Moe, moe, moe

De laatste dagen ben ik vooral moe, heel moe. Te moe om de weblog bij te houden. En omdat ik enorm afval, zie je meer botten en heb ik bijna geen zitvlees meer. Dus het is moeilijk het behaaglijk te houden.

Woensdagavond waren mijn zussen met man en broer er. Het was mooi. Heel mooi. We waren dicht bij elkaar en misten onze oudste zus die in Amerika woont erg nu. Maar die nu al hierheen laten komen is wat te veel gevraagd. Ze staat klaar om te vertrekken.
 

Na de mislukte gastroscopie woensdag, is er een nieuwe afgesproken voor vrijdag, weer in Rotterdam en probeerden ze ook meteen een met echo begeleide punctie in de buik te doen. Dat laatste kwam niet tijdig rond, dus verschuift naar volgende week. Voor de gastroscopie moest ik 24 uur nuchter blijven, althans alleen vloeibaar eten gebruiken en 12 uur nuchter.

De gastroscopie ging nu beter en men kon tot de dunne darm komen, verder is bij iedereen kennelijk onmogelijk. Maar, geen kankercellen te vinden. Stom eigenlijk dat ze dat voor de oncologen onhandig vinden. Fijn dat het nog niet aan de binnenkant zit. Maar nu moet ik dus zo spoedig mogelijk die punctie krijgen. De professor belde vrijdagmiddag nog en was in de veronderstelling dat we dat ook alleen in den Bosch willen. Dat misverstand is uit de wereld en maandagmorgen is de eerstkomende afspraak met de oncoloog in den Bosch. Die zal nog weinig kunnen doen.

Vandaag veel emotie omdat Jorinde met Roosje de camper leeg ging halen. Die brengen we woensdag weg naar de dealer in Borculo. Goede verkoopafspraken gemaakt. Jan, mijn vriend van de busclub rijdt de camper, ik ben bijrijder, Jorinde rijdt er achteraan met de retourauto, tenzij een ander zich nog voor die tijd aandient als auto chauffeur.

Donderdag waren de twee andere bestuursleden van de busclub op de lunch. Ik heb ze veel meegegeven, eigenlijk alles en dat was ook emotie. Het was een geweldig dankbare klus, lijn 213.

Het eten gaat nu al moeilijk. De hoofdmaaltijd is verplaatst naar tussen de middag, omdat het domweg niet verteerd. Maar denken aan deze mannen maakt je sterk.