die 2 nachten niet worden geselecteerd op medische, maar communicatieve vaardigheden. Jan is nl, net als ik, in afwachting van zo'n heftige slokdarmoperatie. Alleen hij loopt er al bijna een jaar op te wachten, zat helemaal verstopt (passage problemen heet dat netjes), kreeg een longembolie en moest de 3 after kuren vooraf krijgen. Krijgt nu dus zijn 6e kuur en mag ervaringsdeskundige heten. Hij is zelfs nog steeds beren positief. Ik zou dus een oude zeur zijn als ik beweer het zwaar te hebben. We zeiden er klaar voor te zijn en wat onze dames toen dachten toen ze elkaar aankeken weet ik niet, maar waarom ik toen spontaan aan mijn verstandige schoonmoeder moest denken kan ook niet toevallig zijn.
Is het leven dan een en al humor in mijn situatie. Nee bepaald niet. Maar ik speel geen komedie. Ben niet tegen beter weten in bezig. Koop geen bioscoop kaartje voor over 2 weken en zeker niet voor over 4 maanden. Plan helemaal niks ver vooruit. Ga met plezier naar onze informatie avond (kijken)afgelopen woensdag, maar wandel 'dat hele stuk' naar de markt wel met stok, maar vooral zoon Matthijs en vraag na afloop een medaille. Operatie zien we tzt. Niet alles tegelijk, maar ontloop het niet. Praat er ook gewoon over en verlang er naar dat gehad te hebben. Kan me voorstellen dat de tweede en derde kuur veel zwaarder worden, maar moet ik nu gillend weglopen? Sliep vannacht maar enkele uren. Maar lig niet te piekeren. Gebruik waarschijnlijk te weinig energie.
Geniet van de komst van veel vrienden ook met verhalen n hoe zij net niet doodgingen. Leukemie, 20% kans en gruwelijk eigenwijs en positief de strijd aangegaan. Alles geregeld, de totale vervanging van jezelf. De dosering van de medicijnen door zijn eigen vriend laten bijsturen en nu, bijna 20 jaar verder een goede motorvriend wiens barrekening ik 's-avonds niet wens te betalen (alleen als wij uit zijn natuurlijk, want verder is de man de matigheid zelve)
Genieten ook van het bezoek van 2 collega's die kijken naar wat we samen kunnen gaan doen. Genieten van het bezoek van mijn oud collega die even is gestopt met een enorme klus op ons vakgebied, is immers al midden 40 en zich heroriënteert op een nieuwe uitdaging. Een kanjer van een vent. We deden het gewoon altijd; even elkaar ontmoeten, kort bijpraten, consequent naar elkaar, gaan voor het vak. Jaren niet gezien. Komt met een bos bloemen waar je niet overheen kan kijken en....... een flesje polish voor krassen weg te halen van nieuwe auto's. Speciaal gekocht voor Jorinde. Zo'n jong is toch consequent gek. Dat zijn vrienden en die maken je sterk. Sterker dan die ene, enige 'opdrachtgever' die zich zorgen maakte of ik wel alle uren had gewerkt. Maar dat is natuurlijk een incident en een vergissing.
Kom maar op met die pilloze week.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten