Er is veel gebeurd deze week en helaas viel juist toen de oude blog er uit. Migratie die maanden was aangekondigd en vlekkeloos zou verlopen leidde tot een blanco scherm en daardoor zenuwachtige blog bezoekers.
Binnen 10 minuten hingen de eerste aan de lijn en ontving ik mails. Velen dachten dat er er zoveel fout was met mij dat dat de aanleiding was van deze onbereikbaarheid en ze niet durfden te bellen. Maar met mij lagen er 500.000 weblogs uit. Reden over te stappen naar een ander adres, waarvan hier het eerste resultaat. De oude blijft als archief, totdat die gearchiveerd kan worden.
Maandag kregen we dus het bericht te horen van de Bossche oncoloog dat er echt niets meer te doen is tegen de kanker die zich nu in mijn lichaam voort woekert. Het middel chemo is erger dan de kwaal en het zou voor 98% zeker zoveel bijwerkingen hebben dat ik daar aan onderdoor zou gaan. De oncoloog deelde dat met de professor in Rotterdam en de oncoloog daar en kon mij achteraf berichten dat niemand daar anders over denkt. De professor had me al vrijdag gebeld, maandagmorgen gemaild en maandagmiddag weer gemaild met zijn bevindingen. Dus einde behandelplan in opmaak. Het is nu een kwestie van weken in plaats van maanden. Het wachten is op het uitvallen van lichaamsfuncties, zoals darmen (die zijn al erg ver), hart, longen, nieren of zoiets. Geen vrolijk vooruitzicht. Maar dat is doodgaan nooit. De kanker vreet mijn spierweefsel op, terwijl mijn buik door het vocht dikker wordt. Dus me wegen is onzin. Ongemakken, zoals 's-nachts overgeven, maagzuur en wakker liggen, doodvermoeid zijn, lusteloosheid en andere nare zaken nemen toe. Tot woensdag onze vriendin Brigitte kwam met haar verlossende naalden en die op de juiste plekken prikt en mij de eerste goede nacht bezorgde, gevolgd door weer een kwade en tenslotte de laatste de nacht die zij voorspelde. Geen overgeven maar uitspugen van vastzittend slijm, heel veel slijm. Wat een verhaal trouwens. Maar belangrijk om te weten dat dan het benauwde gevoel verdwijnt en je onder het uitspugen daarvan roept "dat is geen maagzuur maar het slijm wat Brigitte beloofde" wat het minder pijnlijk en - hopeloos maakt. Ze schrijft ons veel voedsel varianten voor die Jorinde snel in huis haalt en ook hun uitwerking niet missen. Jammer dat iedereen die zeewier chips lekker vindt, want nu zal Sabine er snel meer moeten gaan halen.
Op maandagmiddag zitten de bank, estate planner en fiscalist hier aan tafel en doen bijzondere dingen die wij grotendeels konden volgen. Maar wat we 4 jaar geleden ombouwden aan huwelijkse voorwaarden en testamenten, gaan we nog een keer dunnetjes overdoen. Ze waren het eens en duidelijk was dat heel veel talent delen tot een geweldig resultaat leidt. Ieder vanuit zijn/haar eigen discipline haalde er het maximum uit wat 4 dagen later door notaris Victor Kradolfer werd afgerond in 2 lijvige testamenten en nieuwe huwelijkse voorwaarden, of eigenlijk helemaal geen voorwaarden meer. Daar had zelfs de Rechtbank al mee ingestemd, binnen 3 dagen. Ik zag wel veel late mails langskomen naar alle deskundigen onderling, maar dat je werkelijk heel substantieel belasting kan besparen door dit te doen was voor mij een openbaring. Compliment voor de betrokkenen.
Kinderen en vrienden losten elkaar af bij ons. De catering werkte op volle toeren. Ook de thuiszorg meldde zich en bood heel veel pakketten hulp, incl. nachtelijke bijstand.
De camper ging woensdag naar Borculo. Vriend Jan reed mij als een vorst naar Bruggink, mijn dealer. Vriend Gerard volgde trouw in onze Jeep om ons daarna huiswaarts te brengen. Vriend Bruggink trakteerde ons op de lunch die we genoten in het historische centrum van Borculo. Het afscheid viel mee van de camper. We hebben het er goed in en mee gehad.
De Toyota Yaris zouden we al eerder, voor mijn teruggekomen ziek zijn verkopen en is nu eigendom van de dealer, Van Boxtel, Vema. Daar wilden ze er niet van horen dat we daar zelf mee gingen prutsen. Geweldig. Ook vrienden, een warm bad allemaal.
In een flits bezoek kwam de promovendus Hetty langs, die mij in Nijmegen in haar promotie onderzoek betrok als patiënt. Ze was erg aangedaan dat ze weer een deelnemer ging verliezen. We hadden een bijzondere band. Ze nam een geweldig boeket mee en ...... veel resultaten van de onderzoeken van mij en ..... de scan van mijn hersens. Als iemand beweerd dat daar iets mis mee is kan hij/zij ze komen inzien.Ook het Brabants Dagblad meldde zich voor een interview wat begin komende week wel in de krant zal staan. Een heerlijk gesprek met Mary van Erp, die als ervaringsdeskundige wilde weten hoe ik er mee om ging. Het artikel ziet er knap uit.
De ondertekening van de testamenten en aanpassing huwelijkse voorwaarden vond plaats in een leuk restaurant wat Victor had georganiseerd. Toen de serveerster mij de visschotel bezorgde waar ook een pracht verse paling op lag, wees ze mij er wel op dat er nabij de kop nog een haakje kon zitten. Omdat de aktes nog niet getekend waren vroegen Jorinde en Victor mij toch daar even goed op te letten.
De prachtige 25 rode rozen die wij ontvingen van 4 lieverds, waren voorzien van het kaartje "proficiat met jullie huwelijk". We zullen de 25 namelijk net niet halen, maar zijn wel 3x getrouwd qua voorwaarden.
Het was een drukke week.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten